Hikaye ana hatlarıyla sizin özetlediğiniz şekilde. Tanrı, yaradılıştan günahkar ve kötülüğe eğilimli kullarına bir kurtuluş kapısı aralamak için, aslında insanların uğraması gereken tanrısal gazabı, İsa denilen bir adamın bedeninde dünyaya gelerek kendi omuzlarına yükleniyor. Anlatı kabaca bu. İncil'de "Mesih", "Oğul", "Söz", "İnsanoğlu" vb. gibi isimlerle anılan İsa, kutsal hakikatin bir açılımı, ilahi özün yeryüzünde ete kemiğe bürünmüş hali. Özellikle İncil'in Yuhanna bölümünde, "tanrının insan bedeninde yeryüzüne inmesi" fikrinin açık ifadelerini görürsünüz:
"Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı." (Yuhanna 1:1)
"Söz, insan olup aramızda yaşadı. O’nun yüceliğini –Baba’dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğul’un yüceliğini– gördük." (Yuhanna 1:14)
farklı görüşler mevcut ancak pek çok hristiyan isanın tanrı olduğuna inanır. bunu destekleyen ayetler de vardır. dediğiniz gibi isa tanrının insan bedeninde var olmuş halidir.
bu konuyu musluman olarak anlamak biraz zor. ancak tek bir tanrinin kendini gosterdigi 3 sekil baba, ogul ve kutsal ruhtur.
baba tanrinin yaratici nitelikleridir. ogul ise tanrinin ete kemige burunmus halidir. bkz ete kemige burundum, yunus diye gorundum. kutsal ruh ise biraz daha inanc ve maneviyat vechesi oluyor.
katolikler ile ortodokslar arasindaki ayrimlarin bir tanesi de, isanin yani ogul ve babanin iliskisi uzerinedir. katolikler kutsal ruhun babadan ve oguldan ciktigini savunurlar, ortodokslar ise bunun ogulu (isa'yi) baba (tanri) ile ayni hiyerarside konumlandiracagindan hareketle reddederler.
bu sebeple dogu kiliseleri, roma'dan ayrilmistir (bu sebeplerden sadece biri) ve aslinda daha derin siyasi nedenleri var ayrimin.
velhasil katoliklerin isayi daha onemli bir yere konumlandirdiklarini soylemek mumkun. ortodoks kiliseleri ise ikonalara bile mesafelidir. dolayisiyla katoliklerin isayi daha merkezi ve tanrisal bir yerde konumlandirdiklarini soylemek mumkun.