Hiç sorgular gibi oluyor musunuz ? Bu kadar koşturuyorum ama elde ettiklerimden sonra bireysel izole yalnızlığın getirdiği maddi çıktıları paylaşacak doğru düzgün kimsem etrafımda olmadiktan sonra ne manası var bu kariyer çılgınlığının diye...
Sosyal varlıklarız fakat sistem bizi hep daha fazlası için daha fazla çalışmaya öğrenmeye itip 4 duvar arasına mahkum ediyor. Yakın zamanda güney korede (en yüksek intahar oranı olan ülkedir kendisi) lise cağındaki çocuklara yapılan baskı sonucu yaşadıkları psikolojik buhranı izledim, düşünün ki aileler iyi bir okul kazanırlarsa hediye olarak ilerde is bulmalarına yardım edeceğini düşündüğü estetik ameliyatı hediye ediyorlar çocuklarına. Bizdeki karşılığı farklıdır işte, dünyada bu başarı acligina bir hastalık gibi bakabilir miyiz ?
Sosyal varlıklarız fakat sistem bizi hep daha fazlası için daha fazla çalışmaya öğrenmeye itip 4 duvar arasına mahkum ediyor. Yakın zamanda güney korede (en yüksek intahar oranı olan ülkedir kendisi) lise cağındaki çocuklara yapılan baskı sonucu yaşadıkları psikolojik buhranı izledim, düşünün ki aileler iyi bir okul kazanırlarsa hediye olarak ilerde is bulmalarına yardım edeceğini düşündüğü estetik ameliyatı hediye ediyorlar çocuklarına. Bizdeki karşılığı farklıdır işte, dünyada bu başarı acligina bir hastalık gibi bakabilir miyiz ?
Work hard party harder diye o yüzden diyorlar zaten :P
Bence çalışmakla ilgili bi sorun yok, herkes evleniyor, herkes çocuk yapıyor, herkes mutlu olmadığı, ortalama hayatlar geçiriyor zaten. O yüzden bir konuda tutkulu olup bunun için çalışmak güzel bir şey bence.
Sorun aslında "önemli olmayan" bir iş için çok çalışmak. Para, meşhur olmak falan da iyi güzel ama asıl tatmini getirecek, "başarılı" hissettirecek olan şey onlar değil. İnsanlar bunun ayrımını yapamadıkları için kötü hissediyorlar.
plutongezegendegilmi
1