kendimden ornek verirsem eger bunlari planlamadiysam ve ne yapacagimi net olarak bilmiyorsam stres seviyem cok artiyor ve dediginiz gibi bogulma hissine kapiliyorum. bu tarz durumlarda oturup her seyi yaziyorum, tamamlanabilecek parcalar haline getiriyorum. her sey net ve planli oldugunda streste buyuk olcude azaliyor. liste olustururken 5 dakikadan kisa surecek bir maddeyi yazmiyor hemen yapiyorum bu da onemli bence.
Çalışma başlangıcında deadline'a uygun şekilde günlük, haftalık bölümlendirme yapıyorum, bunu yaparken olası aksaklıkları da hesaba katıyorum. Nadiren deadline'ı dert etmem gerekti.
Hesaplama sırasında çalışmanın bitmesi çok mümkün görünmüyorsa ve çalışma sırasında bu netleştiyse deadline'a makul bir süre kala (örneğin toplam günlerin %40'ı kadar) çalışmanın şu şu nedenlerden uzama ihtimali olduğunu ima etmeye başlıyorum. O sırada işler henüz sıkışmadığı için kimse de sinir stres yapmıyor.
Günlük/haftalık çalışma tempomu çok sıkacak şekilde yeni olaylar eklenmeye başladığı zamansa durum bu diye programı gösterip bir gecikme olabileceğini baştan söylüyorum.
Akademisyen değilim ama bu olay her yerde aynı. Siz planlı olursanız ve insanların da bunu bilmesini sağlarsanız suç size kalmaz.
Uzaması mümkün olmayan deadline'lar varsa da önceliği bunlara veriyorum. Bütün bunları yaptığınız ve uyduğunuz halde ortaya sorun çıkıyorsa zaten üstünüzdeni işyükünün ayarlanmasında bir sorun olmuştur. Bitirmeniz imkansız olan bir işe girişmişsinizdir, hayır demeyi ve derdinizi anlatmayı öğrenmeniz gerekiyordur ya da çalıştığınız kurum büyük saçmalıyordur.
Hepsini altalta yaz.
Her birini adım adım detaylandır.
Herbir adımı gün gün, saat saat kaydet.
Bir program ortaya çıksın ve sen
Sadece ilk sıradakine odaklan.
Uykusuz gecelerle kafayı yemek üzereyken kendimce bulup rahat ettiğim yöntemdi. Sonradan öğrendim ki işi bilenlerin hepsinin uyguladığı yöntemmiş.