Özellikle son birkaç senedir iyice anti-silah takılıyorum, küçüklükten beri deneme imkanlarım da olmuştu ama hepsinde reddetmiştim. Gelecek ay bedelli askerliğe gidince de silah istemiyorum demeyi düşünüyorum (peşin peşin silah korkum var yazmıştım doldurulan forma)
Kendimi ezdirme gibi bir durumum yok günlük hayatta, üniversitede şeriatçının biri bana kızıp saldırdığı bile olmuştu :)
Ama ülkeyi gördükçe biraz korkuyorum; evet normal bir toplumda kendimi koruyabilirim, biraz fazla egomdan gelen özgüven & dev boyutlarım ve zekamla kaçırırım herkesi ama türkiye kadar saçma bir ülkede bunlar imkansız. Mesela bu ay güzel bir semtte yaşamasam su içiyorum diye saldırabilir birisi, ya da durduk yere ülkücünün biri çatsa polis değil bir şey yapmak, onlar da arkadaşlarına katılırlar.
Ve gerçekten korkutucu bir şey yani. Sizce belli bir noktada prensipleri terk etmek gerekli mi. Özellikle eski pasifistler, bireysel silahlanma konusunda görüşleriniz neler?
Valla hocam en temelde zaten askerlik gibi bir olaya dahil olarak o prensibi terk etmişsin, askerliğin bedelli olup olmaması bişeyi değiştirmez.
Bunun dışında gerçekten pasifist adam için yaşadığı ülkenin farketmemesi gerekir. Yani ben gidip İsviçre'de pasifist olayim ancak Türkiyede pasifist olmayayım diyorsan zaten pasifist değilsindir, onu herkes yapar. Gerçek manada pasifist biri her durumda, konumda barışçıl davranmaya çalışır.
Askerde atış yapmanın bireysel silahlanma ile alakası nedir onu pek anlayamadım. Askeriye bir şeyleri protesto ederek değişim tetiklemenin gerçekleşeceği son yer.
Ülkede bireysel silahlanma konusunda bir problem olduğunu düşünmüyorum, şehirde yaşayan normal insanlar silah taşımıyor, taşıyanlar anormal tipler ve sayıları çok değil. Kaldı ki silah taşımadan insanlara bela olabilecek o kadar çok insan var ki maganda olayını silaha indirmek olayı basitleştirmek olur.
Öte yandan pasifistlik temel hak ve özgürlüklerin asgari düzeyde uygulanabildiği toplumlarda işe yarar. Ama işin paradoksal boyutu şu ki toplum ne kadar as pasifist olursa o kadar çok çatışır ve o temel hak ve özgürlükler karşıt görüş için işlemez. Kutuplaşmaya itilen türk toplumu da bundan muzdarip şu anda. Sen inançsızlığın sebepli su içerken gelen tepkilere pasifist yaklaşırsan daha kötüye gider işler. Öte yandan bunu abartırsan da karşı görüşü baskılamaya başlarsın.
evimde ruhsatlı tüfeğim var. 10 sene evvel uzun dönem koruma eri olarak istanbulda belimde tabanca ile askerlik yaptım. askerliğim sırasında bir tinerci ile karşı karşıya kaldım. tersleyebilir, tabancayı gösterip korkutmayı deneyebilirdim ancak ne istediğini sordum sigara dedi. kullanmıyorum diyerek eline 10 lira verip yolladım. sorumluluk sahibiysen kullanmazsın çünkü hiçbir şekilde geri dönüşü yok.
kanunlarımız bu konuda çok ağır. meşru savunma için çok ağır şartlar var. örn; güç dengesi. karşındaki insan sana bıçak çekerse ve sen tabanca doğrultup vurursan suçlusun. evine hırsız girdi, sana öldürmek maksadıyla saldırmadığı sürece tabanca çekemezsin. kaçar da sırtından vurursan suçlusun. örn; askerde koruduğum şahsa silahlı saldırı olur, vurulur, suikastçı kaçmaya başlar ve onu sırtından vurursam suçluyum. ancak tabancasını bana doğrulttuğunda vurursam meşru savunma kapsamına giriyor.
bizim polislerin amerikan polisleri gibi en ufak olayda tabanca çekmemesinin nedeni budur. şahıs maktülü bıçaklar kimseyi acil müdahale için yanaştırmaz elindeki bıçağıyla. polis onu çekip vurmaz çünkü meşru savunma kapsamında değildir. yerdeki maktül kan kaybından ölür.
bireysel silahlanma özellikle bizim gibi eğitimi düşük (öğretimi değil) kolay sinirlenen sesini yükseltince kendini haklı sanan bir toplum için tehlikelidir.
aslında bireysel silahlanma daha yaygın olsa, özellikle tanımadığına küfür etme, salça olma, vb. olayları hızla biter. birbirini vuracak olan itler birbirini vurur. bunların genleri de silinir. diğer kimse de başına bir şey gelmesin diye kimseye bulaşmaz. şu an ne oluyor silah yalnızca it köpek, şerefsiz, hayvan takımında var. kendilerini ağa paşa sanıyorlar. eskiden avrupa'da soylular birbirine en ufak hakareti bile etmezmiş niye düello var.
1 - Pasifistlik genel olarak sikintili bir durum, silahlanma ile bir alakasi yok.
2 - Silahlanmaya ve mecburi askerlige karsiyim ama bedelli de olsa askere gitmis olsaydim (dovizli yaptim) mutlaka ates etmek isterdim, cunku neden olmasin.
3 - Turkiye'de yasasam herhalde bir tane ruhsatli alir eve koyardim, ayni sey amerika icin de gecerli. Avrupa'da yasasam herhalde su tabancasi bile almazdim.
4- Silah olayini bu kadar gozunde buyutme. Su anda yasadigim eyalette silah cok populer. Yuzlerce silahi olani taniyorum. Arkadaslarimin cogu duzenli ava gidiyor. Isyerimde bircok silahi olup surekli ava giden hatunlar var.