Ben makine mühendisiyim. Mezun olalı 4 yıl oldu ancak bunun yarısından fazlası işsiz olarak geçti. Halen de geleceğe yönelik planlama yaptırabilecek doğru düzgün bir işim yok. KPSS'ye girdim 84'de kaldım. Atanmam biraz sürpriz olur.
Tüm bunlar haricinde yanlış meslek seçtiğimi mezun olduktan sonra anladım. Makine mühendisliği disiplini içerisinde ilgilendiği konuları seviyorum ancak çalışma ortamından (fabrikalar, atölyeler) nefret ediyorum. Satışçı olsam o dil/pazarlama kabiliyeti yok.
Uzun zamandır majör depresif bozukluk tedavisi de görüyorum. Yukarıdakilerin etkisiyle birlikte çoğu zaman artık yapacak bir şey kalmadığını, çıkmaz sokağa çoktan girdiğimi düşünüyorum.
Bir yandan da halen bir umut olabileceğini, yine sevdiğim, çalışma ortamının da daha uygun olduğunu düşündüğüm IT alanına atılsam mı diye düşünüyorum ancak bunun için üniversite eğitimi almaya mecalim kalmadı anca bildiklerimin üzerine ekleyeceğim kurslarla vs. belki olabilir.
Bunlar için geç mi ?
Sevdiğiniz ilgi duyduğunuz alana yoğunlaşın bence, geç değil. Çalışma ortamının ve iş arkadaşlarının çok etkisi var meslekte.
29 yas ne hocam, allah askina. meslegimde 15.yilimi bitiriyorum, severek yapiyorum, ama bambaska bir okul okumayi dusunuyorum, daha onumde cok zaman var, bir 15-20 yil da baska meslek yapayim diye. depresyonunuz icin tedavi gorun mutlaka, terapist vs. artik ne uygunsa. depresyonda oldugunuz icin her sey siyah beyaz gozukuyor size, hayat gridir. her an her sey olabilir.
29 gerçekten geç değil, fabrika, atölye çalışması her yerde aynı olmaz, bence bu konuya biraz daha şans verin, eninde sonunda sevdiğiniz bir yere denk gelirsiniz, ha gelmediniz bence iş yerini çok da sevmek gerekmiyor, iş bu akşam bitince gidiceksiniz, görev olarak görün, illa sevmeniz gerekmiyor.
bekarsan yurt dışına çık. makine türkiyenin en zor bölümü keşke sevdiğin işi seçseydin seni anlıyorum ben de yanlış meslek seçtim. geç yok bas git türkiyeden bu ülkede imamlar lise mezunları eğitimlilerden daha fazla para kazanıyor bu gelir adaletsizliği adamı üzüyor.
psikiyatrist + terapiste gidin. Çok faydasını görürsünüz. Yaşınız daha genç. Yapabileceğiniz pek çok şey var.
Bence ülkede mesleğini severek yapan insan yok gibi bişey. Kime sorsam, abi bu iş yapılmaz ya bırakıcam olmuyor diyor. Ama herkes para kazanmak için çalışmaya mecbur. Yani mesleği sevmiyorum yapamıyorum, ortamları sevmiyorum diye düşünmeniz normal, ama size bir tek siz öyleymişsiniz gibi geliyor olabilir. Sanmayın ki insanlar sabah tık doğdu güneşim diye uyanıp heidi modunda işe gidiyor :D bizim ofiste bi kız var, avukatlığı çok sevdiğini söylüyor. Ama malın teki olduğu için ve verilen işi düzgün yapmadığı için ona iş vermiyor zaten patron, yani öylesine geliyo ofise, yüksek maaş da almıyo, öylesine duruşmalara falan giriyo. Yani işi seviyorum diyen insan aslında o işi gerçekten yapmıyor. Gerçekten sorumluluk almadığı için de çok sevdiğini iddia ediyor.
Demem o ki kendini asla yalnız hissetme. Mesleğinle ilgili bir eğitim almışsın, yapmak istemiyorsan elbette kendini zorlama ama önyargılı da olma bence, yukardaki arkadaşların dediği gibi ortam, arkadaşlar ve iş yoğunluğu insanın işe yaklaşımını ve motivasyonunu değiştirebiliyor. Yani öngargı oluşturmadan, iş yoğunluğu fazla olmayan bir yerlerde yavaştan başlayabilirsin, ya da kurslara falan gidebilirsin, mesaili bir işin olması psikolojik durumunu da olumlu etkileyecektir bence. Ben de bazı durumlardan dolayı 5-6 ay bi ara verdim çalışmadım, o ara cidden hiç iyi değilidm, yataktan çıkmıyordum sürekli ağlıyordum vs.
Booolll şanslar ve başarılar seninle olsun.