Bu tip sevilmese de yapılmak zorunda olunan konularda irade, öz disiplin nasıl kazanılır?
O iş öyle olmaz. Bir süre sonra yine eski hâlinize dönersiniz. Bunun en güzel çözümü yemekleri farklı şekilde denemeniz. Mesela ben ıspanak yemeği yemem. Açlıktan ölsem bile yemem. Ama ıspanaklı pide yerim. Kabak dolması, kabak kızartması yemem ama mücveri çok severim. Siz de bu şekilde sevebileceğiniz şekilde deneyin yemekleri. Sevdikten sonra iradeye gerek kalmadan kendiniz istersiniz. Yine de irade istiyorsanız üniversite, iş yeri yemekhaneleri gibi aylık yemek listesi yapın. Ona uymaya çalışın.
Diyet de aslında bir şeylerden şikâyetçi olmakla başlıyor. Ben tuzu zararlı bulmaya başladığımdan beri yemeklere ekstra tuz atmam. Kek ve çikolata gibi iki tatlıyı üst üste yemem. Alışveriş listesi yapıp buna göre hareket edebilirsiniz. Eve çikolata sokmayınca bir süre sonra zaten bırakmış oluyorsunuz.
Spor için de yürüyüşten başlayabilirsiniz. Alışkanlık olunca devam ediyor kendiliğinden.
uzun yılların alışkanlıkları olduğu için zor bu işleri çözmek. sağlıksız şeyler de oldukça cazipler çünkü. ama bende de dissendium'unkine benzer bir şey oldu. yediğim şeylerin içindekilerden şikayetçi olmaya başladım ben de. o kadar kötü malzemelerle o kadar kötü gıdalar hazırlanıyor ki, "ööf ne yiyoruz bu nedir" dedirtmeye başladı.
market ıvır zıvırları için içindekiler etiketlerini okuyup ne saçma sapan maddeler yediğinizi anlamaya başlamak bir adım olabilir. "çöp yiyorum" hissi oluşuyor bir süre sonra. (cips çok seviyorum mesela, bir gün bir cipsin içinde "disodyum 5 ribonükleotid" diye bişi görünce "yok aminno asitto" diyen cem yılmaz gibi oldum, ebesinin şeysi dedim. aroma artırıcı galiba ama isme gelin yani. cipsten daha sağlıklı diyebileceğiniz şeylerde de çok saçma içerikler görebilirsiniz.) ve sonra sağlığınızla ilgili kaygılanmaya başlıyorsunuz. kaygılanınca çözüm aramaya başlıyorsunuz. sonra da adım adım kendinizi evde hazırlanan içeriklerde bulabilirsiniz.
kendinizden çok fazlasını da beklemeyin, bu uzun zamana yayılarak olabilecek bir şey bence. yavaş yavaş ne sevip sevmediğinizi anlarsınız. birdenbire evde sağlıklı yemekler hazırlayıp spor yapan birine dönüşülmesi gerçek dışı olur. öyle pat diye sağlıklı yaşanmaya başlanamıyor bence. biraz uzun zamana yayıp düşünce biçimi haline gelmesi için beyne/zihne izin vermek gerekiyor. "irade nasıl kazanırım" diye düşünmeye başlamak bile bence bir adım. buradan yavaş yavaş yürürsünüz.