bu anormal bir durum mu yoksa bize anormal olduğu mu öğretildi? telefon çaldığında bile rahatsız oluyorum birisiyle konuşmam gerekecek ve hatta sonrasında da randevulaşma durumları doğacak diye. bu halim başkalarının hayatlarına baktığımda bana garip geliyor. ama bir yandan da aslında kendi başıma, sevgilimle ya da çok yakın arkadaşlarımla (ama en fazla 1-2 gün) vakit geçirmeyi seviyorum aslında. yani buluşmalar, görüşmeler az olduğunda da memnunum zaten hayatımdan, bir eksiklik hissetmiyorum. bu yüzden de kendi durumuma anormallik atfederek kendime haksızlık ettiğimi düşünüyorum. sizin yorumunuz nedir?
içe dönükler yalnız kaldığında kendine gelir enerji toplar iyi hisseder,
dışa dönükler birileriyle bir arada olduğunda.(mesela tek başına hiçbir aktivite yapamayan tipler bana hep garip gelmiştir ama onlara da biz garip geliyoruz) Ben de içe dönük biriyim.
nhk ni youkosu
1