her sorun için bilemem tabii ki. ama faydasını gören binlerce insanla yapılmış çalışmalar etkili olduğunu gösteriyor. kişisel tecrübem de uzun soluklu ve sabır gerektiren bir süreç olmasına karşın benim kendimi tanımamda ve sorunlarıma farklı yaklaşmamda epey faydası oldu. hayatımın o döneminde terapiye başlamasam muhtemelen çok çekilmez bir insan olurdum şu an.
Türkiyede psikologlara olan ön yargıya şaşırıyorum biraz. Sanırım son dönemde niteliksiz terapistler fazlalaştı insanların kötü deneyimleri oldu.
Psikologa gidip fayda gören insan benim çevremde bol, hatta bi problem olduğunda değil herkesin terapi alıp kendini tanıması gerektiğini düşünüyorum. Özellikle bizim memleketteki ebeveynlik normlarını düşündüğümüzde.
Psikolog değilim.
Gerçekten faydasını görmek isterseniz, görmeniz çok olası. Şahsi deneyimimde, 5 yıl önce gittiğimde o kadar etkili olmamıştı. Son 6 aydır yeniden gidiyorum, ve çok faydasını görüyorum. Üstelik aynı terapist. Demek ki yardım edilmesine daha açığım.
(Enteresan bir nick-duyuru uyumu olmuş)
İlaçla çözülemeyen şey terapi ile çözülebilir mi bunu merak ediyorum aslında. Çünkü on yıla yaklaştı artık ve bir arpa boyu yol alamadım gibi hissediyorum. Ve evet önyargım var. Fakat artık ciddi ciddi terapi düşünmeye başladım.
ilaçla çözülemeyen şey terapiyle çözülür.
zaten asıl terapiyle çözülür.
elbette bazı hastalıklar ve bozukluklar ilaçsız atlatılamıyor ama ailenizdeki travmaları ilaç alarak çözemezsiniz.
o sadece kimyayı iyileştirir.
ama o kimyanın o hâle gelme nedeni, travmanın bilinçaltında durmasıdır.
tabii doğuştan gelen fizyolojik-biyolojik-genetik temelli şeyler dışında.
yardım almak istiyorsanız, alırsınız.
fakat psikologdan fayda görüp görememek ne beklediğinizle ilgili bir şey.
bu sihirli değnek değil.
hatta yükün büyük kısmı sizin üzerinizde zaten.
eğer "ben psikologa gidiyorum ama hiç mutlu değilim" diyecekseniz, terapinin anlamı yok.
insan travmalarıyla yüzleşirken mutlu olmaz zaten.
yani terapi bir mutluluk kaynağı, kısa vadeli rahatlama aracı değildir.
bazen seanstan çıkınca üç gün yataktan çıkmak istemezsin.
bu terapinin kötü geldiği anlamına gelmez, işe yaradığı anlamına gelir.
insanlar "psikologa gittim daha kötü oldum" derken bunu fark edemiyorlar.
daha da kötüsü, en bırakmamaları gereken yerde bırakıyorlar.
önce neyin ne olduğunu anlamak lazım.
eğer sorunlarınızı çözmek istiyorsanız, işe yarar.
başkası sorunlarınızı sizin için çözsün beklentisindeyseniz, işinize yaramaz.
tamamen problemin ne olduguna bagli. sadece ilacla kontrol edilebilen, terapinin pek ise yaramadigi rahatsizliklar da var. ilaclarin cok etkili olmadigi / ilaci bulunmayan, ama terapiyle fayda gorulebilen rahatsizliklar da var. ilac + terapi gerekenler de var. hic bir seyin fayda etmeyecegi rahatsizliklar da var. var oglu var yani.
ben görüyorum sanırım. ilaç da kullanıyorum eş zamanlı olarak, onun da faydasını yadsıyamam ama bence terapinin etkisi daha büyük. etrafımdaki herkes de benle birlikte faydasını görüyor :)
her zaman memnun kalmıyorum. ne saçma ya bi saat anlattığım konuştuğum şeylere bak diyorum. bu bir sorun değil neden bunu konuşuyoruz diyorum. kızıyorum, bir sonraki seansa gitmemek istiyorum, hatta gitmemek adına elimden geleni de yapıyorum ama inatla gidiyorum. iyileşmek istiyorum, düzgün düşünebilmek, olaylar arasındaki bağlantıları öğrendiğim şekilde değil doğru şekilde kurabilmek istiyorum. doğru bildiklerimi, önemsiz gördüklerimi nedenleriyle anlamak istiyorum. çok dürüstçe, kendilik bilinci oldukça yüksek olan biriyim sanıyorken bir bok bilmediğimi çok güzel anlıyorum. bir ben var benden içeri, içeri bakan ben olmasam tutulan ışığın hiçbir faydası yok, bayağı yaşıyorum bunu.