Her gün her dakika mutlaka kafamda bişiler düşünüyorum, sürekli kendi kendime içimden konuşuyorum. Hele ki iş yoğunluğum fazlaysa sabah kalkar kalkmaz sürekli düşünmeye, konuşmaya başluyorum. Bazen kendime artık ‘ayy yeter sus’ diyorum.
İnsanların dediklerini de çok önemseyen biri olduğumdan bazen onlara veremediğim cevapları içimden söylüyorum. Nasıl yenerim bunu, gerçekten çok yıpratıcı biir şey, çok yorucu.
Tavsiyenizi alırım.
Çok teşekkürler
yanlış anlamazsanız bir şey soracağım. yalnız mı yaşıyorsunuz? işiniz / ofisiniz / çalıştığınız yer nasıl?
aynı durumdan musdariptim. kafam şişiyordu kendi kendime konuşmaktan. sürekli laf lafı açıyor. empati duygunuz da aşırı yoğun, değil mi? yani içinizden sürekli konuşmanız yetmiyor, başkası adına da içinizden konuşuyorsunuz.
ağır bir hastalığa yakalandım geçtiğimiz sene, süreç biraz yıprattığı için psikiyatri muayenesine gittim yıllar sonra, bundan da bahsettim. bir iki ilaç var, adlarını söylemem doğru olmaz, bunları bir nebze olsun aşmanıza yardımcı oluyor. en azından iki-üç defa bir psikiyatrist ile görüşün.
Yalnız değilim, kariyerim de iyi denilecek düzeyde mutluyum da ama @uuth da dedigi gibiyim ayni. Insanlar daha dusuncelerini soylemeden ne diceklerini dusunup ona gore sekillenip onlar adina yasiyor gibiyim cok sevdigimden de degil ama herkes icin durum bu, ilerleyen zamanlarda bu beni cok zorlayacak gibi dusunuyorum. Muzik felan dinliyorumki konusmiyim ama genelde her boslukta oldugum an kafam sisiyor cidden
Genelde bu monolog düşümenin “iç” sesli hali oluyor.
Bu durumdan kurtulmak için gerçeklik algısını disipline etmekten geçiyor.
Ancak zamanla lakayıt hale gelmiş gerçeklik algısı bunu otomatik halde döndürmediğinden sanal zihinler kendi arasında sessiz halde yapılması gereken durumları ayan beyan yapmaya başlayınca zihin ve fizik yıpranmaya başlar.
Genelde rüyalarımızda (hatırlamadığımız dahi) bu benzeri zor durumları o evrede halleder uyandığımızda normal hayatımıza devam ederiz.
Tıpkı vücudumuzun ten ile kaplı olması ancak iç organlarımızı devamlı açık şekilde görmemek gibi, ikinci katmandan algıladığımız ve bu şekilde yaşadığımız gibi.
- Gerçeklik algısını tekrar disipline etmeye çalışmak (durumun yanlış olduğuna dair ön kabul geliştirmek),
- İyi ve yeteri kadar uyumak,
- Yan etkileri veya ön etkileri ile sinir sistemini etkileyecek ilaçları düzenlemek, doktor kontrolünde düzenlemeye çalışmak,
- Kaliteli sosyal ilişkiler yürütebilmek,
- İş dışında boş zamanları dolduracak ve zihinsel uğraş gerektirecek hobilere sahip olmak,
Durumu zamanla normal düzeye çekecektir.