Bir yakınınızda (yetişkin) kişilik bozukluğu varsa ne yapardınız?
Çocuğunuz olsa belki kolundan tutup psikiyatriste götürürdünüz. Ama yetişkinse ve ona tedavi görmesi gerektiğini öyle pek dile getiremiyorsanız, ama hem zararlarından kurtulmak istiyor hem de onun için üzülüyorsanız ne yapardınız?
Bir de şunu sorucam: Psikiyatristle önce siz görüşüp o kişide gördüğünüz bozuklukları anlatmak ve sonra o kişiyi kendisine bir şekilde kanalize etmek mümkün olabilir mi?
"zararlarindan kurtulmak" ile "onun icin uzulmek" farkli kapilara cikiyor.
buyudukce insan daha bir anliyor ki kendine yardim etmek istemeyen birine sen yardim edemezsin. kisilik bozuklugu tolere edilen ve bozuklugunun getirdigi ozellikleriyle istediklerini elde edebilen birini o yoldan döndürmek imkansiza yakin denebilir.
burada "zararindan kurtulmak" asamasina geliyoruz. kisi bariz bir kisilik bozuklugu ile cevresindekilere zarar vererek hayatina devam edebiliyorsa onu tolere eden birileri var demektir. zararindan kurtulmanin yolu tolere etmeyi birakmaktir. burada "tedavi" onu tolere eden kisiye / kisilere uygulanmali zarari azaltmak icin.
tolere edilmezse istedigini elde edemeyecegini anlayan bu kisi de kucuk bir ihtimal olsa da yardim isteyecek duruma gelebilir, o zaman tavsiyelerinizi ve hatta ultimatomlarinizi dinlemeye daha yatkin olacaktir. ama istediklerini elde etmesi icin daha kisa / kolay bir yol birakmamaniz lazim. sizi manipule edip onun bozuk davranislarini tolere edebileceginiz bir kivama getirebiliyorsa rasyonel olarak da tedavi olmak / davranislarini degistirmek istememesi gerekir. cunku boyle yasam daha kolay. yasamin boyle daha kolay olmasi kaidesini degistirirseniz hem gordugunuz zarar orta-uzun vade azalir, hem de o kisinin yardim almayi kabul etme ihtimali yukselir. garantili bir yolu yok ama.
