İnsan gerçekliğini, psikolojisini daha önce yapılmamış bir şekilde aktarabilmek.
Sinema için bazı yöntemler var, en önemlilerinden birisi; "Kahramanın Sonsuz Yolculuğu".
İnsanın kendi içindeki parçalarla yüzleşmesine ayna tutmak.
Tam olarak sorunuzun cevabi degil ama, Terry Eagleton'in su linkte Ogrencilerin Edebiyat Hakkinda Bilmesi Gerekenler konusmasi var, onda cok ufak deginiyor benzer bir soruya. Bir metni edebi yapan nedir, sorusunu cevapliyor.
Orada bahsettigi seylerden biri dilin yeni ve guclu kullanimi. Burda dili spesifik olarak kelimeler, cumleler olarak da alabiliriz, sizin sorunuzdaki genre'lari dusunursek, o turun ifade icin kullandigi araclari katabilir ve o medyumlari yaratici ve degisik sekilde kullanmak olabilir mesela.
Bir baskasi 'moral lesson' ama bu illa etik bir mesaj degil de, hayatla baglanti kurulabilecek bir tecrube. Yani canli her insan bir sekilde belki o durumu tecrube etti. Mesela, 'sevdiklerimizden ayri kalmanin zorlugu' veya 'stresli zamanlardan sonra basa ciktigimizi bilmenin verdigi gurur' vs gibi, memleketinizden irkinizdan vs bagimsiz olarak ortak bir insani tecrube.
Bu konusmada Wittsgenstein'in ortak ozellikler teorisinden bahsediyor. (Teorinin ismi bu degil, ben aciklayabilmek icin soyledim.) Mesela, 'mac' dendiginde ne oldugunu anliyoruz ama tenis maci ile satranc maci ayni sey degil vs. Burdan da Politetik kavramlara giriyoruz, yani ayni turdeki (?) cesitli olgularin tamamen olmasa da farkli farkli benzer ozellikleri olmasi. Mesela tenis de satranc da kazanma kavramina sahiptir, ama harcanan enerji ayni degildir, kiyafeti ayni degildir, seyircisi ayni degildir, ama ikisinde de taraf vardir mesela vs.
Falan filan, uzatmayayim. Link su: www.youtube.com 