Küçükken insanlı şeylerden (oyuncak, çizgi film) tiksinen bir tek ben miyim
Bratz, barbie, powerpuff girls sevdiğim bir dönem (8-10 yaş) olmuştu bu tür istisnalar dışında insanlı şeylerden hep nefret ettim. Benim gibi olan yok mu acaba?

Aaa, bembombom meyvesi :) :) bay öl-üm. Hahah. Ben de severdim çılgın korsan jack'i.


Bizim nesil kanal d de tusubasa ile büyüdü. Canavarli Pokemon izledik ,Ama heide de izlenirdi. çok seçim hakkımız yoktu zaten . Ne varsa o izlendi. Kedili garfield vardı oradaki abiyi severdim. Power Rangers falan vardı off ne izlerdik. Bir ara gündüz kuşağında korku dizisi gibi birşey vardı ona hasta olduk ama yayından çabuk kalkti.
Ama insandan tiksinme durumu yoktu. Hafta sonu film izlenirdi. Malum pazar günü erken kalkma durumu yok. Parlement sinema gecesinde film izleyebilmek çok güzel bir duyguydu.
Pazartesi günü, hafta sonu izlenen filmler konuşulurdu.
Çok fakir bir çocuklukmuş şimdi fark ettim.
Ama insandan tiksinme durumu is hayatından sonra başladı.


saçma sapan bir teori: Ailen sürekli "insanlar çok iğrençtir, hayvanlar çok masum ama insanlar çok iğrenç, korkunç hep kötülük yaparlar" falan diye mi konuşuyordu?
