Konum: İstanbul (trafik vs hesaba katılması için belirtiyorum)
20 dakika sonra panik olurum ben
bir kafeye falan gitmek istememe ihtimaline karşılık gece 2-3 derim. telefonunu şarj edebileceği bir yere başını sokmuş olmasını beklerim o saate kadar..
tabi onun için endişeleneceğimin bilincinde ise geçerli bu.
herkesin şarjı bitiyor. power bank'i yoksa, yanında şarjı da yoksa, bir kafeye gidip dilenicek. yada arkadaşı yoksa yolda hiç tanımadığı birinden isticek. o da sıkıntı. zaten eve gidiyorum der sallar geçer.
Benim için 48 saat çünkü çok çalışırken bazan gün aşırı yanıt vere iyorum ama güvenlik seviyesi ve kişisine göre değişir.
Hiç aranılmıyorsa 24 saat.
15 dk :(((
Ailem ve sevgilim 1 saat
Kalan herkes 1-2 gün
Yalnız yaşadığım için zaten yakınlarımla da saat başı görüşmüyorum. Aradığım/yazdığım kişiden 1 gün içinde dönüş olmazsa ona erişebilecek bir başkasını ararım. Ona da birkaç saat ulaşamazsam belki biraz panik olurum.
Kişinin telefon kullanımına bağlı. Annemde birkaç saat endişelenmem zira farketmiyor bazen tüm gün telefonun şarjının bittiğini. Babamda da öyle.
Eşimde 2-3 saat maksimum; onda da gün içinde dışarda gezisi vs olduğunu biliyorsam. Yoksa daha kısa sürede endişelenirim.
duruma ve kişiye göre değişir. her gün görüştüğüm insansa şarjı bitmiş ve imkanı olmamıştır diyerek ertesi sabaha kadar beklerim. ertesi gün hala ses yoksa, kız arkadaşımsa, evine giderim. iş arkadaşımsa, samimi olduğu diğer insanlara yine ertesi gün sorarım. ailemden biriyse, bir kaç saat sonra diğer kardeşlerime durumu sorarım.
Sonraki gun oglene kadar ulamazsam panik olurum.
Boyle durumlarda genelde alternatif yollarla ulasmaya calisiyorum, baska arkadas tanidik vs gibi
1-2 gun. anne ve babama daha kisa surebilir cunku onlar boyle seyleri mutlaka digerlerinin dedigi gibi baska numaradan haber cerir telefon bozuksa veya bi sure telefona bakmayacaksa
Kişiye göre değişiyor. Bazılarına 5. Dakikada bile panik olabilirim :D
Eşim, annem/babam, kardeşim için birkaç saat yeterli nereye gittiğini, ne yapacağını bilmiyorsam.
Mesela kardeşim doktor, çok acayip nöbet programı olabiliyor. Evde de yalnız yaşıyor. Geçenlerde nöbetten gelip birkaç saat uyuyup sınava gidecekti öğleden sonra. Kendi de on alarm kuruyor normalde. Babam da arıyor kalksın diye vs. O gün 10. aramadan sonra babam beni aradı ulaşamıyorum senin haberin var mı diye. Ben de aradım onlarca kez yok açmadı. Komşusunu aradık ona da ulaşamadık. Bir esnaf var ona haber verdik o geldi kapıyı yumrukladı yine açan yok. Annem ağlıyor babam polisi arıyor falan derken bizimki uyandı polisler gelince.
Yorgunluktan bir türlü uyanamamış ama aklımız çıktı öldü kaldı diye.
Normalde böyle durumlarda panik olan biri değilimdir, ya telefon evde kalmıştır, aman bi şey olmaz o bizi arar derim ama ben bile panikledim yarım saat içinde.
6 saat
Eşim bir toplantıdan diğerine arayamaz 3-4 saat hatta önceden yoğun programını biliyorsam 6 saat panik olmam. Annem-babam 2-3 saat. Yaşlandılar artık nereye gittiklerini bilsem bile kontrol ettiğimde seslerini duymak istiyorum. Babamın kulağı pek duymaz, arada kulaklığını da çıkartıyor, o yüzden ısrarlı arıyorum ama çok panik olmadan. Liseye giden bir kızım var o dışarı çıktığında konum açması üzerine anlaşıyoruz aksi takdirde öyle "bir saat geçsin hele" filan diyemem hiç.