tekrar işsiz kalınca(www.eksiduyuru.com) kpss kursuna daha düzenli gitmeye başladım.
buranın tahmin edilebileceği üzere genel geyiği maaşlar, kadrolar, geçim derdi vs.
ancak şunu fark ettim. neredeyse herkes yani şimdi maaş düşük, uzamayız kısalmayız ama zaten benim/eşimin evi/arabası/tarlası/bağı/bahçesi var ya da ailemin/eşimin ailesinin var onlar da olunca gül gibi yaşarız diye konuşuyor.
ortamda tek dikili ağacı olmayan benim.
bu durum nasıl ifade etsem çok garip hissetmeme neden oluyor fakirlik desek değil başka bir şey.
nasıl oluyor da böyle bir ortamda hemen hemen herkesin iyi kötü bir yatırımı oluyor? bu arkadaşlar mı şanslı ben mi şanssızım?
Aileden kalıyor. Ana babadan kalmadan sıfırdan ancak 1 ev 1 araba alırsın Türkiye şartlarında ki bu bile çook zor.
Bazıları da erken yaşlarda hayata atılıyor. Birikim yapıyor bu şekilde.
babaları, dedeleri çalışmış şanşları yaver gitmiş şanş işte.
kimisinin 20 sen önce buğday ektiği yere 32 daire veriyorlar.,
zamanınında köşe başlarını tutmak işte.
Abi benim bi tanıdık var 30 sene boyunca bi gecekonduda pisliğin içinde yaşadılar, sonra bi müteahhit girdi o bölgeye bunlara 6-7 daire verdiler, dairelerin en kötüsü 1 milyon lira eder şu an, şans işte.
çoğu insanın aileden kalıyor işte. kalmayan da ailenin verdiği destekle ev araba alıyor. bizimkiler de bizi doğurup atmışlar kenara :)
istanbul'a 40-50 sene önce gelip herhangi bir yerden biraz arsa alınması yeterliydi gayrimenkul zenginliği için
özellikle bizden 2 önceki nesilde (dedelerimizin nesli yani) çalışıp da mal mülk tarla vs sahibi olmamak imkansız çünkü çalışacak başka bi iş yok. ya çiftçidir devlet al burası senin demiştir, ya işçidir işçi konutlarında oturuyordur devlet al senin tapusu demiştir ya da gecekondudur imar affı olmuştur, ya da taksici falandır keza yine ikramiyeyle verilen şeyler, işçiyse de emekli ikramiyesiyle yine bir şeyler almıştır.
Kentsel dönüşüm kat karşılığı daire için müteahhitlerle anlaşmaları sonucu oluşan da bir şey. Hepsi değil tabi kimisi olanı da kaybediyor, imar planı evin arsanın bir kısmından yol geçecek şekilde çiziliyor mesela. Ya da anlaşmazlık oluyor izalei suu davası falan açılıyor ev arsa açık artirmada yenisini alamayacağın bir paraya satılıyor birilerine. Ama tam tersi de oluyor.
Evet şansızsın. Bir tane çocukluk arkadaşım var. Babasının yıllar önce dedesinden kalma iş hanı var. Zamanında ölü fiyata yaptırmışlar. 10 sene önce de şansına dibine adliye açılmış. Şuan babası tatil beldesine taşınıp işlerden elini eteğini çekti ve arkadaş şuan ayda giderleri çıkınca 95 bin lira kira geliri topluyor. Geziyor tozuyor hayatını yaşıyor. Bu adamın şansıyla kendini kıyasla..
işte bazıları doğuştan şanslı. bizim gibilere de üç kuruşa köpek gibi çalışmak kalıyor:)
2-3 sene once bir renovasyon isi isin bir adrese gittim. Yanyana yaklasik 35-40 tane dukkan, tipik araba sanayisi gibi bir yer. Icerde araba tamircileri, mobilyacilar, kaynakciklar, ne ararsan var. Binalar cok eski uzundur hic bakim yapilmamis. Bir eleman geldi dokuntu bir aracla, 30lu yaslarin basinda bir cocuk. Ben de buraya ilk kez geliyorum, bana bir akrabamdan miras kaldi burasi ne yapacagimi ben de bilmiyorum sizinle bir toplanti yapip fikir almak istedim dedi. Komple oldugu gibi satsa sirf arazisi 5-6 milyon dolar eder.
Ozetle biz mi sanssiziz? - Eved
Şöyle de düşünebilirsiniz sanırım. Kpss kursuna giden / gidebilen insanlar maalesef işsiz insanlar içerisinde azınlıklar. Herhangi bir dayanağı olmayan işsiz insanlar ya kayıt dışı çalışıyor ya yaşamıyor. Kendinizi belki kendi tiplemenize göre şanslı kesimden sayabilirsiniz.
Bir de eğer aileniz herhangi bir şekilde ev / araba / tarla sahibi değilse ya da siz alacağınız zaman size bir miktar destek olamayacak durumdalarsa gerçekten şanssızsınız. Bence 1 jenerasyon geriden başlıyorsunuz.
bu beni de üzüyor. şu an çalıştığım yerde sekreterin evi var, vasıfsız çalışan bir abinin evi var, genç çalışanların da ailesinin evi var. yakın çevremde de 1-2 kişi hariç herkesin aileden evi var. bir benim ailem becerememiş bu işi galiba diye düşünüyor insan.
ancak şu var tabi bizim kurslarda, işlerde veya üniversitelerde tanıdığımız bu insanları rastgele insanlar olarak düşünmemek lazım yine belli bir kesimi temsil ediyorlar. yani senin muhattap olabileceğin bir çevreye girme ihtimali olmayan milyonlarca çok fakir insan da var ülkede. sanayideki çırağı, bilmem nerdeki hurdacı vs. ama tabi kendi kesimimizin şanssızlarıyız biz.