Bir de mesela dünyayı yedik bitirdik, ileride güneşi de yedik bitirdik diyelim, sonra galaksimize de hükmettik hatta komple havaya uçurduk. Düşünsenize böyle büyük bir şeyin bile evrene etkisi, dünya üzerinde patlattığımız bir torpilin dünyaya etkisi kadar olacak belki.
Biz ne içinde debelenip duruyoruz böyle? Genel amaç ne olabilir evrene yayılıp birbirimizle savaşmak mı, başka canlılarla savaşmak mı, aşırı güçlenip yaratıcı ile karşılaşma umudu mu, yoksa sadece ilkel bir güdüden, üreyip hayatta kalma gayemizden ötürü sorgulu/sorgusuz hayata devam etmek mi. Nereden bakarsak bakalım, bize çok yazık değil mi?
hayat iyiyle kötüden birini seçip, diğerine karşı savaşmak zaten. çoğunluk kolay olanı kötüden yana olmayı seçiyor. 100 yıl önce atom bombası atıldı binlerce insanın üzerine. değişen ne oldu? hiçbir şey. insanlık kötüye gitmiyor. insanlığın çoğu hep kötü zaten.
1000 yıl sonra yeni bir nuh tufanı mı gelecek acaba?
İlk olarak Mars'a yerleşmiyoruz. Şu an Mars'a yapılan ziyaretlerin şu açıdan önemi var; Mars'ta 1 milyar yıldan uzun bir süre su varmış. Bir zamanlar Mars'ta yaşam olduğu düşünülüyor. "Eğer yaşam varsa fosillere ulaşabiliriz" gibi bir düşünce ile başlayıp oradan yaşam nasıl oluştu ve neden sonlandı gibi bazı bilgilere ulaşılması hedefleniyor. Mars'ta kolonileşme faaliyetleri biraz turistik gibi. Elon Musk gibi birinin insanlığın geleceğini düşüneceğini hiç sanmıyorum. En çok onun sesi çıkıyor bu konuda.
Neyse. Bu benim şahsi fikrim; evrene yayılarak ilerleyemeyeceğiz. Çünkü evrene yayılmak o kadar basit bir şey değil. Mars'a gitmek bile mevcut kaynaklarla epey zorken (ki Mars dibimizde) evrene yayılmak pek mümkün görünmüyor. Güneş sistemine dahil Plüton'a bile New Horizons 9 yılda gidebildi. Güneş sisteminin dışına çıkmak hayal.
Bazen gazetelerin bilim köşelerine şöyle haberler düşüyor: "Dünyadan 3 bin ışık yılı uzaklıkta dünyaya benzer bir gezegen bulundu. Yaşam olabilir!!!!"
Bu gezegene gitme imkanımız yok mesela. 3 bin ışık yılı da evrenin boyutuna göre 'hemen şurası'. Bu gibi mesafelere asla ulaşamayacağımız için, güneş sistemindeki gezegenler de yaşam için elverişli olmadığı için bu sürecin sonu insanlığın neslinin tükenmesi olacak.
Bu konulara arada kafa yoran ve gelismeleri takip eden biri olarak dusuncem sudur:
Amac ve anlam tarafinda insanoglu kriz icinde, ama biraz geri donup bakiyorsun ki zaten bu konulara kafa yoran herkes zaten bu krizin bir parcasi olmus. Bu anlam krizi bize aslinda o kadar yeni degil. Insanlar farkli inanclara, hedonizme ve baska seylere sarilip anlam aramaya devam edecekler, her zaman yaptiklari gibi. Bazi vizyoner insanlar da bilginin ve kesfin pesindan kosup oncu olacaklar.