annemi kaybedeli 3 sene oluyor. geçen sene annemin yaşlarına yakın birisiyle tanıştım ve anneme benzettim bazı huylarını. çok sevdim o hanımı.
bir yandan da anneme ihanet ediyormuşum gibi bir his var içimde. içten içe kendimi dövüyorum. sanki anneme ihanet ediyormuşum gibi..
annemi sevdiğim gibi başka birisini sevebilir miyim? bunda bir gariplik var mı?
biliyorum tam terapiste anlatmalık bir soru oldu.
görüşlerinizi, fikirlerinizi ve deneyimlerinizi dinlemek isterim.
ben sizin yerinizde olsam ve durumumu sorgulasam kendime soracağım ilk soru neden illa ve mutlak surette bir anne figürü arıyorum, buna neden ihtiyaç duyuyorum olurdu. sizin sorunuz sanki bu benim sorumun devamında yanıtlanabilecek bir soru.
Bilemedim, yanıt oldu gibi de olmadı gibi de...
Özlem ve anne figürü arayışı size tanıdığınız ikinci kişiyi annenizin yerine koyabileceğinizi düşündürüyor ancak tanıdıkça annenizin ne kadar "irreplaceable" olduğunu görürsünüz. O kendi karakteri ile nevi şahsına münhasırdı ve bir daha onun gibi birisiyle tanışmayacaksınız. Onu andıran insanlar göreceksiniz ama o bambaşka biriydi...
+ Phoebe'nin yorumuna da katılıyorum...
annem değil de, babam için olsaydı, birisini babama benzetip onun kadar olmasa da ona duyduğum bir merhamet ve şefkat duygusuyla severdim sanırım.
anne figürü arayışı değil aslında, annem zaten dünyanın en "irreplaceable" insanı. kokusunu düşünmek bile kalbimi ısıtmaya yetiyor.
sevme ihtiyacı
işe yaramak ihtiyacı
birisine şefkat duygusu yöneltme ihtiyacı
diyeceksiniz ki, merhamet ve şefkatini eşine çocuğuna da yöneltebilirsin.
evet öyle yapabilirim. ama sırf bununla bitmiyor ki,
insan kendisinden daha büyük, yaşlı, görmüş ve daha bilge birisine de ihtiyaç duyar.
sizi bilmem ama ben duyarım.
işe yaramak ihtiyacı hayatımda çok büyük bir yer teşkil ediyor mesela.
annemin hastanedeki son zamanlarından sonra, hastanede hastalar için gönüllü olarak çalışabilir miyim acaba diye düşünürdüm. sonra pandemi çıktı vs
Sevgi evrensel bir kavram, çocuğunuzu çok severseniz çocuklara karşı bir sevgi kavramınız var demektir. Başka çocukları sevmek çocuklarınıza karşı beslediğiniz seviye zarar vermez, onu daha da canlı tutar ve genişletir.
Anneniz gibi birini sevmek eğer tramvatik bir yas süreci değilse olumlu duygular olduğunu söyleyebiliriz.
Bütünleştirmek güzel bir duygu. Eğer o kişinin anneniz olmadığını ama huylarının ona “benzer” olduğunu düşünüyorsanız bir mesele yok.