Bende çalışmayı insanlardan dolayı sevmiyorum. İşsiz kaldım iş bulamadım bu süreçte kripto parayla tanıştım. Önce para kaybettim sonra kaybettiğimi kazandım. Henüz kara geçmesemde geçimimi sağlayabileceğim kadar kazanabileceğimi düşünüyorum. Bir araştır istersen
bir çocukluk arkadaşım var. 33 yaşında, hayatında toplamda 6 ay fln çalışmıştır. çalışmayı sevmediği için çalışmıyor. ailesinin durumu da iyi değil. bayağı da lüks yaşıyor yani benim o kadar lüksüm yok. kızın hayat felsefesi "nerede beleş oraya yerleş". keriz sömürerek yaşıyor. evet gerçekten bunu yapıyor, öyle ustalıkla yapıyor ki hayret edersin. birilerinin evinde kira vermeden yaşadı yıllarca mesela. şimdi yaşadığı evin odalarını kiralayıp para kazanıyor ama oda kiralayanları da sömürüyor, özellikle yabancıları bir yerlere götürüp bir şeyler ısmarlatıyor kendine. o götürdüğü mekanlar da tanıdık mekanlar oluyor ve önceden anlaşıyor, garibandan fazla para alıp kırışıyorlar. onun dışında evin ihtiyaçlarını da oda kiralayanlara karşılatıyor, alışverişi fln yaptırıyor ne lazımsa aldırıyor. ha bir de ibb'nin sosyal yardımına başvurdu ve aldı. dışarıdan bakınca ailesi fakir, kendisi işsiz, yetim kızcağız, acıyor bilmeyen.
çalışmayı sevmemek bir lükstür. babandan bir ton para kalmıştır, çalışmayı sevmezsin oturursun. zengin kocan vardır oturursun, ne bileyim beleşçisindir çalışmaktansa sağda solda başkalarından geçinmek daha zevkli gelir, o zaman da bu kolayına gelir. ama dediğim gibi standart bir insanın çalışmaması için bir yerlerden geliri olması lazım.
Benim de bir arkadaşım bu şekilde hayatını sürdürüyor. Ailesinin durumu iyi, bu yüzden acil olarak iş de aramıyor takılıyor öyle
"tembellik hakki" adinda meshur bi kitap vardir. mutlaka oku. ince bi kitap.
kız kardeşimdir, onun yerine çalışan bir ailesi var. bir çok insanın erişmek için dört takla atacağı imkanlara sahipken hiç bir şey yapmadan yaşamayı tercih ediyor. fakültenin ilk yılından bu yana çalışan birisi olarak, birisinin altında çalışmayı hiç bir zaman sevmedim. fakat kendi işimi kurduğumdan beri günde 16 17 saat rahatlıkla çalışıyorum. bence çalışmamaktan ziyade alternatif sektörler ve yollar denemelisin.
Tembellik Hakki, baska bir dunyaya karsi yazilmis bir kitap. Yazildigi yillardaki calisma sartlarini arastirin. Insanlarin bos zaman hakki oldugunu ve ölür-öldürürcesine calismanin ve calistirmanin insanca olmadigini savunan bir kitap.
Lafargue, "kicinizi omrunuz boyu yayin; isiniz gucunuz hic mi hic olmasin; calismaya tumden karsi cikin!" demiyor.
Basliktaki soruya cevap: Kamu gorevlisi oldugum icin, birkac yil yari zamanli calismayi ve asgari sartlarda yasamayi goze alabilirim. Ancak bununla sinirli kalir. Iki kere olmak uzere bir yillik izne de cikma hakkim var. Ama hic calismadan hayatimi surduremem.
Ben ben ben asfhs
İşsizken eşimle tanıştım, iş bulamadan evlendik. O ara bir deneyeyim diye sınava girmiştim, fr öğretmenliği kazandım, bu boşlukta bedavadan dil öğrenmek için gideyim okula dedim, beni okutur musun bey dedim, okuturum ama sen kesin sıkılırsın dedi. Okula başladım, hazırlık bitti ilk yılın yarısında hamile kaldım, riskim vardı dondurdum. Bebiş oldu 1 yıl da öyle gidemedim sonra pandemi başladı, online eğitimle dört ayak üstüne düştüm. Şimdi eteğimde bebeyle derslere katılıyorum.
Bebeğimi kendim büyütüyorum, o büyüdükten sonra iş arasam da muhtemelen beni almazlar diyerek o topa giremem gibi. Okulu tamamlarım belki diyorum. Şaka maka öğretmen olacağım bu boşlukta :)
Ama esasında bence çalışmak istemediğim için kendime bahaneler buluyorum. Belki sevdiğim bir işi yapıyor olsaydım böyle nefret etmezdim çalışmaktan.
40 yasini gecmis, hayati boyunca dogru durust calismamis arkadaslarim var. Pederin de cevresinde boyle birkac eleman vardi. Hepsinin ortak ozellikleri aileden zengin olmalari, sagdan soldan kira geliri elde etmeleri, ustune kira vermemeleri, ev doseme dertlerinin bile olmamasi. Bu guruh kolay kolay evlenmez, coluk cocuk isine girmez. Rolantide takilirlar, yaslanma belirtisi falan da gostermezler. Benim bir arkasin mesela ben 100 yasini devirecegine eminim, liseyi bitireli 20 sene oldu, pandemiden dolayi kactigi bodrumdaki yazliginda hala "yaaa acaba ne yapsam diye" dusunuyor..
(bkz: zengin olunca yapilacak ufak simarikliklar)
calismamayi seviyorum ama finansal ozgurlugumun olmasini ve kendi harcama/yatirim kararlarimi kendim verebilmeyi daha cok seviyorum.
tembellik hakki baska bir dunyaya, marstaki ya da plütondaki varlıklar için yazılmış bir kitap falan değildir! anti-kapitalist bir dünya görüşünün ürünüdür. şartlardan bağımsız, felsefi bir bakış açısıdır. aksini iddia etmek kitabın argümanlarının günümüzde geçerli olmadığını iddia etmek olur. arkadaşa kitabı tavsiye etmemizin sebebi; arkadaşın belki de çalışmaya değil, günümüz ekonomik modelinde geçerli olan, insanı emeğine yabancılaştıran kapitalist çalışma tarzına karşı olabileceği ihtimalidir.
tüm arkadaş çevrem öyle hepsinin aileden kira geliri var bu şekilde yaşıyorlar yaş aralığı 30-35 bu arada, çalışmak zorunda kalan tek fakir benim aralarında :(