Adam "hiçbir işim yolunda gitmiyor, gideni de tırmalayarak almış oluyorum ve tam sevincini yaşarken bir şey daha giriyor, finish çizgisine geliyorum çizgiyi ileri taşıyorlar, herkese buyurun yapanlar bana gelince tribe giriyor, şundan dolayıdır diyorum ama daha beterlerine kimse bir şey demiyor" diye anlatıyor. Bir çözüm istiyor. Karşılığı şu:
1) her şeyi sen çekion .d
2) gardeşim ser seccadeni göreceksin hepsi bitecek
E bu İslam dünyasının hali ne diyorsun cır cır.
3) beklentilerini sıfıra indireceksin -sağol ya
4) şans dediğin nedir, bak elin ayağın tutuyor meh meh meh car car car
Adam diyor ki en büyük olaydan en ufak olaya trolleniyorum diyor, uzman terapistlere gidiyor bunlar her olay üzerinde tek tek yorum kasıp gönderiyorlar.
Bu işin gerçekten özü nedir yani bendeki bu şansla bu post da arada kaybolur gerçi.
Valla, kendine yapacak bir meşgale buluyorsa, bunun için azmi varsa ve uğraşabiliyorsa, hatta bunu birilerine anlatabiliyorsa bence dünyadaki bir çok insandan daha şanslı çünkü hem akıl hem vücut sağlığı yerinde demektir. Şans sadece bir şeyler kazanmak değildir, sahip olduklarına sahip olabilmektir.
@mor bembombom +1 dedikleri doğru. ama bazıları daha rahat yollardan geçiyorlar, bu bir gerçek. şans da bazen senin sayende oluyor bazen de tamamen rastgele oluyor. bu konuya çok takılırsanız üzülürsünüz.
işinize yarayacak mı bilmiyorum ama outliers kitabında bu konuyla ilgili güzel örnekler var.
Olacak olan şeyle ilgili beklentinizi "zaten şanssızım bu iş olmayacak" diye düşünmek davranışlarınızı da olamaması yönünde yönlendirmenizi sağlar.
Arkadaşlar görüşleriniz için teşekkür ederim, normalde böyle iş karşılıklı konuşmaya dönünce moderatörler siliyor ancak bu önemli eklemeyi yapmak zorundayım, umarım silmezler.
dediklerinizde haklısınız, "şanssızım" diye düşünen adam elbette algıda seçicilik yapar ve şanssız olur, bu psikolojide önündeki fırsatları da kaçırır. buraya kadar her şey normal.
işin tuhaf kısmı bu insan full şanslı hissettiğinde veya hiçbir şey hissetmediğinde de inanılmaz trollükler çıkıyor ve bu konulara kafa yormazken de bunlar oluyordu. yani onu bir kimlik olarak addetmeden önce de bu tip şeyler oluyordu, sıkıntı olan da bu zaten, hatta bilinci daha yokken bile böyle şeyler oluyordu diyeyim (2 günlükken). sorun zaten orada. yani 100 yıl önce böyle şeyler olunca cin çarpmış şeytan girmiş deniliyordu, derinine inilmiyordu, şimdi ise "yaw sen çekiyorsun" denilip derinine inilmiyor bu işte başka bir mekanizma var.
modern psikiyatri/psikoloji "yaram iltihap kaptı antibiyotik içeyim" şeklinde cevaplar üretemiyor. kendi şemalarına uygun yaklaşımlar sergiliyorlar, psikofarmakoloji bile topallıyor. dikkate al tabi, alma demiyorum ama oraya da demir atma, kesin sonuç bekleme.
felsefeler içinde kaybolmana +1, muğlak olmaya ve öyle kalmaya mahkum bir mesele bu