Vardır bi' hayır, olması gerekiyordu oldu diyorum öyle zamanlarda. Yanlış kararımdan ötürü sınandığımı, geçeceğine inanıyorum. İnsan olduğumu, yanlış yapabileceğimi unutmuyorum. Kendi kendine üstesinden gelebilirsin. Yüklenme, kötü davranma kendine. Yapabilirsen...
O günün kararı o idi, doğruluğuna inandın ve istifa ettin. Yarını göremiyoruz ki. Yarın iyi ki istifa etmişim diyeceğin bir fırsatla karşılaşmayacağını da bilmiyoruz.
o hata yapıldı. o hatayı yapan tecrübesiz austenn'di. tecrübesiz austenn geçmişte kaldı. artık sen tecrübeli austenn'sin. bundan sonra böyle bir hata yapacak değilsin.
kendini her zaman mükemmel kararları almak zorunda olan bi varlık değil de hatasıyla, günahıyla bir insan olarak kabul etmen lazım. kendine aşırı yüklenmen durumu iyileştirmek yerine senin iç huzurunu bozarak işleri daha da kötüleştirir.
Ben hep derim; bir insan pişman olacaksa “yaptıklarından” pişman olsun, yapmadıklarından değil. Bilinmezlik, kafadaki soru işareti bence daha kötü. Ne yaşadın bilmiyoruz ama istifa etmeseydin kafanda sürekli soru işareti olacaktı. Bu bilinmezlik de seni daha çok yorabilirdi. Ben de pişmanım özellikle iş mevzusunda. Ama bu benim tercihim sonucu. Başkası sebep olsaydı yada denemediğim için daha çok sıkılırdı canım. En azından bu bir züğürt tesellisi :)
William Ernest Henley babadan gelsin! “Ben kaderimin efendisiyim, ruhumun kaptanı benim!”