Ben söylemeyince daha iyi hissettiğimi anladım. Söylediğim zaman üzerimde kendi kendime oluşturduğum bir baskı oluyor, sanki başarısız olursam onlara karşı utanacakmışım gibi hissediyorum.
Ayrıca bazen duraksamalar olabiliyor, burnout olunan zamanlar, artık çalışmak istenilmeyen zamanlar... işte o zaman birisi o konu ile ilgili bir şey sorduğu zaman inanılmaz demotive oluyorum. O yüzden kimse ile (çok çok yakın tek bir arkadaşım dışında-o da artık beni benden iyi tanıdığı, ne zaman ne soracağını bildiğim için) kimse ile paylaşmıyorum-ailemle bile.
Benim nedenim kimseye açıklama yapmak istemememden ve durumumun sorgulanmasını istemememden kaynaklanıyor.
Gizlenmeli
Çünkü
1. Nazar değmez
2. Hedefler gerçekleşmezse alay konusu olmaz
dindar değilim nazar demek istemiyorum ama insan zihninde dönen derin düşünceler (kıskançlık gibi) bize kötü emerji olarak döndüğü için işlerimizin ters gittiğine inanıyorum. o yüzden söyleme.
Psikolojik açıdan bakarsak. Okuduğum bir kitapta şu şekilde bahsediyordu;
Hedefleri başkasına söylediğinizde beyninizde ufakta olsa o hedefle alakalı bir tatmin oluşuyor. Bu bedenle artık o hedefe koşmak için olan motivasyonunuzun bir kısmını kaybedebiliyorsunuz. Çünkü zaten çoktan. O tatmini hissettiniz. Bu nedenle söylememek daha makul olabilir.
Ben söylüyorum, söylediğim için mutlu oluyorum ve daha motive oluyorum. Sadece bana kalsa o işi yapmam ama herkese söyleyince mecburen yapmak zoruna kalıyorum gibi. Nazara inanmıyorum, başkalarının kötü enerjisinden de etkilenmiyorum bu arada ona da inanmıyorum. Ben yeterince kararlıysam tüm dünya yok dese de yapabilirim.
Bir tek annenize söyleyebilirsiniz. Geri kalan kimseye söylememe taraftarıyım.
Çünkü anneniz size baskı yapmaz, yapamadığınızda ya da duraksadığınızda utandırmaz, nazar değdirmez, sizin başarısızlığınızdan zevk almaz, kötü enerji vermez.
Tabi annenizin de sır tutabilmesi gerekli. Ertesi gün tüm komş teyzeler annenden duyduk ne oldu senin iş diye eve doluşursa bir anlama kalmaz.
söyleyince berbat oluyor bende. ya da çok dillendirince diyelim
söylerim ve daha motive olurum.
bir de elaleme rezil olmamak için insan zorla yapıyor. farkettim ki, mecbur olduğum bir şeyi yapıyorum. yok ben bunu yapamıyorum diye kenara çekilmiyorum. kendimi böyle bir duruma özellikle sokup başarmak zorunda kalıyorum. normal insanlar böyle şeyler yapmıyordur kesin.