doğduğundan 4 yaşına kadar hep babaanne baktı desem yeridir. aynı evin içinde anne gönüllü olarak pasifize oldu, baba zaten varla yok arası. çocuğu esas olarak babaanne büyüttü, ikincil olarak da 2 küçük amca ilgilendi. hatta çocuk en baştan beri babannesine anne diyor, annesine ise ismiyle hitap ediyor ve bu duruma kimse yıllarca müdahale etmedi. son 1 2 senedir okulda öğretmenleri konuşmuşlar öyle olmaz diye, yeni yeni annesine anne demeye başladı fakat anneye karşı da inanılmaz öfkeli.
mesela yazları annesi 2 küçük kardeşini alıp kendi memleketine gider 1 2 ay kalır, o sürede bu kız babaannesinin yanına gider ve geri döndüklerinde annesine sarılmaz, orada kaldığı süre boyunca da ne arayıp soruyor, ne de annesi aradığında açıyormuş. zoraki 1 2 cümle konuşup kapatıyormuş mecbur kalırsa.
kardeşleri de biri 4 buçuk biri 6 yaşında. onlara karşı da sürekli öfkeli ve alenen şiddet uyguluyor buna da kimse bir tepki vermiyor.
bu kız 4 yaşına gelince elinde büyüdüğü babaanne emekli olup köyüne yerleşti. kimse bu kızcağıza bir açıklama bile yapmadı ve hayatının en büyük travmasını yaşadığını fark etmedi. o kadar el bebek, gül bebek, şımartılarak büyütülen çocuk bir anda kendi başına kaldı üstüne bir de çok kısa aralıklarla 2 kardeş geldi. bunu da tabii öncesinde anlatıp çocuğa kardeş geleceğini açıklayan olmadı. hatta ikinci kardeşi olduğunda annesi kendi memleketinde doğum yaptı yine 2 3 ay kadar görüşmediler.
bakınca babaannesini çok seviyor, hatta bir tek babaannesini seviyor gibi ama onunla konuşunca yazın yanında kaldığında bir bardak su bile getirtemedim diyor. asla sözünü dinlemiyormuş, asla söyleneni yapmıyormuş görsen benden de nefret ediyor dersin dedi.
ben de senede 3 4 kere görüyorum kızı ama şöyle bir durum var kız çok donuk, robot gibi. konuşması, hareketleri, davranışları vs. mesela babaannesiyleydi yine, babaannesi çay koyar mısın dedi, hayır dedi kestirdi attı. babaanne ısrar ediyor hadi yavrum çok yoruldum ayağa kalkamıyorum vs, bana ne, koymak istemiyorum, yapmayacağım diye diretiyor her ısrarda.
ama bunu söylerken ya da herhangi bir şey söylerken zerrece mimik oynamıyor, herhangi bir duygu belirtisi göstermiyor. sinir yok, öfke yok. sadece gözünü bile kırpmadan dümdüz babaannesine bakarak hayır diyor. yukarıda anneye öfkeli dediğim de öyle aslında herhangi bir sinir krizi, bağırış, çağırış asla yok. sadece dediğim dedik, yapmayacağım diyor ve yapmıyor.
herhangi bir hobisi, ilgi alanı yok. konuştuğu tek şey youtuberlar, tiktokçular, çektiği videolar vs bomboş bir çocuk. sohbet etmek istedim edemedim bütün gün bana enes batur kaza yaptığı için onun ve 6 yaşındaki kız kardeşinin bütün gün ne kadar çok ağladıklarını anlattı.
karşısındaki insanı boğduğunu, bunalttığını da hissedemiyor. toplumsal kurallardan haberi yok gibi, gittiği yerde her yeri karıştırıyor, yapma denildiğinde tekdüze bir sesle yapmak istiyorum, yapacağım diyip devam ediyor mesela çekmeceleri dolapları karıştırmaya.
nasıl gidiyor hayat anlatmak ister misin dedim, saatlerce tiktok akımlarını, youtuberların videolarını anlattı. ben bunları bilmiyorum, bu insanları tanımıyorum o yüzden sohbete giremiyorum mesela en son hangi filmi izledin onu konuşalım dedim. film konuşmak istemiyorum dedi devam etti anlatmaya. hatta bi ara bunaldım tuvalete kaçtım orda bile tuvaletin kapısında bekleyip anlatmaya devam etti. bir şey yüzüne direkt söylenmedikçe karşısındakinin ne hissettiğini, ne düşündüğünü anlayamıyor, işaretleri algılayamıyor gibi.
okulunu özledin mi, arkadaşlarınla görüşüyor musun dedim, benim zaten arkadaşım yok kuzenlerim de beni sevmiyor aralarına almıyorlar dedi. sonra okulda atmaca çetesi var onun lideri benim kankam ama erkek dedi. kızla erkek arkadaş olabilir bunda bir sakınca yok ama çete lideri diyorsun arkadaş olmak için tehlikeli biri değil mi sence dedim, o da enes baturu seviyor dedi yine enes batur muhabbeti başladı.
tamamen sessizce bir anda insanın arkasında beliriyor, odada giyinirken içeri giriveriyor, birinin tuvalette olduğunu bile bile çişim geldi diye tuvaletin kapısını zorluyor. kızım babaannen içeride bekle o çıksın diyoruz mesela, çok çişim geldi girmem gerek diyor hala kilitli kapıyı açmaya zorluyor sanki üzerine işeyecek kadının.
tamamen kuralsız bir hayat yaşıyor doğduğundan beri istediği saatte yatar istediği saatte kalkar. daha 2 3 yaşlarında yemek yemiyor diye babaannesinin bakkala götürüp cipsler çikolatalar aldığına, giyinmek istemedi diye kış günü kaloriferi köklediğine şahit oldum defalarca. o emekli olup gidince anne baba da ilgilenmediği için kendi kendini büyüttü resmen bu çocuk. babaannenin emekli olmasından kısa süre önce amcalar da evlenip evden ayrıldı. öncelikli bakımı veren kimse kalmadı çocuğa 4 yaştan sonra.
neyse bu kızın davranışları bana çok tuhaf geldi. babaannesi şehre gelince o nereye kız da oraya gidiyormuş. onu kandırıp eve döner diye kadın tuvalete girince bile kapıda bekliyormuş haber vermeden kaçamasın diye. hatta kadın oğlunda kalmaya gelmiş, markete giderken bile kız babaannesini bacaklarına sarılıyormuş gideceksin biliyorum kaçacaksın diye, 4 buçuk yaşındaki kardeşi diyormuş gidemez abla bak çantaları burada mecbur geri gelecek diye. 4 yaşındakinin algıladığını, o algılayamıyor. ikna edememişler markete de birlikte gitmek zorunda kalmışlar. 20 yaş altını öğlen 1 ve 4 arası markete aldıkları için 1e kadar bekleyip öyle gitmişler markete mesela. anası babası da yanında ama dememiş kızım rahat bırak babaanneni gel şuraya otur diye.
neyse çok uzatmak da istemiyorum ama detayları vermek istedim ki ben mi abartıyorum yoksa gerçekten bir gariplik var mı diye. babannesiyle konuştum bi doktora mı götürseniz acaba diye, zaten annesi psikoloğa götürmüş ama psikolog çocuğun bir şeyi yok abartıyorsunuz demiş dedi. bana çok doğruluk payı var gibi gelmedi çünkü sanmıyorum ki bu çocuğun bir şeyi yok abartıyorsunuz diyen bir psikolog olsun hem de ilk görüşte. bence çocukta bariz bir sosyal beceri sıkıntısı var. tabii ki uzman değilim ama tarif edemediğim bir eksiklik var halinde, tavrında, konuşmasında.
siz ne düşünüyorsunuz? o yaş grubu yeğenim, kuzenim falan da olmadığı için kıyas yapamıyorum şimdikilerin normali mi bu, yoksa kızda mı sıkıntı var diye. sizce babaanneye ısrar etmeli miyim yeniden doktora götürmeleri konusunda?
İnşallah duyuru gerçek değildir. Belki troll, belki şaka amaçlı yazılmıştır dşyeceğim ama ne yazıkki ülkede bu şekilde yetişmek zorunda kalan çok zavallı insan var. Bu duyuruda bahsi geçen çocukta o zavallılardan biri.
Öncelikle merak ettiğim bir şey var. Etrafınızda çocuk olmayabilir ama hayatınızda hiç çocuk görmediniz mi? Film/dizi izlemez misiniz orada çocuk görmediniz mi? Hadi en kötü siz hiç çocuk olmadınız mı? Şuan 11, siz görüştüğünüzde 11 yaşından küçük olan bir çocuktan hobi beklemek, izlediği son filmi sormak nasıl bir bakış açısı?
Çocuğun hayatını mahvetmişler. Çocuk doğsun annelik babalık yapma, babaannesine baktır, üstüne babaanneyi anne bilecek şekilde yetiştir, babaannesi orada ona içi kaynar su dolu çaydanlıkla çay doldurtsun, büyük ihtimal arada yaptırılan ufak tefek ev işleri var. Sonra okula başlayınca kimsenin ailesi böylr çıkmayınca küçük çocuk şok yaşasın, haliyle arkadaş edinemesin. Ne desin çocuk aklı ile arkadaşlarına benim annem bana bakmadı babaannem baktı bende onu anne bildim mi? Benim iki annem var sizin nasıl bir anneniz var mı desin? Çocuk aile kavramından uzak büyüsün. 4 yaşından sonra düzgün şekilde bakımını yapan kimse olmasın. Yeri yurdu belli olmasın, zaten çocukta anne kavramı dahi belirsiz.
Bu şartlarda yetişmiş, yetişmeye devam eden bir çocuktan cidden etrafına neşe saçmasını mı bekliyoruz? Mümkün değil. Çocuğun bu hali iyi bile sayılır, şimdilik. Çocuğun değil, çocuğu yetiştiren kişilerin bir psikoloğa gitmesi lazım. Çocuğun hayatını mahvetmişler. Bunu fark edip, düzgün çocuk bakmayı öğrenmeleri lazım. Yoksa zavallının hayatı çok zor olacaktır.
@goodmorningteacher bakış açımda yanlış olan ne var anlamadım açıkçası? 11 yaşından küçük değil daha dün beraberdik dünkü konuşmalar bunlar. kaldı ki 11 yaş hobi edinmek için küçük sayılmaz bana göre. resim yapmak, müzik dinlemek de bir hobidir. kaldı ki bu çocuk akşama kadar elinde tablette telefonda bir şeyler izleyen bir çocuk. en son izlediği filmi sorarak benim orada tek yaptığım ortak payda bulup onun üzerinden sohbet etmeye çalışmaktı. etrafımda çocuk olmadığını belirttim zaten, bu yaş grubuna aşina değilim. kendi 11 yaşım üzerinden 20 sene geçti o zamanki düşüncelerimi, davranışlarımı hatırlayamıyorum ama bu şekilde olmadığıma da eminim. benim kızım henüz 3 yaşında ve ben o yaş grubuna hakimim kızımla ilgilendiğim için. bana neden çıkıştığınızı da anlamadım ben kendimce yardım etmek istiyorum zaten ama yalnızca bir komşu olarak yapabileceğim tek şey çocuğun psikolojisini düzeltebilmek için bir uzmana görünmesi için babaannesine ısrarcı olmak. aileden olmadığım için bundan fazlası elimden gelmez.
Psikolog değilim diyerek başlayayım.
11 yaşında çocukları çok küçük düşünüyor olabiliriz ama kendi 11 yaşımdaki halimi düşüdüğümde şunlar çıktı:
-düzenli sokakta arkadaşlarımla oyun oynuyordum
-benden 10 yaş büyük komşu ablalarla akşam okey oynardık ve onlarla çok eğlenirdim
-annemle kuzenimle sinemaya giderdik.
-TV'de Karamelek izliyordum
-boy, kilo ve ayakkabı numaramı kaydettiğim defterim vardı
Evet çoğu açıdan çocuk işlerim vardı tabii düşününce, SpiceGirls dansları öğreniyorduk. Ama diğer taraftan yukarıdaki listeyi de yapıyordum. Anne babası çalışan arkadaşlarım evde kendini idare ediyordu. O nedenle evet 11 yaşında biri çocuk ama o kadar da çocuk değil.
- Anne baba ilgilenmemiş babaanne şımartmış. Babaannesinin şımartmasına alıştığı için de o lüksü yakaladığında bırakmak istemiyor. Tuvalet vs. konusu, iş yapmaması vs hep aynı şımarıklık.
- Tiktok youtube vs. normal geliyor, bizim dönemin çizgifilmi tasosu oldu bu artık. ondan bahseder, ilgilenmesen de heyecanlandırıyorsa paylaşmak istemiş.
Bence çocukta çok ciddi bir absurdluk yok, yani en azından kalıcı bir rahatsızlığı yok sadece ilgisizlik/ilgi konusunda saçmalamış. Ama karakteri oturmadan önce bi psikolog yardımıyla şekillenmeli gibi hissediyorum. Aksi halde geri dönülmez şekilde zarar görecek ve düzelmeyecek gibi geldi bana.
Öncelikle sizden başlayayım. Galiba çocukla iletişim kurmak istediniz, onu anlamak istediniz gibi düşündüm? Çünkü ona izlediği şeyler ve hayatıyla ilgili sorular sorduğunuzu söylediniz. Eğer çocuk size sizin bilmediğiniz bir dünyayı açıyorsa, siz de orda kalmayı deneyip, onu anlamaya çalışmak iyi bi yöntem. Tiktok kültürünüz olmamasına gerek yok, çocuğu anlamaya çalışabilirsiniz. Tiktok videolarından aslında ne anlıyor, neden izliyor, en çok neyi beğeniyor, neyi beğenmiyor vs vs. Ama tabii size bir psikologluk görevi vermek gibi de olabilir bu, bunu yapmak zorunda değilsiniz de gerçekten orada bu kızın ne düşündüğünü anlamak için yollar var. Tiktok videolarının izleme serüveninde hayata bakışını da pek tabii bulabilirsiniz.
Bu arada sizin peşinizden de ayrılmamış, anlatmak istemiş. Muhtemelen kimse ona hayatıyla ilgili sorular sormuyordur, sizin sormanız için için kıymetli olmuştur eminim. Teşekkürler size de.
Çocuk sosyal kuralları bilmiyor gibi görünüyor evet, ya psikiyatriste gidilmesi gerekir ya da bu çocuk büyümemiş bir bebek hala o yüzden böyle davranıyor olabilir. Annesi onu bırakıp gitmiş gibi algıladı muhtemelen ki, babaannenin onu “terk etmesinden” korkuyor. Terk edilen çocuk sevgisiz hissetmiş olabilir, sevilmediğini düşünüyor olabilir. Kendini değerli görmez o zaman, hem kendine hem çevresine acı çektirebilir. Siz MacBook Pro’nuz olsa yerlere atıp, onu herkesin eline verir misiniz? Ama değersiz hisseden insan kimle arkadaşlık ettiğine, kimle dost olduğuna aldırmayabilir, kendine değer verme muhafaza değerleri gelişmemiştir çünkü. Neyse belki ebeveyni reddetti ve bu zamana kadar kimseyi model almadı, o yüzden de toplumsal kuralları bilmiyor olabilir? Biz çocukken gözlem yoluyla vs öğreniriz bu tuvalette biri varken içeri girilmemesi gerektiğini, ya da bize söylerler. Ya o kız gözlemi reddetti, gözlemlediğini yok saydı ya da başka bir şey ya da başka bir şey... işte o kadar çok ihtimal var ki yardım alması gerekiyor tabii ki. Burda bir şeyler söyleriz, yanlış olur, daha da çok zarar veririz.
Annesine de onu bıraktığı için öfke duyuyordur bence, kardeşleri de onun yaşaması gerektiği hayatı yaşadı, yani ne olursa olsun kardeşler annelerinin yanında yaşadılar. Bu çok acı hayattaki en büyük bakım vericisi olarak gördüğü kişi tarafından “terk edildiğini düşünen” bir çocuk için.
Söylenecek çok şey var. Keşke çocuklar sevgi dolu, sağlıklı ortamlarda büyüseler.