Soyle ki uzun suredir terapi aliyorum (cocukluk travmasi kaynakli) ve bayagi da yol aldim, kendimde cok ilerleme goruyorum ruh hali vs… ancak bende ozellikle ergenlikte baslayan bir konsantrasyon eksikligi var, yani derslerim asiri dustu, asla ders calismaya baslayamiyorum, basladigimda sadece basarili oldugum (ilgimi cezbeden) derslere yoneliyordum vs. Kitap da eger hosuma giden bir konusu varsa 1 gunde yuzlerce sayfa kitabi bana misin demeden okuyabiliyordum, dunyadan kopuyordum yani o derece. Ancak son zamanlarda o da bitti, bildiginiz senelerdir kitap okuyamiyorum… yeni bir sey ogrenemiyorum cunku odaklanamiyorum. Ayrica sakarlik, unutkanlik, dalginlik ve koordine olamama da had safhada.
Bunun yaninda ben mart basi gibi kendim psikologuma kendimde dikkat eksikligi ve hiperaktivite bozuklugu oldugundan suphelendigimi soyledim, ancak kendisi benimle hemfikir degildi ama bana bu konuda uzman bir psikolog onerdi moxo ve cns diye iki test cozdum ve sonuclarim kotunun kotusu cikti… o psikolog bana bir psikiyatr onerdi, ancak cok uzun sure sonraya randevu verdigi icin kendi psikologumun onerdigine gittim, kadin hemen dehb diyemeyecegini, yeterli bulguya sahip olmadigini ve dehb ilaclarinin cok ciddi yan etkileri oldugu icin bana anksiyete tedavisi basladi ve eger anksiyete kaynakliysa zaten hallolacagini soyledi; 3.5 aydir fonksera (vortioxetin) kullaniyorum, ciddi manada anksiyetem varmis ve cok cok fayda gordum o manada evet ama gelgelelim, erteleme, bir projeye asla baslayamama, odaklanama sorunuma care olamadi… yani ozel hayatima ne kadar pozitif etki ettiyse is hayatima pek bir etkisi olmadi, hala kitap okuyamiyorum vs. Psikiyatr 6 ay bu tedaviye devam etmem gerektigini soyledi, faydasini goruyorum o yuzden o konuda sikintim yok ancak ben hala dehb oldugumu da dusunuyorum? Hem psikologum hem de psikiyatr bana dehb oldugunu dusunmemelerinde en temel sebeplerden birinin ‘terapide odakli olmam’ oldugunu soylediler ornegin, ancak ben cok kopuyorum hala kitap okumaya calisirken, projelerimi yapmaya calisirken vs.
İlac anti-anksiyete ozelligini gosterdikce ben sanki daha emin oluyorum bende dehb olduguna.
Bu konuda tecrubeli olanlar paylasabilir mi? Zaten 30 yasindayim yani eger boyle bir sey varsa daha fazla vakit de kaybetmek istemiyorum. Baska bir psikiyatra gorunmeli miyim?
Siz ben misiniz acaba?
Psikolog ve psikiyatristinizden daha iyi bilemem ama yetişkin tipi dehb'de her daim bir dikkat eksikliği konsantrasyon bozukluğu olmuyor zaten. Dürtüsellik komponenti ağır basan, dikkat eksikliği komponenti ağır basan vs daha spesifik oluyor.
Benim dehb olduğumu söyledi hekim, ilaç da yazdı. İlaçlara ilk başladığımda bayağı etkisini gördüm. Ama zamanla dozu yetmemeye başladı. Sürekli doz arttırma döngüsüne girmek istemediğimden ilaçsız başka yöntemlerle kendimi masada tutmaya çalışıyorum.
Özel muayenehane yerine hastane psikiyatrlarını deneyin. Özeller daha terapi odaklı oluyordur belki.
Uzman değilim ancak terapide odaklı olmanızın sebebi terapi konusuna hyperfocus olmanız olabilir. O zaman gayet rahat şekilde konsantre olabilirsiniz zaten terapi sırasında. Doktorlarınız bunu göz önüne almıştır elbet ama tüm doktorlar tamamen etiktir diyemiyorum, kendileri de para odaklı olabilirler mesela. O yüzden işi yokuşa sürüyor olabilirler.
Kardeşime debh tanısı kondu, bende de olduğunu düşünüyorum. Zaten genetik bir durum. Kendisi ilaç kullanıyordu ama yan etkilerinden dolayı bıraktı. Ben Rhodiola kullanıyorum, kendi araştırmalarım sonucu bunda karar kıldım. Yatırım tavsiyesi değildir. Hele ki psikiyatrik ilaç kullanıyorsanız etkileşime geçebilirler.
Sonuç olarak demem o ki tanı konmuş konmamış çok önemli gelmiyor bana çünkü Türkiye'de efektif bir yönetim yolu sunmuyor psikiyatrlar pek. Tiktok'tan daha fazla şey öğrenmişimdir mesela konuyla ilgili.
Kendi kendine tanı koyma, debh ve otizm spektrum bozukluğunda, özellikle yetişkinlerde bana makul geliyor. Keşke tüm psikiyatrlar yeterince etik ve bilgili olsa ve bizi yönlendirse ama şu an için kendi akıl sağlığımızın kontrolünü biraz kendimiz elimize almalıyız gibi geliyor bana.
kendi kendinize tanı koymayın lütfen ama doktorlarınızın da argümanları mantıklı değil, stres olduğunda iyi çalışabilen bir sürü DEHB hastası var hatta bu sebeple anksiyete yaşamaları da çok doğal hale geliyor.
DEHB ilaçsız pek kontrol altına alınabilen bir hastalık değil, bu yüzden doktorun tanı koyması çok önemli. Bunun yanında terapide de farketmişsinizdir ne kadar mantıklı olduğumuzu düşünsek de kendimizle alakalı konularda doğru değerlendirmeden oldukça uzağız. Özelden iyi bir doktor önerebilirim size İstanbul'daysanız.
Tiktokta da saçma sapan bir sürü bilgi var, yanlış yönlendirilmek gayet mümkün o yüzden tavsiye etmiyorum. www.amazon.com önerebilirim sağlıklı coping mekanizmaları için.
kendime teşhis koymak değil amacım ancak şu an patinaj yapıyormuşum gibi hissediyorum iş hayatımla alakalı. yani unutkanlığım aynı (b12 vs değerlerim hepsi iyi), sakarlığım aynı, konsantrasyonum da düzelmedi, olmuyor yani. çocukluk öyküm dolayısıyla dikkat eksikliğinin anksiyete kaynaklı olabileceğini düşünüyorlar, yani bir türlü 'başlayamama' ve 'dikkatimin dağılması' anlatamıyorum, sürekli 'o an ne oluyor da dikkatiniz dağılıyor/başlayamıyorsunuz' diye soruyor terapist. psikiyatr da erteleye erteleye son gün başladığım projeyi binbir güçlükle bitirmiş olduğum sürecimi pas geçerek 'ama sonuçta bitirdin' diye pek sallamıyor gibi.
Ben de böyleyim. Çocukken okulda başarılı olmadığım için ailem beni gerizekalıyım sanıp IQ testi yaptırmaya psikologa götürmüştü hatta. O zaman gittiğim psikolog da bu tanıyı koyamamış zamanında. IQ testinde zeki çıkınca bu sefer zeki ama şımarıklıktan çalışmıyora döndü konu. 29 yaşında farklı konulardan psikologa gidince bende dehb olduğunu söyleyip tüm hayatımı buna bağladı ve büyük bi gizem çözüldü bende. Bunun için ekstra psikiyatriye gitmedim, ilaç almıyorum ama doktorla mindfulness, anda kalma egzersizleri yapmıştık iyi gelmişti. Başka doktor deneyebilirsiniz.
28 yaşındayım.
bu sıralar benim de 'yaşadığım tüm zorluklar bundan ötürümüydü?' acaba diye düşündüğüm bir konu bu. evet büyük travmalara bağlı anksiyete bozukluğu ve pek çok sağlıksız duygu irrasyonel düşünce mevcut. fakat aslında pek çok konuda yarım kalmam, istediğim pek çok şeyde tam muvaffak olamamın arkasında bunun yattığını farketmeye başladım. çünkü 14 yaşımdan beri süre gelen bir pattern'ın tekrar eden döngünün olduğunu ve bu döngünün özellikleri ve belirtilerimin bu durumla çok uyuştuğunu düşünüyorum.
yakın zamanda çapaya randevu aldım ama gitmedim. nedense hikayemi anlattığımda direkt ilaç vereceklerini düşünüyorum ve ilaç kullanmak isteyip istemediğimden emin değilim.
çok tesadüfen avustralyalı bir terapistle tanıştım. alışılagelmişin dışında bir tekniği var, alternatif bir şey diyeyim. düşünceleri aklıma çok yattı ve ilaç dünyasına duyduğu tepkiye de hak verdim. bana neredeyse sembolik bir rakama bu tedaviyi yapabileceğini, yardım etmek istediğini söyledi. fakat ben şu an 0 noktasındayım ve toplu taşımaya dahi yeten bir bütçem yok. yeterli param olmasını bekliyorum bu adımı atabilmek için. fayda göreceğime inanıyorum. göremezsem de çapa'dan randevu alıp yine bir görüneceğim. o zaman tekrar güncellerim burayı.