Bir arkadaş “beni eve bırakmayı” önerdi ve hatta önce dışarıda yemek yiyelim, dedi. Tamam, dedim. Küçüm oğluyla birlikte aracına bindik ve yolda giderken nereye gideceğimizi sordu. Ben de “Buraları bilmiyorum. Dışarıda yemedim. Hep evde yiyorum.” dedim. O zaman seni eve bırakayım, dedi. Ben de “tamam” dedim de espri yapıyor sandım. Neyse ilerken bir yere gidiyoruz sandım ve eve bıraktı cidden.
Yani tuhaf değil mi? Benim yeni yaşamaya başladığım bir şehirde yemek yiyilecdk yer önermemi istiyor ve ben de bilmediğimi dile getiriyorum. Genelde eve sipariş verdiğim için evde yiyorum diyorum ve eve bırakıyor. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. Yaşadığımız yeri bilmediğimi biliyor ama arkadaşın davranışını anlamadım. Beni bıraktıktan sonra oğluyla birlikte yemek yemeye gittiler. Cidden soruyorum bende bir anormallik mi var?
hayır diyeceğinizi düşünüp nezaketen sormuş, evet deyince de ilk fırsatta kurutulmaya çalışmış.
eve gitmek istediginizi zannetmis olabilir. insanlar hem cok dinlemiyor, hem de cok dusunmuyor. benim is arkadasim "sabah sana anlattigim" filan diye hic anlatmadigi konuya ilave yapiyor, "dedigin yerden aldim" diye aldigi seyi gosteriyor. fazla takilmazdim. belki boyle daha iyi.
daha ilk günden senin sevdiğine göre haraket etmeye çalışmış, sen bir şey söyleyemeyince alternatif üretememiş, çekingen kalmış, sevmeyeceğin bir yere götürmektense hiç götürmeyeyim demiş risk almamış.
sen isteksiz gibi davranmışsın o da sana trip atmış
İsteksiz değildim, sadece bilmediğim bir yerde restoran nasıl önerebilirim? Neresi olsa fark etmez demeye getirmiştim. Arkadaşım kaç kere bana da geldi. Sadece davranışı saçma ve tuhaf geldi. Samimi olduğum biriydi.
bir iletişim kazası da olmuş olabilir, siz "buraları bilmiyorum" deyince uğraşmak istememiş vazgeçmiş olabilir, o anlık duygusuyla sizinle yemek yemekten vazgeçmiş olabilir, sizi yemek teklifi konusunda gönülsüz hissetmiştir ısrarcı gibi olmak istememiştir.
hepsi birer ihtimal. yanlış anlamalar da olabilir, insanız olur o kadar.