İki yeğenim var 4 ve 7 yaslarinda. Anne baba bosandi. Bazen anneanne tarafi bakiyor bazen babaanne tarafi. En son bize geldiklerinde gozlemledigim sey cocuklar yerli yersiz her seye ozur diliyorlar. Yani yerli yersizden kastim bi sey dusurunce ardindan hemen, ozur dilerim ya da mesela en ufak bi hata yapinca daha biz hic bi sey demeden sanki hemen kizacakmisiz gibi otomatik ozur dilerim diyorlar ve duygusal bi ses tonuyla. Ben de uzulmeye basladim. Yerinde ozur dilemek tabii ki guzel bi sey fakat boyle aliskanlik etmelerinden endise ediyorum. Sorunun temel kaynagi ne emin degilim. Iki aile tarafi da zorla ozur diletme baskisinda bulunmamistir diye dusunuyorum. Cocuklar bizim ailedeyken bazen kardesler arasi bi kavga cikinca falan annem ozur dilettirmisti bi iki kere ama her durumda olayda da yapmadi. Ya da ailede surekli her seye ozur dileyen birileri de yok. Tabii diger aile tarafindaki hayatlarina pek hakim degilim ama onlar da baskici degiller gibi ama kalabalik bi aile hangisi nasil be sekilde davraniyor ne ogretiyolar bilemiyorum. Ara sira konusma yapiyorum her seye ozur dilek zorunda degilsiniz bakin size kizmiyoruz vs diyorum ama daha etkilu bir cozumu var midir bilgisi tecrubesi olanlar varsa paylasirsa sevinirim.
Bi de mesela buyuk olan yegenim aylar once aksine hircin bi cocuktu simdi ise daha sakinlesmis ama dedigim gibi bu sefer de cok fazla duygusallasmis. Tabii ki ailevi konularin da etkisi vardir farkindayim bu yuzden de elimden geldigince halalari olarak dogru bi sekilde hayatlarina dokunmak istiyorum.
Internetten de biraz arastirdim bu sorunu yasayan cok fazla aile olmus. Kimisi biz diretmedik yine de her seye ozur diliyor demis. Kimi aile anaokullarinda baski yaptiriyolar bu konuda demis. Bizim cocuklar okula da gitmiyor henuz.
Böyle yani. Ozur diletmenin nesi kotü diye yanliş anlasilmalar olmaz imarim. Kastettigim sey her seyi yerli yerinde dogru bi sekilde ogrenmeleri, güclü oz guvenli bi kisilige sahip olmalari ve tabii ki kibar, hos gorulu, merhameti cocuklar olarak yetismeleri.
Bi de mesela buyuk olan yegenim aylar once aksine hircin bi cocuktu simdi ise daha sakinlesmis ama dedigim gibi bu sefer de cok fazla duygusallasmis. Tabii ki ailevi konularin da etkisi vardir farkindayim bu yuzden de elimden geldigince halalari olarak dogru bi sekilde hayatlarina dokunmak istiyorum.
Internetten de biraz arastirdim bu sorunu yasayan cok fazla aile olmus. Kimisi biz diretmedik yine de her seye ozur diliyor demis. Kimi aile anaokullarinda baski yaptiriyolar bu konuda demis. Bizim cocuklar okula da gitmiyor henuz.
Böyle yani. Ozur diletmenin nesi kotü diye yanliş anlasilmalar olmaz imarim. Kastettigim sey her seyi yerli yerinde dogru bi sekilde ogrenmeleri, güclü oz guvenli bi kisilige sahip olmalari ve tabii ki kibar, hos gorulu, merhameti cocuklar olarak yetismeleri.
Ben 29 yaşındayım ilk defa erkek arkadaşım fark etti çok özür dilediğimi. Terapiste gidiyordum zaten, bu tespiti onunla paylaştım ucu çocukluğuma kadar gitti.
Çocuk psikolojisi çok hassas. Anne babaya çocukları pedagog ile görüştürmelerini önerebilirsiniz. Zaten ortada boşanma varmış, kim bilir nasıl etkilendiler.
Ne olduğunu hiç bilemezsiniz ve buradan gelecek cevaplarla sizin çözebileceğiniz bir durum değil ne yazık ki.
irene
Bosandiktan sonra oldu evet ama cok sonradan. Evet nedenini kestirmek zor. Biraz daha gozlemleyecegim degisme olmazsa dediginiz gibi pedagog sart olabilir.
pikap
1