2018 itibari ile yaşlanma kısmından ziyade, senenin yapmış olduğu yıpranmışlıktan dolayı oluyor. film şeridi gibi geçiyor aralık'ın son günlerinde... her zaman da temennim, daha güzel bir yıl geçirmemiz.
Hiçbir heyecan yok bende ya yılbaşına dair, plan program da yok. Dışarı çıkmak istemiyorum o gün, çılgın planlara da yükselemiyorum o yüzden. Yalnız başıma evde dururum muhtemelen. Projem var deadline’ına bir ay kaldı ona çalışırım hatta, satranç oynarım online, viski alırım güzel bi tane. Beyle.
Valla bende olumlu ya da olumsuz bir şey olmuyor pek.
Yaş almanın verdiği stres bir yana, yılbaşı gibi insanların gamsızca eğlenip hemen ardından tekrar iki gün önceki düzenlerine sanki hiçbir şey olmamış gibi döndükleri geçici coşkuları sevmiyorum. O geçişi kolayca yapamıyorum. Kendimi kaptıracak kadar coşkuyla bir şeyi/günü kutlayacaksam eğer öncesinde birkaç gün, sonrasında birkaç gün bomboş vaktim olacak ki kendimi hazırlayayım.
Zamanın geçişiyle ilgili de kafam bu aralar biraz karışık. Sanki zaman benim zannettiğim kadar da hızlı geçmiyor. Şu an 35-36 yaşlarında olsam hiç şaşırmazdım, halbuki 31 yaşındayım. Kendimi olduğumdan daha yaşlı hissetmiyorum ama şry gibi, sanki bir saatliğine uzanıp kestirmişim, bir sürü rüya görmüşüm ama uyandığım zaman güneş hala aynı yerinde, hiç de geç olmamış gibi. Geçici bir algı bozukluğu mudur nedir, gayet memnunum şu an böyle hissetmekten.
Her şey için hala yeterince vakit var. Hala geleceğe dair plan yapma hevesimin olmasından, hedeflerimin olmasından gayet mutluyum. Genel bir mutluluk değil bu, mutlu olmaya fırsatımın birçok kez olacağını bilmenimin verdiği bir rahatlık.
1 Ocak Pazar gününe denk geldiği için hayıflanıyorum. Standart bir hafta sonu gibi geliyor bana şu an.