Aslında SB ama biraz daha detaylandırayım. Ülkenin büyük bir çoğunluğu malum ikinci kategoride. Ne izin, ne yan haklar, ne insanca bir muamele. Birinci kategoride olduğunu varsayan ya da düşünen var mı aramızda? Bir de ikinci kategoriden birinci kategoriye geçiş nasıl sağlanabilir sizce bireysel olarak? Teşekkürler.
Size kimse mutluluk vadetmedi aslında. Adalet ise fakirler içindir derler. Milyonlarca dolarınız yoksa, yurtdışı da aynıdır.
2den 1e geçiş için, işinizde uzmanlaşın ve para biriktirin. Ne kadar yapabilirseniz. Uzmanlaşmak için çalışın, maddiyat kendiliğinden gelir. 10bin saat kuralı geçerlidir.
Mutlu olmak içinse üretin. Mesela kitap okumak yerine, kitap yazın. Konsere gitmek yerine, bir enstruman ile beste yapın. Koltuk almak yerine, marangozla konuşun kendiniz yapın. Gibi...
Ben birinci kategorideyim. Birinci kategoride olmak için ne gibi kriterlerin var bilmiyorum ama ben para kazanmak için çalışıyorum sadece. Düzenli farklı bir gelirim olsa haftada birkaç gün beni oyalayacak bir iş bulurum o kadar. Onu da yazları yapmam.
Şuanda da aslında iş dışındaki hayatım için çalışıyorum. Boş zamanlarımda yapmayı çok sevdiğin şeyler var. Onları finanse etmek için çalışıyorum.
Bizim şirkette akşam dizi izlemek yerine çalışayım bari diyip her akşam fazla mesai yapan biri vardı mesela. Seni boş bıraktıklarında yalnızca dizi izlemek geliyorsa zaten çalışmak daha mantıklı oluyor. En azından seni aktif tutar. Ama zevklerini, önceliklerini falan güzel belirlersen o zaman işi yalnızca bu zevklerini ve önceliklerini finanse etmek olarak görmeye başlayabilirsin.
tam anlayamadim. bence herkes birinci kategoride. calismak icin yasamak = yasamanin anlami olarak calismak. yasamak icin calismak ise yasami surdurebilmek icin calismak zorunda olmak.