merhaba, hayatimin bir donemini benzer sekilde yasadim diyebilirim. sabit bir isim vardi ve kirada oturuyordum. kira ve zorunlu harcamalar harici tum parami seyahate harciyordum, baska da birikim yapmiyordum. gercekten cok mutluydum o hayatimdan da. yaklasik 5 - 6 yil yasadim o sekilde. sonra esimle tanistim onunla da gezmeye basladik, eger sadece gezeyim baska hicbir sey yapmayayim hayati degilse sordugunuz tum geliri seyahate harcamak evlilige ve calismaya engel degil kafalar uyustuktan sonra. simdi cocuk oldugu icin o birikimi mecbur yapiyorsunuz ama o hayatin da tadini cikarma imkanim olduguna cok mutluyum. cocukla da gezilebiliyor bu arada ama daha farkli odaklari oluyor o zaman gezinin.
Eşimle ben memuruz çocuk olana kadar birikim yapmadan yurt dışı gezisi planlayarak yaşadık. Tabi ki maaşın yettiği yere kadar. Çocuk olunca gezmeyi biraz azalttık, masraftan çok yol süreleri. Şu an 2.5 yaşında 3 4 saatten fazla araçla zor. Evlendiğim için mutlumuyum buna net cevap veremem ama evlenene özgürlük çekici geliyor bekara düzenli hayat. Yani hayatımın geri kalanında tek hedefim gezmek eşiminde böyle düşünmesi büyük avantaj.
Evlenmeden once o sekildeydim diyebilirim. Evlendikten sonra birikim+seyahat olarak devam etti. Iyi kotu biseler yaptik sonra cocuk oldu. Cocukla da gezmeye devam :)
Kiyafete 500 lira verince zoruma gidiyor ama kambocya'yi gormek icin gozum kapali 20-30bin harcayabiliyorum.
Cocuk olduktan sonra tek fark konaklama masraflarinin artmasi oldu. (Hostellere veda :). Onun disinda bir de gittigimiz ulkelerde gece disarda cok takilamiyoruz. Ama boylesi de ayri keyif. "Baba monte carlo, edinburgh'tan daha guzeldi" diyor ya kendimden geciyorum ahshdhahs. Cocuk vizeyle ugrasmasin diye masrafa girip amerika'da yaptik dogumu. Boyle olunca da gezip gormek hayatimizin odaginda diyebilirim.
Iyi mi yapiyorsunuz kismina gelince de; geriye donup baktigimizda bize kalan tek hatiralar gezip gorduklerimiz oluyor. 3 ay 5 ay sonrasina aldigimiz biletler, yaptigimiz arastirmalar diri tutuyor bizi.
Benim bu. Bırak evliliği sevgilim bile yok. Çok çekici bir adam da değilim zaten, eskiden buna çok üzülürken şimdi ise gezmenin tadını almamla beraber "İlişki mi, o da ne? Benden ırak, Allah'a yakın olsun" modundayım senelerdir. 40'ıma geldiğim sene buradan Japonya'ya kadar gittiğim bir sırtçantalı gezi yapmıştım. Başım bağlı olsa bunu yapamazdım.
Bunun dışında hayattaki bazı avantajlarım: kendi evimde yaşıyor olmam, tutumlu; hatta cimri olmam. Birincisi öyle yatırıma-birikime falan tamah etmememi sağlarken, ikincisi tasarruf edebilmemi sağlıyor. Halen yatakhane usulü hostelde kalır, tamamen toplu taşıma kullanırım. Masrafları bi müzelere yapıyorum neredeyse, bir de uçak ve varsa vizeye.
