Noldu ki
yoo benim cok sevdigim birkac kisi oldu ama hayat aski denmez, onlar o kadar sevmedi diye dusunuyorum. genelde anksiyete, fakirlik, manyaklik, guven vermeme gibi sebeplerle kaybediyorum ben. yani mesela hasbelkader birinin hosuna gittim diyelim, bir sebepten seviyorlar belli bir noktaya geliyoruz filan. sonra bakiyorlar bu adamin derdinin sonu yok, ne yaptigi belli degil, owencan'in deyisiyle ic sikintisi yuksek bir tip. genelde aciklama bile yapmadan koskoca bir yilin ardindan ghosting'e filan maruz kaliyorum. neredeyse hep boyle oldu.
su ana kadar bulmussam kaybettim, gelecekte bulursam onu da kaybederim eminim. cunku klasik tabirle sorun karsida degil bende. o yuzden diyorum insallah asik masik olmam. insan yalniz ama kendiyle barisiksa yine guzel yasiyor da baskasi yuzunden ezilmis hissetmek korkunc.
evet.. kaybettim 11 ay önce vefat etti..
Çok uzun be abuzer.
Neresini nasıl anlatayım.
Bu aptal dünyaya bir çocuk getirip mutsuz etmenin vebalini taşıyamam diyen bir adam düşün.
Bir de vapurda, yolda, kapı önünde bir çocuk görünce sevme manyağı olan bir kadın.
İçinden çıkamadım sorunun ve 'Buraya kadar' dedim.
Dedim ama o gün bugündür, yıkığım, döküğüm, paramparçayım.
Özeti bu.
@hakyememyemekyerim, Benimki de dert mi dedim. Çok üzüldüm abi. Basın sağolsun. Sabırlar dilerim. Mekanı Cennet olsun.
@hakyememyemekyerim başın sagolsun. Aynı acıyı 21 yıl önce yaşadım. Hayat devam etsede yıllar gecsede ince bir sızı olarak kalıyor. Sabırlar dilerim.
Kaybettiysem hayatimin aski değildir.
Hayatimin aski denebilir mi biliyorum ama kaybi benim icin yikim olmus bir kisi var.
Ailem kendisini istemedigi icin ailemle kavgaliydik. O sirada cok iyi maasla calismama ragmen ozguven sorunlari yasadigimdan kendi basima eve cikamiyordum.
Kavga dovus onu rahatsiz etti, benim kendi basima eve cikmaktaki cekingenligim ve genel ozguven sorunlarim bonus oldu.
Sonraki yillarda her karsilastigimizda benim icin aci verici bir deneyim olmustu. En son 3 sene once karsilastigimda canimin acimadigini hissedip mutlu oldum.
Kaybetmeyi göze aldım, kaçtım aşktan. Bir şehri terk ettim ondan ayrılabilmek için. 1,5 sene geçti, öylesine derin bir ilişkiyi aşkı bulamayacakmışım gibi ve onun gibi beni seven bir daha karşıma çıkmayacakmış gibi hissediyorum. Ama insan umutsuz yaşayamaz. Kararlarımızın arkasında durmak ve kayıplarımızın üstesinden gelmemiz gerekiyor.
bulmadım, o yüzden de kaybetmedim. ama olsaydı da kaybetseydim ne üzülürdüm... o yüzden rahatım:)
Buldum kaybettim. 11 sene yaşadık ama o da saçma sapan şeyler yaptı, iyice içini oydu ilişkinin ama dönüp baktığımda beni onun gibi de kimse sevmez. Ben dayanamadım 5 sene önce ayrıldım çünkü bazı şeyler içimde ukde kalacaktı (örneğin başka kadınlar) bunu yaşamam gerekiyordu, yaşadım sıkıldım elimde şimdi ne sevebileceğim bir kadın kaldı ne de o.