bende şöyle bir durum var; telefon görüşmelerini sevmiyorum, yazışmaya giriştiğimizde de bir bakıyorum birkaç saat geçmiş iş güç aksıyor, hiç aramasam bu kez de suçluluk duygusu. o yüzden başkaları ne yapıyor merak ettim bir sorayım dedim.
Arkadaşlına ve birçok değişkene bağlı ve göreceli olarak az ve kısa görüşmeler. Hatta birçoğu işi düşmedikçe aramasın isterim. Akrabalar dahil.
işim düşmedikçe aramam, işleri düşmedikçe aranmam.
Arkadaşına göre değişiyor.
Ben telefonla konuşmayı sevmem. O yüzden kolay kolay kimseyi aramam. Kimse de beni aramaz. Ama İzmir'de bir arkadaşım var en az haftada 1 kere yarım saat konuşuruz, havadan sudan.
her gün bir şekilde yazışarak ya da konuşarak haberleştiklerim de var, her hafta yazışarak ya da konuşarak haberleştiklerim de.
uzakta yaşayanlar da dahil.
değişiyor.
arada bir haberleştiklerim de oluyor.
uzaktakilerle bazen görüntülü de konuşuyoruz.
bazen yazışmak çok zaman alabiliyor, doğru.
sırf bu yüzden dünyada whatsapp yüklemiş en son insanlardan biriyim zaten.
çok uzun süre direndim.
ama sanırım buradaki asıl mesele özel bir olay olmamışken, öylesine konuşuyorken "hadi görüşürüz" diye sohbeti noktalamadan, sürekli akış içinde kalarak, herkesin müsait anında sesli ya da yazılı mesaj göndermesiyle iletişimi sürekli tutabilmek.
o zaman öyle saatler gitmiyor genelde.
zaten acil anlatılması gereken bir şey olduğunda arıyorlar/arıyorum.
Aramam mesajlaşır buluşurum.
Buluşamadığım ve hasta, hamile, sıkıntılı dönemden geçen, evlenen arkadaşlarımı o süreç bitene kadar aramaya çalışırım. Hamile arkadaşımı ayda bir arıyorum + mesajlaşıyoruz mesela