Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu olanlar, semptomlarınız neler?
2 senedir terapi görüyorum (çocukluk travmaları dolayısıyla) , modum düzeldi öyle çok mutsuz değilim artık yani. ama hala organize olma ve overthinking'e çare bulamadık.
psikologuma bu durumu açsam saçma mı olur? yani bence bende deha var desem nasıl karşılar sizce, kendime teşhis koyuyorum gibi...
Sanal dünya tüm zihinleri dağıtıyor. Elinde telefonu olan herkes dehb li bence. Dağınık zihin kitabını oku. Tabi sendekinin şiddeti ne oranda ona doktor karar versin
aşırı düşünme, maymun iştahlılık, dalgınlık, sıkılganlık, sürekli mutsuzluk ve yalnızlık.
genelde bu teşhisi koymuyorlar diye görüyorum neden bilmiyorum ama ben de normal bir insanın düşünce yapısı nasıl, bizim onlar gibi olma şansımız var mı diye merak ediyorum.
bence açın. bir de çocuklukta böyle belirtileriniz var mıydı?
asıl konu dehb veya diğer hastalıklar değil, esas konu insanın doğanın ve doğalın dışanda yaşamaya bir anlamda itilmesi. Ve bunun sonucunda çeşitli sorun ve hastalıklarla karşı karşıya kalması, tabiki her kes kalacak diye bir şey yok ancak, her insanın bünyesi ve verdiği reaksiyonlar bir değil.
İnsanoğlu bir çok fiziki ve mental hastalıkların önüne geçmesinin tek yolu, kendi yaratılışına uygun şartlarda yaşaması.
Dehb gibi hastalıklar zaten aşırı bir şekilde telefon ve bildirimlere maruz kalan insanlarda , doğal olarak gelişiyor.
Hatta Yapılan araştırmalarda , insan beyninin fiziki olarak bile değişim gösterdiğini yönünde.
Yani şahsi tavsiyem, rahatsız doktorlara gitmek yerine, rahatsız olmadan kendimize sağlıklı bir şekilde yaşayabileceğimiz bir
ortam oluşturmak.
Evet teknolojiden de uzak kalayamıyz ancak bunun dozunu ayarlayarak sağlığımızıda koruyabiliriz.
psikoloğunuza bu durumu açmanız sizin adınıza bence çok yararlı olur. ilaç tedavisi, terapi vs. tam olarak bunun için var. ben 28 yaşında OKB tanısı aldım. takribi 12-13 yıldır gerizekalı gibi yaşıyordum söylemesi ayıp. hayatta kalmak için gereken minimum aktivitenin ötesine geçemiyordum, mental olarak paralize olmuş gibiydim. kendimi çok üzdüm, yıprattım bu süreçte.
sonra bir şekilde imkan oldu terapistle görüştüm, bir ilaç yazdı, yemin ederim "leke mi lan o?" deyip domestos'la sağa sola girişen manyak biri oluverdim. ha elbette sihirli değnek değil; hayat boyunca yaşadıklarımız, genetik vs. bazı şeyleri etkiliyor. kimi insan hep depresyona veya takıntıya meyilli. ona yapacak şey yok. ama ilacın bende yarattığı değişimi görünce açıkçası biraz kalbim bile kırıldı yani, "ben bunları yapabiliyordum da bu zamana kadar hasta olduğum için mi yapamadım?" diye düşünüp üzüldüm.
psikoloğunuza kesinlikle anlatın. yalnız teşhis için şişirmeyin, bu çok önemli. dürüst olun, samimi olun, ne hissediyorsanız onu paylaşın.
saydığınız belirtiler herkeste bir ölçüde olan/olabilecek şeyler. bu yüzden dehb tanısı konulurken hayatı ne kadar etkilediğine çok önem veriliyor, birkaç alanda etkilenmeniz bekleniyor. benzer şekilde uzun zamandır (çoğunlukla çocukluktan beri) olması da tanı için gerekli görülüyor.
yetişkin dehb tespiti zor çünkü kişiler standart yaşama zorlanarak da olsa bir şekilde adapte olmuş oluyor. ama bunun arkasında potansiyelin ne kadarı ziyan oluyor ne kadarı işe dönüşüyor tartışılır.
dehb tespiti için aslında devlet hastanelerinin dehb klinikleri var. direkt overthinking ve koordinasyon eksikliğini dehb ile etiketlemek yanlış olur. overthinking-koordinasyonsuzluk bunların hepsi kaygıya bağlı da ortaya çıkabilir.
Bende var dikkat eksikligi bozuklugu, ama teshisi benim terapistim onerdi bana. Su su su davranislarin ve dusunce seklin bana adhd olabilecegini dusunduruyor dedi, testler biseyler yapildi.
Bendeki onemli kriterlerin biri insanlarin acilarina dertlerine duyarli olmama, kendimce yardimci ve kibar biri olmama ragmen cocuklugumdan beri insanlara ilgi duymamamdi. Yani biri yanimda otuz saat otursun donup "merhaba" demem, biriyle bes saat konusayim adini sormam, yillardir tanidigim insanlarin hayatlarina dair onemli detaylari sormak aklima gelmez. Neredeyse kirk yasindayim, uc tane falan arkadasim var. Herhangi bir seyi dinlemem gerekirse "yeteeeeer bu cok can sıkıcı" diye bagirmamak icin buyuk caba harcamam gerekiyor. Is toplantilari, konferanslar vs tam bir savas. Asagi yukari dort bes dk icinde one arkaya saga sola sallanip ayaklarimi yere vuruyorum vs cunku baska turlu oturup bir sey dinleyemiyorum. Film izleyemiyorum. Onceden zaten izlemis olmadigim seyleri izleyemiyorum, ama saatlerce kitap okuyabilirim. Sozlu verilen instructionlari anlamiyorum.
bir de tam olarak alakasini hatirlayamiyorum ama adhdli kisilerin denge problemlerini siklikla yasadigini okumustum bir kitapta. Ben de ayakta dururken duvara carparim, yururken yanimdakinin ustune duserim vs. Komik bir detay olarak da bu var.
Terapistinize bahsedin tabii.
psikoloğunuzla mutlaka konuşmanız gereken bir konu bu bence. bazen yetişkin dönemi dikkat dağınıklığı, overthinking, korodinasyonsuzluk vb. şeyler çocukluk travmalarının da uzantısı olabiliyor. koordine olamayan, bir türlü bir işi toparlayıp tamamlayamayan bir arkadaşımızın terapisinde annesinin hemen her gün sen hiç heves etme zaten beceriksizsin, bu kızımız da saftirik olan, aman ona iş vermeyin yapamaz eline yüzüne bulaştırır vb. demesinin uzantısı olduğu ortaya çıkmıştı mesela.
ayrıca sanal dünya, uygulamalar, bildirimler vb. şeylerin de dengeyi bozduğuna inanıyorum. bankacılık, çok elzem birkaç program, wp vb. dışında hiç bir uygulama yüklü değil benim telefonumda. haber, hava durumu, uygulama bildirimleri vesaire hiç biri yok. ekranıma bildirim düşmüyor. misal wp girince görüyorum gelen bildirimleri ki onların da tamamı sessiz, bildirim sesi yok gibi gibi. sosyal medya zaten çok sınırlı kullanıyorum. özellikle ofis ortamında dikkat, odaklanma gibi konularda hepsinden yaşça çok büyük olmama rağmen hepsinden ilerdeyim ve kesinlikle bunlarla alakası olduğunu gözlemliyorum.
bu anlamlarda sadeleşmek size de iyi gelebilir.
Yani bende overthinking, bir dusunceden bir dusunceye atlama, organize olamama, odaklanamama, ortamdan kopma, yeni seyler ogrenememe cok var. yani nerdeyse kendimi bildim bileli var.
Gecen bir siseye yakin sarap ictim, aman allahim birden bire her sey sustu. Yani sadece o anin icindeydim, baska hicbir sey dikkatimi cekmedi vs.
Sema terapi aliyorum, ve yetersizlik/basarisizlik semasi var. ama cocukluk travmalarina bagli olan mutsuzlugum gecti gibi. Takmiyorum artik, degistiremeyecegim seyler, ailemle arama mesafe koydum, artik beni o kadar da etkilemiyorlar. Ama yine de bu saydigim semptomlarda bir sey kaydedemedim giib ve isimi etkiliyor…