Ben herkes tarafından sevilen, saygılı, efendi, kötü alışkanlığı bulunmayan, çalışkan, sosyal, girişken biriyim.
Bunu söyleyen başkaları. Öve öve bitiremiyorlar beni. İdeal bir evlat, eş vs. yim.
Fakat bir sorun var.
Ben insanlardan yeterince ilgi göremiyorum. Yani ben böyle mükemmel ise yada iyi biri isem, insanlar beni sevmeli ve benimle iletişimde kalmalılar bence.
Bahsettiğim şey, bir insan sadece benimle ilgilensin gibi değil, umarım anlatmayı başarırım.
Ben istiyorum ki bu beni öven onlarca farklı çevre ve ortamdan insanlar beni arasın, bana bişey sorsunlar, bir yere çağırsınlar istiyorum.
Ama kimse benimle iletişimde olmuyor.
Ben şimdi mesaj atayım, çok şükür cevap yazarlar. Ama durup dururken kimse bana ulaşmaz, halimi hatırımı sormaz, muhabbet etmez.
Telefonum yeri gelir hiç çalmaz, mesaj atan olmaz, arayan zaten çok zor.
İnstgramda bakıyorum arkadaşlar toplanıyorlar bişeyler yapıyorlar filan, görünce çok kıskanıyorum. İstiyorum ki "hadi top secret gel kahve içelim" desin biri ama yok.
Ben çağırdım bir geldiler iki geldiler sonra bahaneler buldular.
Farklı insanlarla farklı çevrelerle denedim. İş, okul, mahalle vs.
Farklı kültürel çevreler, farklı maddi çevreler yahu her varyasyonu denedim.
Sohbetin sarmıyor deseniz yahu hiç kimse ile mi sarmıyor. Yok mu şu hayatta bir ortak noktamız olan erkek/kadın?
Sizce neden böyle oluyor? Tipim mi itici, konuşmam mı?
----------------------------
Özet geç diyenlerin okumasına gerek olmayan Örnekler;
Bir sanat etkinliğinden bir arkadaşım ilk defa benden yardım istedi. Buluşup konuşmak ve çalışmak istedi. Öyle hoşuma gitti ki. Onun için işten izin aldım. Koşa koşa dediği vakitten 30 dk önce anlaştığımız yere gittim. Gece yarısına kadar onu çalıştırdım. Ertesi gün benim çalıştırmam sayesinde başarılı oldu. Bana uzaktan bir teşekkür etti. Ve konu kapandı.
Bir başka arkadaşım; onunla konuşmayı sohbet etmeyi çok seviyorum. Fakat benimle iletişimde kalma süresi max 1 dk. Sonra ya yanımdan ayrılıyor başka bişeye odaklanıyor yada başka biriyle konuşmaya başlıyor. Bu bana çok kötü hissettiriyor.
Bir başka arkadaşımla bowling hakkında konuşurken birlikte oynayalım mı diye teklif ettim. Çok memnun oldu, süper olur filan dedi. Sonra bugün yarın diye sürekli erteledi 3 aydır filan duruyor o konu, oynayamadık.
Küçükken kuzenlerimle anlaşıp ertesi gün için planlar yapardık gezip dolaşmak için. Genellikle ben uyanmadan toplanıp giderler beni hep bırakırlardı.
------------------------------------------
Bahsettiğin konuların sevgi ile ilgisi yok. İnsanlar sevmedikleri insanlara bile anlattığın şekilde davranabiliyorlar.
Popüler bir sosyal figür değilsin anlaşılan, ilgi çekici değilsin. Parlak fikirleri olan, ikna edici, özgüvenli ve kendinden emin, kısaca karizmatik biri olmadığın için böyle oluyor olabilir.
Elbette tahmin ettiğin kadar "sevilesi" yanların olmayabilir, farkında olmayan bir iticilik vs. Ama öyle olmasa bile saygılı efendi, sosyal olmak yeterli olmaz bahsettiğim karizma için.
Asıl önemli olan, bundan dolayı mutsuz olman. fazla iddialı olacak şekilde diyebilirim ki, bunu takmış ve içselleştirmiş olman bile neden "karizmatik" bir figür olmadığının kanıtı. Bu düşüncenin altındaki düşünüş şekli sosyal ilişkilerine yansıyorsa needy, fazla verici, - tırnak içinde söylüyorum yanlış anlama- ezik bir insan olarak algılanmana sebep olabilir.
Seni tanımadan yorum yapmak hatalı olacaktır ama anlattığın kadarından naçizane bunları çıkarttım.
Duyuruda daha önce sorduğunuz sorularınıza şöyle bir göz attım ve hepsini birlikte değerlendirecek olursam; bence asıl siz kendinizi olduğunuz gibi kabul etmiyorsunuz. Sürekli diğerlerini ön plana çıkarıp kendinizden feragat ediyormuşsunuz gibi bir algı oluştu bende. (tamamen çıkarım yanlış yorumlamış olabilirim)
Bence öncelikle kendinizle barışın, bırakın kimse sizi çağırmasın, telefonunuz çalmasın siz önce kendi kendinizeyken güzel ve kaliteli zaman geçirin.
Aynadaki aksinizi siz kabullenmediğiniz sürece kimse kabullenmeyecektir.
Ve bence en en önemlisi kendinize verdiğiniz sözleri tutun bu kendinize olan inancınızı artıracaktır. Sizin hayatınızdaki en önemlli varlık sizsiniz ve bunun idrakinde olarak kendinize değer verin.
insanlar garip yaratiklar. bircok sebebi olabilir:
- tip
- karakter
- iticilik
- hassasiyet
- empati
- konusma sekli/tonu/suresi
- sevdigin seyler
- aliskanliklar
- ayak uydurma
- gulumseme / gulumsememe / meme?
- kiskanclik
- tembellik
- populerlik
- algida secicilik
- algida dondurma
vs.
ortak yanin oldugu insanlara ve gruplara yonelebilirsin. sevdigin aktiviteleri ve bulusmalari oluyor. bunlari arastirip bulabilirsin.
tam cevap ariyorsan da bunu yapan insanlara acik bir sekilde sorabilirsin ve durustce cevap vermelerini vurgulayarak sorabilirsin. olmuyorsa da bosver. kendini gelistirmeye ve mutlu edecek seylere odaklan.
ben de yanlis cevrelerde ve arkadasliklarda vakit kaybettim zamaninda. ama iyi ve seni kabul edecek insanlar da var.
Hayalhayat +1
Ben de çoğu zaman çevremde;akıllı, her zaman mantıklı ve doğru tercihler yapan, özgüvenli, işinde başarılı vs diye övülen biriyim ama kimse beni bi yere çağırmaz. Çağırdıklarında da kabul etmem genelde. (nişanlım hariç tabi) Ben kendimle mutluyum ya mesela ben bazen kafelere gider tek başıma oturup kahve, sıcak çikolata filan içerim. Bazen kitap okurum bazen video izlerim vs.
Bende kendine odaklanmak çok güzel bi şey. Kendinle vakit geçirmek çok hoş, bu aralar üşenmesem kütüphaneye takılmak istiyorum mesela.
Beni niye pek kimse çağırmaz örneğin kendime objektif bi gözle bakmaya çalışayım, sen de yap bu yazıyı okuduktan sonra; mesela ben tip olarak çok güzel bi kız değilim, makyaj yapmayı hiç sevmem, giyime kuşama para harcamayı hiç mi hiç sevmem, yani tipime baktığında hiç instagörl bi şey değilim. O yüzden kendi yaş grubumun ilgi alanına girmiyorum. Beni çağırmamaları normal, makyajdan filan konu açılınca ben "ne dio la bunlar" moduna giriyorum. Sonra mesela ben çok eleştirici bi tipim. Biri başına gelen bi şeyi anlattığı zaman direkt "e sen öyle yaparsan o da sana öyle der kusura bakmicaksın" tarzında bam bam bam konuşurum.
Mesela işyerinde iş konusunda çok agresifimdir, bi iş yanlış gittiğinde kızarım, iş arkadaşlarımla iş dışında görüşmem, her ne kadr işimi iyi yaptığımı da düşünseler sonuçta etraflarında yanlış yaptıklarında kızan sinirlenen biri var yani, kötü hissediyolardır muhtemelen ben kızdığım zaman.
Bu gibi şeyler. Bence kendine objektif ve eleştirel bi gözle bakarsan bu sorunn cevabını bulursun.
Tavsiyem kendine vakit ayır milleti boşver. Yok illa sosyalleşicem diyosan da @ermanen +1 diyorum.
mükemmel bir insan profili çiziyorsun da insanlar mükemmel insanlarla arkadaşlık etmek istemiyorlar ki. mesela kötü alışkanlığın yok, ama etrafındakiler sigara içiyordur, alkol içiyordur. bunu bir şekilde yüzlerine vuruyorsan bu itici oluyor. insanların hataları, yanlışları varken, senin tertemiz karnen sıkıcı veya itici geliyor olabilir mi? insanlar böyle aşırı iyi niyetli, çok iyi insanlardan ziyade kendine ait yanlış fikirleri bile savunabilecek, tutkulu insanları daha ilgi çekici buluyorlar bence.
insanlara itici, kasıntı ve sıkıcı geliyor olabilirsiniz. düşününce böyle sizin gibi her şeyi nizamlı düzgün insanlarla konuşunca içim bayılıyor ve görüşesim gelmiyor.
