Çok öyle nispet yapar gibi değilse olmam ya. Normal sohbet düzeyinde bahsedilince rahatsız olmam ama konuyu benimle konuşurken sürekli oraya getirip işini gözüme sokmaya çalışırsa ben de alınırım tabii.
Aşksızlıkta zaten yalnızlık tercihinde bir insan olduğum için aşk hayatından çok öyle bahsedene içimden "he kerizim benim" derim direkt. Çünkü yalnızlık kesinlikle daha iyi.
Kendim gibi sapsızlarla buluşmaya gayret ediyorum. Evli arkadaşlarımla ayda yılda bir görüşürüm. Onlar da çalışmıyor. İş konularında da çoğu kişiden kendimi soyutladım. Yani, nispet yapmasalar da dinlemek istemiyorum.
nispet yapmak gibi bir amacı yoksa hiç önemsemem. sonuçta o kişinin hayatı o, ben varım diye aksi gibi davranamaz ki. zaten sabah akşam iş ve aşk konuşmak isteyen insandan istemsizce soğurum, muhabbeti sarmaz. konusu gelip de işini ve aşkını anlatan insana da bir şey demem, o da bir konudur ara sıra konuşulur.
Benimle paylaşmak istediği bir şeyi anlattığını hissedersem sorun etmiyorum, ama sırf herhangi birinden olumlu bir şey duyup imrenilmek istediğini sezdiğim bir durum olursa hoşuma gitmiyor. Hoşuma gitmeyen durumda hiç oralı olmuyorum.
gecerkenugradım +1
fazla yazacak çok az şeyim var. Evlen baskısı, yeni kız tanışmaları falan bana göre değil. Niye evlenmek aşklanmak gerekiyor anlamıyorum. Hadi iş neyse de.
Bu konular konuşulurken aşırı ötesi sıkılıp standbya aldığım için söylenenleri dinleseydim ne hissederdim bilemiyorum. Yine de, gerçekten iyi şeylerin anlatılmaya ihtiyacı olduğuna inanmıyorum. Böyle çok konuşanlar samimiyetsiz geliyor. Notrum demek ki.