Sizin hayattan zevk almak ya da bir sabah uyanmak için motivasyonunuz ney mesela ?
yaşamın kendisinin bir armağan olduğunu düşünüyorum. ekstra bir motivasyona ihtiyaç duymuyorum. sadece tek bir yaşamım olduğunu düşünmek yeterince motive ediyor.
Ne bileyim millet çatır çatır çocuk sahibi oldu iş güç mobilya borcu vs koşturuyorlar..kendilerine aynada bile bakamıyorlar ki kaldı sorgulasınlar yaşadıkları hayatı. Ben açıkcası yaşadığım günü sorgulamayı seviyorum çünkü yaşadığımı hissettiriyor hayatı daha yavaş yaşamak gibi ( varolan zamanın içinde olduğumu bilmek mutlu ediyor zaman hızlı akmadığı ve 20 yıl sonra lank diye oha göbek 3 çocuk ama peki ya ben ???? diye bir simülasyondan uyanmış gibi farkındalık yaşadığım bir güne uyanmak istemiyorum) ama son zamanlarda kendi kendime zaman geçirmekten eskisi kadar zevk almadığımı farkettim. Mesela o gün yapacak bir amaç bir meşgale bulduğumda mutluyum ama amacım yoksa garip hissediyorum.
Eskisi gibi "he hadi çıkalım dışarı" diyince de benim gibi 33 yaşında ve evli olmayan çok az arkadaşım kaldığı için kimseyi bulamıyorum. Tek başıma da gezerim ama o da bir yerden sonra ezik gibi napıyorum ya bildiğim bu sokaklarda diyorum bira iç uzaklara bak şarkı dinle fotoğraf çek nereye kadar gibi gibi...( yeni yerler olsa zaten sürekli gezerim..)
Yalnız size sorayım derken içimi boşalttım bir tık sanırım :) Her neyse özetle insan hayata tutunmak için kendini halüsinasyon havuzuna sokacak bir meşgale mi bulmalı illa ki.. ya da binlerce küçük meşgalem olsa seçip seçip oynaşsam onlarla diyorum.. Bu yüzden sordum sizlere günü geçirirken motivasyon kaynağınız( ya da siz nasıl adlandırıyorsanız) nedir diye..
@makarnavodka aslında ölüm korkusu da sihirli bir motivasyon kaynağı ama tehlikeli sanki.. Karanlık sanatlar büyücüşüğü ile oynaşmak gibi :)
@mor bahsettiğin oyunları epey oynamışlığım var ve benzetmeler de cuk diye oturdu kafamda ama insan işte her zaman tiye alıp gülerek geçemiyor. Sanırım 9 ay önce babamı kaybetmiş olmam içimdeki çocuğa biraz yaş katmış olabilir..
@gabe h coud Tam olarak bu süreç ( gezme görme hissetme anı yaşama )zaten hep en güzel hep en son nokta. Gezme ve keşfetme süreci hep cepte. Yeni bir coğrafyadayken bir saniye bile sıkıldığımı hatırlamam..
@mor saolasın. Kitap önerileri için de teşekkürler.