Orta yaşlıları bırakalım, genç yetişkinlerde bile hareket azlığı ve kötü beslenmeye bağlı sürüyle hastalık var.
Hayat koşturmasından harekete ve düzgün beslenmeye fırsat mı kalıyor diyebilirsiniz, bir yere kadar hak veriyorum sadece.
Öncelikleri belirleme ve düzgün planlamayla en azından adım sayınızı artırıp dengeli beslenebilirsiniz.
Sağlık konusunda takıntılı olduğumu düşünmüyorum çünkü bazen zararlı sayılabilecek şeyler yiyorum. Ama bu rutinime girmiyor.
Kişisel olarak yaptığım şey günde 20 dakika spor + makrolarıma dikkat ederek dengeli beslenmeye çalışmak, bol su içmek, sigara ve alkolden uzak durmak. Stresten uzak duramıyorum, malum şartlar :)
Siz ne düşünüyorsunuz?
Ben sağlığın özel bir şey olduğunu düşünüyorum. Çok yemek yiyen bir insana "çok yeme, kendine dikkat et" demek onun hayatına karışmak oluyor bana göre. Bu nedenle kimsenin sağlığına karışmam. Büyük ihtimalle herkes ne yaptığının farkında ama bunu değiştirmek için bir şey yapmıyorlar. Bunun değişmesi için kişinin bir şeylerden rahatsız olması lazım.
kadınlar "bu halimle bile elimi sallasam ellisi neden uğraşayım" diyerek önemsemiyor, bizzat duydum kulanlarımla, gördüm de.
erkekler de para kazanma odaklı yaşıyorlar. çoğu için spor yapmak boş yere yorulmak demek, sağlıklı beslenmek de umurlarında değil. bir daha mı geleceğiz dünyaya anlayışı hakim gördüğüm kadarıyla.
kadınlar tamam da erkekler başka neler düşünüyor da umursamıyorlar öğrenmek istiyorum ben de.
valla ben çok katıyım bu konuda. artık biri ağzını açıp da bir sağlık sorunuyla alakalı daha A demişken kendi sorumsuzluğundan olan bir şey mi olduğunu öğrenmeye bakıyorum, başına gelen rezillikler bok gibi yaşadığı içinse de direkt söylüyorum ve üzülemiyorum da. cahillik olduğunu düşünüyorum. kimse makine gibi olmak zorunda değil ama asgarisini yapmak için bir çaba gösterilmeli bence. naçizane bu şekilde tavsiyede bulunmaya çalışıyorum, bir şeyi yapamıyorlar diye her şeyi bırakmamaları yönünde.
Senin formulu ele yuzu duzgun ulkelerdeki insanlarin buyuk kismi uyguluyor. Olay refahla alakali, eger bir ulkedeki insanlarin yarisindan fazlasi ay sonunu zor getiriyor, aclik sinirinda yasiyorsa, onlara gidip abi makrolarina neden dikkat etmiyorsun diye sorarsan dayak yersin. Insanlarin spor yapmaya vakti yok. Icki de pahali. Stresin ustesinden gelmek icin tek sarilabildikleri sey de sigara iste. Velkam tu ortadogu.
açıkçası, söz meclisten dışarı, ben de sağlıkla ilgili her mecrada ahkâm kesip ona buna ''tavsiye'' adı altına eleştiri sunma ve hatta hakaret etme hakkını kendinde görenleri anlayamıyorum. insanların başka birinin sağlıksız olduğunu onun yüzüne direkt söyleme hakkını kendinde bulmasını çok garip buluyorum.
inanın, herkes her şeyin farkında. kilolu olduklarının, fazla kilonun sebep olduğu zararların, fazla alkol tükettiklerinin, günde üç paket sigara içmenin tehlikeli sonuçlarının, hiç spor yapmadıklarının... herkes gerçekten her şeyin farkında.
gelip sizden özellikle tavsiye istemedikleri veya özel doktor vb. olmadığınız sürece kesinlikle bu tarz insanlara yapacağınız en büyük iyilik susmak olacaktır, emin olun. uzak durun, karışmayın, insanları kendi hallerine bırakın. ha size gelip sürekli dert yanıyorlarsa da bunu dinlemek istemediğinizi kibarca söyleyebilirsiniz elbette ama bu sınırı geçmek hadsizliktir diye düşünüyorum.
Kesinlikle aynı fikirdeyim. Evet ben de arada çizgiden çıkıyorum ama genel olarak sağlığıma dikkat ediyorum. Kendi ailemde de bu bilinç yok ve olmadığı için bir çok sorun yaşıyorlar, o yüzden ben dikkat ediyorum.
katılıyorum sana. bu konuda sanırım "bana bir sey olmaz" veya "olduğu zaman bakarız çaresine" tarzı düşünen bir mentalite var. garip geliyor.
Bu işin psikolojik boyutu var, yeme bozuklukları bilfiil hastalık. İntihar edeceğine, yemek yiyerek ya da alkol alarak stresle baş edebiliyorsa ben o kişinin intiharı seçmesindense kilolu olmasını tercih ederim. Kimseyi de bu tercihi için yadırgamam. Kaldı ki Türkiye'de kimsenin psikolojisinin düzgün kalabileceğini düşünmüyorum. Sabah ekşiyi açıp başlıklara bakmaya korkar oldum, gene hani kadını öldürdüler, kime tecavüz ettiler diye. Azıcık vicdanı, empatisi, aklı olan bu ülkede akıl sağlığını koruyamaz. Bu durumla abur cubur yiyerek, alkol alarak, kendini Netflix dizilerine gömdüğü için spor yapamayarak başa çıkabilen insanları yargılamaya kimsenin hakkı yok.
Dünya üzerinde ne kadar insan varsa, o kadar farklı çocukluk dönemi, travmalar, kişilik, aile ortamı var. Siz insanların ne yaşadığını, ne hissettiğini, neyle nasıl baş ettiğini bilmeden bu şekilde hariçten gazel okumuş oluyorsunuz.
Sağlık dediğimiz şey, kaybedildiğinde yada sorun çıktığında farkedilen bir şey. Kronik herhangi bir rahatsızlığı olanlar özellikle bunun bilincindedir. Ama şöyle bir detay da var: ne kadar dikkat edersen et, kontrolümüz dışında gerçekleşen sıkıntılar da var..
inawen+1
Benim hayatta kalmak için zerre motivasyonum yokken sağlığıma dikkat edesim gelmiyor. Sabah kalkıp spor yapacak, sürekli lezzeti olmayan sağlıklı şeyleri yememi sağlayacak motivasyonum yok. Bugün ölsem gözüm açık gitmem, beni ikna edemezsin sağlıklı olmaya. Ben kendimi edemiyorum. Etmeye de çalışmıyorum. İnsanın her zaman doğru olanı yapmak zorunda hissetmesi, sürekli düzgün beslenmeye, spor yapmaya çalışması fikri bile ruhumu darlıyor.