elimden geldigince yardim toplamaya calistim burada. artik ne yapilabilir? haftaya bir psikolog ile gorusmem olacak. oyun falan oynayacagim artik bos kaldigimda. maalesef yurtdisindayim burada cok arkadasim yok, insanlarla gorusemiyorum.
bu tarz yas sureclerinde tavsiye edilen seyler neler? psikoloji bilen var mi?
tantavizisyon +1
çok zor günler. Nefes almak için buraya yazıyorum. İçim soğumuyor. Bir çok kanaldan yardım yaptım. Yine de rahat değilim. Bir türlü gönlüm rahat değil.
siyasi yanıtlar yazılmış ama eğitim bence. Eğitim anlayışı değişmedikçe kimi getirirseniz getirin düzelmez. Neden kalan 71 ilde uzaktan eğitim var? Bunun sorgulanması gerekir. Yada doğu illerinde imkanı olmayan gençler ne yapacaklar? Uzaktan eğitime geçiş sürecinde ev kiralamış olan büyükşehirdeki üniversiteliler için bu maliyet anlamında zorlayıcı olmayacak mı? Uzaktan hep olacağını bilse o parayı yurduna, kiraya vermez ailesine belki kardeşlerine yada depremzedelere yardıma kullanırdı. Ben alınan kararın yeterince kapsayıcı ve iyi düşünülmüş olmadığını düşünüyorum. Bunun yerine 10 şehirdeki üniversiteleri, diğer şehirlere olullara dağıtıp ortak kültür oluşturmak varken, kolaya kaçılmış bir hamle olarak yorumluyorum. Devlet misafirhanelerine yerleştirilip, okullara misafir edilebilirlerdi. Hepsi bu vatanın yarınları.
ülkeye dair bekletilerinizi düşürerek başlayabilirsiniz, baya bir şeyi çözer.
ülkede yaşamak aşırı travmatik zaten. hasar ala ala yaşayabildiğimiz yere kadar devam edeceğiz işte.