Ben mi depresyondayım yoksa milletçe ya da dünya insanları olarak aynı durumda mıyız acaba?
Çoğunluk survival moda geçti
Aa ben
Ben o şekilde düşünmüyorum. Suçu yıla atmayı anlamsız buluyorum ben. Suçlu olanlar sadece insanlar. Başka kimse değil. Koronavirüsün çıkma sebebi vahşi hayvanların yaşam alanlarının insanlar tarafından yok edilmesi, üstüne vahşi hayvanların gerçek dışı inanışlar nedeniyle insanlar tarafından tüketilmesi. Yaşanan her şeyin açıklaması var.
yok ya hala o moda geçemedim. kendim için uzun vadeli bir hedefim yok ama yarın ölecekmiş gibi de hazır değilim. yapmak istediğim çok şey hala var. bir yandan da geride kalacak olanı düşünme sorumluluğu var tabi, hatta çok pahalı olmasa hayat sigortası yaptıracağım.
bonus: eksiup.com
Hayat sigortam var. Aileme bir miktar para kalacak ben ölürsem. Bu durumdan sonra biraz rahatladım kişisel olarak. Sanki onlara karşı olan sorumluluğum azaldı. Bir de galiba kaza da da bir miktar ödeniyor. Sigortam olmasa kafayı yerdim heralde. Sigortam 10 aydır fln var bu arada. İzmir mevzusundan sonra olmadı.
Bazen diyorum ki çok kafam atarsa gider ölürüm, ailem de kahrolmaz da oarayı yerken iyi bir şekilde hatırlar beni. Bu düşünce çok nice :D
Ben de 3 4 gündür azan anksiyetemle bunları düşünmeye başladım. Ne için yaşıyoruz acaba? Bunu sorguluyorum.
bence bu durumda olmayanlar varoluşuna dair en ufak bir farkındalık yaşamamış, her türlü koşulda zaten sığır gibi hayat yaşayan kesimdir. bu bunalım ve survival'a dönüş hepimizin şu anda yaşaması gereken bir şey. silkinip kendimize gelmek için. ''tek bir sebepten bir kere öleceğiz''i bilerek virüsten, depremden, adaletsizlikten, ayrı ayrı korktuğumuz herşeyin bir araya gelip rutinimizi yöneten ana motivasyonumuzu, gelecek için çalışan sorumluluk duygumuzu ele geçirmesinden kaçınabiliriz. ve ''bir kere yaşayacağız''dan da bu yaşamın bir anlamı olması gerektiğini hatırlatmalıyız kendimize. zor zamanlar hakikaten. ama direne direne aşacağız.