nereye çıkıyoruz? nasıl sosyalleşiyoruz? yasak yüzünden bir yere çıkamıyorum. yasaklar hayatımı çok kötü etkiledi, sadece işe gidip geri kalan zamanda eve tıkılıyorum. yasaklardan önce hafta sonları günübirlik bir yerlere gidiyordum, ondan da önce bütün yaz kamplara gittim. yasaklar dışında etkilememişti hayatımı. isteyen gelsin linç etsin, şu yasaklar çok canımı sıkıyor.
edit: izmir'de parkta sahilde oturmak da yasak. polisin sahilde oturanları kovaladığını da gördüm.
evden çalışma mesaisi 5te bitiyor.5ten sonra nereye çıkabileyim. kafeler açık olsa kafede oturup çalışırdım. parkta oturarak çalışacağım ama bir gün :D böyle olmuyor
pati +1
marttan beri evden çalışıyorum, tüm gün evdeyim haftaiçi. haftasonları arabayla gezinti yapıyordum, ormana sahile vs tenha bir yere gidip sandalyemi atıyor açıkhavada takılıyordum, bu arada normalde de insan seven birisi değilim. Gene yalnızdım fakat kimselerin olmadığı açıkhava tenha mekanlarda. Yasaklar sayesinde artık hiç çıkamıyorum evden. Haftada 2 defa 7-8 arası markete gidiyorum koştur koştur. Yatak masa arası 3 adım.
Hareketsizlikten 20 kg aldım 2020 de:/
Marttan beri durum aynı bende. Evden çalış, evde kal modundayım. Su, ekmek, market alışverişi ve diğer alışverişlerin hemen hemen tamamını da temassız sipariş ile kapıya alıyorum. Ortalama ayda iki-üç kez alışveriş için (eczane, bazen kasap, muhtelif) dışarı çıkıyorum.
Eşim her haftasonu çocukları alıp arabayla annesine gidip geliyor. Çok daralınca ailecek çocuklarla bir ormana gidip hava alıyoruz. (Ortalama ayda bir-iki)
Bir sefer Şile'ye denize gitmiştik. Bayramda kayınvalidemlere uğradım. İki kez de memlekete gittim. (Bir tanesi zorunluydu)
Onun dışında hep evde, hep evde...
pazartesi günü pandemi başından beri hiç yapmadığım bir şeyi yapacağım ve berbere gideceğim. hep evde traş oldum ama daha fazla dayanamıyorum.
bunun dışında yine pandemi sürecinde çok fazla dışarda yemek yememiştim. sanırım sadece 3-4 kez gidip bir yerde oturup yemek yemiştik. sürekli paket servis sipariş alıyorum ama.
Haziran-ekim arası biraz gevşemiştik, ailem köyde yaşıyor, çocuk çayırda çimende gezinsin diye sık sık köye gittik, birkaç arkadaşla arada görüştük o dönemde ama ekimde hem köyde hem yakın çevrede pozitif vakalar arttı ve tanıdık birkaç kişiyi kaybettik maalesef. Bu yüzden ekimden beri eşim hasta sayısını minimize etti, biz de evden çıkmıyoruz pek. Çıktığımızda da ya tenha parklara gidiyoruz ya arabayla şehir turu atıp eve dönüyoruz. Çok bunaldık ama bir taraftan da alıştık eve. Artık cafe restoran gezememek garip gelmiyor bana, özlemiyorum sadece arkadaşlarımla uzun uzun karşılıklı sohbetleri çok özledim.
Sadece çocuğumun insansız büyümesine üzülüyorum, umarım uzun vadede hayatını olumsuz etkilemez bu dönem.