Bir tanıdığımın 1. sınıfa yeni başlayan çocukları. yanında annesi olmazsa sınıfa girmiyor. annesi olmadan zorlayınca ortalığı birbirine katıyor.
pek çok yol denemişler ama sonuç aynı. psikologa da götürmüşler.
siz olsanız ve çocuğunuz derse girmeseydi neleri denerdiniz?


 

"Psikologa da götürmüşler" cümlenizden sonra buradaki amatör yorumların herhangi bir faydası olacağını sanmıyorum. Yine de bir baba olarak ufaklığın bir bağlanma sorunu yaşadığını, çaresinin de oyun terapisi olduğunu söyleyebilirim.

zaman ilac degil insanlar unutkan

beni de 1,5 ay boyunca komşularımız, akrabalarımız ve ailem götürdü. En son alfabe'de "O" harfine geçince çok güzel yazmıştım hoca da gelip aferin sana senin sınıfın en güzel yazanısın demişti, o teneffüste komşumuz olan x abla'ya sen git artık ben tek kalırım demiştim kalmıştım :D

belki biraz bundan gerekiyordur. başka ne yapılabilir bilmiyorum ama belki sınıftan 1-2 çocuğu evine falan çağırıp arkadaş olmaları sağlanabilir

avatar is back

Psikologa götürmüşlerse üzerine ne desek boş. Ama bir öğretmen olarak dikkatini “sınıfa girme” olayından uzaklaştırmaya çalışırdım. Bu konu üzerinde fazlasıyla duruluyor ve birden fazla kişi tarafından baskı hissediliyor olabilir. Utangaç, inatçı veya yaramaz diye tabir edilen çocuklarla problemlerimizi hep bu şekilde aştım ve bir zaman geldiğinde artık o şekilde davranmadıklarını gördüm. Bazen sorunun tam ortada duruyor olması da sorunu besliyor. Görmezden gelin, dikkati başka yöne çekin ve normalleştirin. Sonra çocuk diğerleri gibi akışına bırakıyor.

ruhen hastayim ben

psikolog ve pedagoji eğitimi almış öğretmen dışında herkese susmak düşer.

teritori
1

mobil görünümden çık