İçinde bulunduğumuz ahval ve şerait ışığında ayrı bir nostalji yaşadım videoları görünce. Lise 1'deyken, program sonrası üzerimi değiştirmeyip, kırmızı tişört-eşofman altı, beyaz eldiven ve şapka ile şehir merkezinde gezmekten gurur duyduğumu anımsadım. Bi yandan dersten kaçmak için fırsat gibi gelirken kutlama günü o anma ve coşku hissinin yarattığı bilinci anımsadım. O toplu hissiyatın bir parçası olmak hoşuma gitmişti, gurur duymuştum.

Siz katıldınız mı stat gösterisine, kule yapmış mıydınız mesela? Var mı enteresan bir anınız. Anlatın da azıcık emekli subay gibi, permalı cehape teyzesi gibi hassaslaşalım.


 

ben katıldım kule de yaptım, kıyafetin önü alt üst komple beyaz arkası da komple kırmızıydı

ne kutlamalardan bir iki ay önce başlayan provalar ne de kutlama günü gençlere yönelik bir kutlama yöntemi değildi istemeyerek yaptım katılım zorunluydu

freebird5406_2

Evet, maalesef.

Avoiding The Puddle

Bütün vibe'ı öldürdünüz yaa

Bruce

beyaz tişört kırmızı etekle katılmıştık. ellerimizde değişik tüller ile bir kaç farklı şarkıda gösteri yapmıştık. şarkılar da because the night, all that she wants filan ne alakaysa ahahaha.

bizim de katılım isteğe bağlı değil zorunlu tutulmuştu. galiba son 2 ay civarı haftada bir gün okul yerine provalara gidiyorduk.

hypathia

Ben gösteri yapmadım ama stad gösterilerine hep izleyici olarak giderdim. En sevdiğim aktivitelerden biriydi.

jazzabel

Okul hayatimda nefret ettirdiler torenden. 19 mayis, 29 ekimi, 23 nisani bitmezdi, beden egitimi dersinde piskopat hocalar gozetiminde asker gibi sag sol yururduk, ulan hep de bizim okula denk gelirdi, yok kaymakam gelicekmis, yok bilmemkim izleyecekmis bizim toreni, tum beden dersleri sag sol yurumekle, gosteri bilmemne hazirlikla gecerdi aylarca, yanlis yapinca grubun icinde bagirip cagirip, azarlanirdin falan. Cin iskencesi resmen, lisede boykot etmistim, secilmeyeyim diye bilerek kotu falan yapiyordum:) beden dersim dusuk gelmisti hatta. Insanlar boyle boyle akpye basiyor sanirim

speedy

o jenerasyona aitim. ancak hiç stat gösterilerine katılmadım. çünkü katılım zorunlu tutuluyordu. zorla yapılınca mekanik bir süreç olmaktan öteye gidemiyor. açıkçası bana hep angarya iş olarak gelmişti. bayramı kutlamak çok güzel, okulların süslenmesi, şiirler okunması vs tamam ama diğer gösteriler bana hep güney kore'yi hatırlatıyor ve ben bir türlü ısınamadım. okul idaresiyle karşı karşıya geldiğim bile oldu katılmadığım için ama sanırım okul birincisi olduğum için pek sıkıntı çıkarmadılar.

ezkaza

hem okul bandosu hem gösterilerde bulundum. her sene farklı kostümlerle katılırdık. haftalar öncesinden çalışmalar başlardı. güneşten bayılanlar, ekstra mola için yalvaranlar, "olmuyor!"diye sinirden bağırıp, saçını başını yolan öğretmenler... kostümlü ilk provada anca havaya girilirdi. stada çıktığımız gösteri günlerinde izleyiciler xoşkuyla alkışlar, bayraklar sallanır, şarkılara, marşlarq yüksek sesle eşlik edilir, stada çiçekler fırlatılırdı. alkış kıyametten sonra iyi bir şey yaptık diye birbirimizi tebrik eder, sevinirdik. ben de en çok o kuleyi stat koltuğundan izleyemediğime üzülürdüm. :)

from where i ride

stadyumda kağıt kaldırıp indiren tayfadandık.

rakicandir
1

mobil görünümden çık