herkesin korktugu kadar kötü bir durum mu bu gelecek?
not öyle degilim ama neden bu kadar korkunc geldigini anlamiyorum.
Ailenin yanında yaşamak çok zor. Ne kadar uyumlu bir aile de olsan anne ve baba her zaman içgüdülerine sahip olacaklar. Sana karışacak, hayatına karışacak. Niyet kötü değil ama atıyorum, hafta sonları sarhoş olmak istiyorsun, sana içme diyecekler. Biriyle sevişmek isteyeceksin eve getiremeyeceksin. Duştan sonra tüm gün bornozla dolaşamayacaksın... Falan filan. Bunlar olmazsa olmaz şeyler olmayabilir senin için ama bunları yapamamak adına kalkıştığın şeyin bir anlamı olmalı. Anne baba yardıma muhtaçtır ayrılmıyorsundur kabül ama ideal minimal hayat düzeninde yalnızlık vardır.
hiçbir şey yapmadan yaşlanana kadar ailenle birlikte ot gibi yaşamak kabul edilebilir bir şey mi? öl daha iyi. okurken hafif bi kafamda canlandı, direk bunaldım.
sağlıklı bir durum değil çünkü insanların bireyleşmeye, kendi hayatlarını kurmaya ihtiyacı var. anne baba yanında yaşayan adamın kendi hayatı yok ki. ne özel hayatı olabilir yani bu adamın. en kötü işi bile yapsam kendi hayatımı kurduğum sürece o bana tatlı gelir zaten.
Bu hayattan nasıl keyif aldığımızla alakalı bence.
Ağız birliği edip “aile yanında yaşamak kötüdür” denmesi bana da saçma geliyor. “Üniversite mezunu olmamak vizyonsuzluktur.” “Vegan beslenmemek saçmalıktır.” gibi gereksiz genelleme içeren bir cümle. Ben tercih etmezdim. Zaten hali hazırda ailemden ayrı, yalnız yaşıyorum ve mutluyum. Ama bunu böyle olması gerektiği için değil, kendim bu şekilde mutlu olduğum için yaptım.
Neden böyle düşündüğüme gelirsek, bireyin hem özgür hem de sorumluluk sahibi olabildiği bir form. Aile evinde de bulaşık yıkar, arada yemek yaparsın ama mesela kendi evinde tuvaleti de temizlersin, akan buzdolabının artıklarını da. Eve usta çağırmak da senin görevin, mutfakta ne bitmiş, ne lazım bunlara hakim olmak da. Kendi ayaklarının üzerinde durmanın yanı sıra birçok özgürlüğü de sayabiliriz ayrıca.
Bir de aile evinde insanın anksiyetesi, panik atakları tetikleniyor. En büyük nedenlerden biri de budur bence.
Sıfır cinsellik diyorsun?
ya aslında sıfır cinsellik yada depresif bir. hayat demiyorum. kendi çapında gene mutlu olacaksın. imkan dahilinde gene dışarı çıkıp eğleneceksin, seks falan yapacaksın; ama iş, evlilik ve yaşlılığı umursamayacaksın.
Mecburiyetten degil de ailenizle beraber vakit gecirmeyi sevdiginiz icin onlarla yasanacaksa super bisey bence
eve kız atayım, partileyeyim, arkadaşlarla cigara içelim gibi hevesleriniz bittiyse ve ev yeterince buyukse tabii.
Anne baba ölürse de yeni yaşama alışılacak bir şekilde.
ailemi çok severim ama ben 50 yaşına kadar ailemle yaşayacaksam niye yaşıyorum ki. ha ailem yardıma muhtaç olursa her şeyi bırakıp yanlarına giderim, ya da onları yanıma alırım ama bunun dışında manasız buluyorum. hem işi gücü niye bırakıyorsun ki, başkasının eline bakmak genç yaşında sorun yaratmayacak mı?
kendi isteğiyle çalışmayıp 30-40 yaşında ailesinin eline bakan bir insan bence amipten farksızdır. kendi başımın çaresine bakabilmek için yaptığım alakasız işleri saysam şuradan biri çıkıp burs verir öyle diyeyim sana.
"imkan dahilinde gene dışarı çıkıp eğleneceksin, seks falan yapacaksın; ama iş, evlilik ve yaşlılığı umursamayacaksın"
Kendi evinde istediğin zaman istediğin gibi yapmak varken bunları niye dışarıda yapmakla uğraşayım ki? Evlilik, yaşlılık, işle aile yanında yaşamanın ne alakası var? Aile ile yaşıyım yemeğimi onlar yapsın babam harçlık versin ben 15 yaşında gibi takılayım sıfır sorumluluk diyorsun sanırım. Eh tabii, düşününce kulağa rahat geliyor, ekmek elden su gölden. Sokakta açlıktan öleceğime hapse girerim en azından yemek su bedava demek gibi bişey sanırım.
imkan dahilinde eğlenmek ne be :D
"eheheh abi bu kadar imkanımız vardı kusura bakma" gibi.
bir de anne baba öldü, ev bana kaldı düşüncesi de çok ürkütücü ve kırıcı geliyor. nasılsa ölecek bunlar dediğin ev arkadaşlarıyla yaşamak.. : /
bir de yaşlıyla kalmak çok zor değil mi ya? hastalığı var, bakımı var. annen horlar, baban gürültülü gürültülü işer falan :D hahaha.
bu hayat kimsenin hayali değildir dostum. emin ol.
30+ yaşında olup da imkanı olduğu halde çalışmayan, ailesiyle yaşayan biriyle karşılaştığımda "sorunu ne acaba" diye düşünürüm.
İmkan dahilinde eğlenirken tanıştığın ve hoşlandığın bir karşı cinse, "40 yaşındayım ve ailemin evinde kalıyorum" dediğini hayal et bir. Sence bu kötü bir durum değil mi?
şey değil mi bu ya, asalak? parazit yaşam formu?
böyle asalağa saygı duyulmaz, hadi kimseyi takmıyormuş ama kendine saygı duyabiliyor mu?
ailemle yaşamak istemem.
babanız da "ben de kimseye bakmak istemiyorum" derse ne olacak?
not: neden sadece kendi cevabınızı tikliyorsunuz sdkfad
10 tane kedi sahibi, vegan, ateist, komunist, feminist, mor sacli, ekocevreci bir sjw'ye donusme ihtimalin epey yuksek.