Eşimle uzun yıllardır evliyiz. 10 yılı deviriyoruz yakında, bunun üstüne de 8-9 yıl öncesine dayanan bir ilişkimiz var. 20'ye az kaldı kısaca. 5 yaşında bir de oğlumuz var.
Eşim doğum sonrası çok ağır bir depresyona girdi (Postpartum depresyon deniyor sanıyorum ki.) Ve bu depresyon yaklaşık 2-3 yılımızı yedi. O kadar kötüydü ki anlatamam. Çocuğumuz zaten aşırı zor, inanılmaz talepkar ve hiperaktif. İlk 2 yıl gecede aralıksız 4 saat uykumuz olmadı desem yalan olmaz. Üstüne eşimin hayattan tamamen kopmasını, en ufak negatif şeyde çökmesini sağlayan ağır bir depresyon. Geceler boyu yalvardığım oldu, "dayan, iyileşeceksin" diye. Çocuk ve eşim arasında o kadar çok kaldım ki, bir ara camdan atlayacak kadar bende de kafam gitti.
Neyse, ne kadar zorlandığımızı anlattım, şimdi asıl konuya geliyorum.
Eşim 6-7 ay önce psikolojik destek almaya başladı ve ilaç verdiler. O sinir, depresif hal gitti diyebilirim. Oldukça toparladı, yüzü gülüyor, hayattan tekrar keyif almaya başladı.
Ama, adet dönemleri, tam bir geriye dönüş, aylık kabusa döndü. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum ama, düşününki, evde bağırış çağırış, cinnet, çocuğa sinirlenmeye başladığında tarihe bakıyorum ve mutlaka adet dönemine denk geliyor. Aylardır her bu olay olduğunda, önce sakinleştiriyorum, sonra "ağır bir döneme giriyorsun, biraz yat" vs. diye tutmaya çalışıyorum. Ama buna bile "sen benim kadın olmama katlanamıyorsun" falan diye patlayabiliyor. Sonra bende de ip kopuyor daha ne yapayım diye.
Şimdi, ben ne yapabilirim? Nasıl bu dönemleri eşim daha yumuşak geçirebilir? Her şeyi denedim, çaylar, tatlılar, onu rahat ettirmek. (Her şeyi denedim derken, abartıyorum sanacaksınız ama, şehir dışındaki arkadaşına gitsin diye tatile bile gönderdim depresyon döneminde).
Yeter ki sakin olsun, huzurlu bir evimiz olsun istiyorum. Sürekli kötü demiyorum, ama ilaç olmasına rağmen adet dönemlerinde getirilen cinnetler, sonraki pişmanlıkları, çocukta bıraktığımız travmatik izler vs. kafamda çok yer ediyor.
Çok uzun oldu kusura bakmayın. Yorum yapabilecek, fikir verebilecek herkesi dinlemek isterim. Doğal bir durum biliyorum ama, belki birşeyler karalarsınız.
(Asıl hesabımı tüm ailem çevrem biliyor, bu sebeple bu hesaptan yazıyorum, kusura bakmayın.)
kadin olmadigim icin konuya biraz ruhsal yaklasacagim. meditasyon faydali olur. insight timer diye bir uygulama var. icinde konuya gore haftalik programlar var. mesela period pain healing meditation var. her gun 20 dakika yapiyorsun. aylik uye olup deneme yapabilirsin.
@buenosdias: Çok teşekkürler tavsiye için. Eşime bir şekilde göstermeye çalışacağım. Pek sıcak bakmıyor adet dönemiyle alakalı konuşmaya.
postpartum icin biraz gec kalmissiniz, bu nedenle belki biraz daha uzun surebilir toparlamasi.
regl donemi icin benim onerim ve kendimde regl donemine iliskin gordugum fayda, beslenme duzeninize dikkat edin. eger surekli beslenmenizde varsa, sekeri azaltmanizi ve mumkunse cikartmanizi oneririm. seker once sizi tepeye cikartip sonra tamamen asagi atiyor, esinizin durumunda sekerin etkisi daha kotu olabilir diye dusunuyorum.
ayrica ketojenik beslenmenin (boyle beslenin diye degil ama karbonhidrati mumkun olan en aza indirmenin) adhd, manik depresif bozukluklar vs. gibi durumlarda faydali olduguna iliskin calismalar var. bunlardan da faydalanabilirsiniz belki.
edit; regl donemlerinde gercekten bazi kadinlarin psikolojileri epey etkileniyor, bu gercek bir durum yani, hatta Premenstrual dysphoric disorder (PMDD) diye geciyor. kendisi de bu farkindaligi yasarsa, epey kolaylasir durumunuz.
@kassiopeia: Postpartum olayının çok daha uzun yıllar sürebildiğini okumuştum. Doğum öncesi kişiliğiyle alakası yoktu zaten. Yüzü sürekli gülen, hayat dolu kadın depresif bir bunalım döngüsüne girdi yıllarca. Gıda meselesine dikkat ediyordu, rejim dahi yaptı uzun süre, o da iyi gelmişti ama bu sefer de açlık anında sinirleri hopluyordu. Farklı birkaç şey var sanırım.
PMDD'yi de araştırıp paylaşacağım. Çok teşekkürler.
ben de regl dönemimde bambaşka biri oluyorum birkaç gün. sonra üzülüyorum ve pişman oluyorum ama gerçekten bambaşka bir şey...
Yıllar geçtikçe farklılaştı ve çocuklaşıyorum da bir yandan...sağolsun eşim destekliyor. yemeği yapar, masaj yapar, sohbet eder, yalnız kalmak istediğimde hemen yalnız bırakır. çatmak istediğimde dinler :)Yani diyeceğim o ki oluyor...belki eşinizde ilaç kullandığı için vb. onda daha şiddetli oluyordur
bence çift terapisi
eşin bunların farkında değilse, senin de farklı yorumlamış oalbileceğin şeyler için
tek taraflı hoşgörü var gibi
Agnucasyon ve muadillerini araştırabilirsiniz. Benim bilfiil deneyimim yok ama yorumlar güzel. Ytd.