Çocukluk arkadaşım herhangi bir mecburiyeti, getirisi ya da başka bir sebebi olmadığı halde (ki bu hallerde bile yanlış) yalanlar söylüyor veya palavra atıyor.
Örneğin arabamla gidiyorum. O da evinden yola çıkmış, sokağından çıkıyor ve arabasıyla önüme düşüyor. Gideceğimiz yerde arka arkaya gidip park ediyoruz. Arkasında olduğumu fark etmiyor. Ne yapıyorsun falan diye sorduğumda "ne yapayım, çıktım yola polis çevirdi biraz tartıştık şunu şunu dedim, polis de bana bunu dedi" falan diyor. e yaşanmadı bu. o fark etmedi ama yol boyu önümdeydi.
Çalıştığı yerde patronu arkadaşım. Mesela benim arkadaş bana diyor ki "bizim patron araba alacakmış, geçen gittik araba baktık ona. şöyle oldu böyle oldu". ben de adama diyorum ne yaptınız araba aldın mı sonunda? adam da bana diyor ki ne arabası o nereden çıktı?
Veya fırına gidip ekmek alıp geliyor. Fırıncıyla ilgili komik diyalog kuruyor kafasında ve onu yaşanmış gibi anlatıyor.
Böyle böyle şeyler. Bu bir psiokolojik rahatsızlık değil midir? Nasıl yardımcı olabilirim ona bu konuda?
Twitter kullanıyor mu
Mitomani
Aynısı benim liseden bir arkadaşım. 15 yıldır en samimi arkadaşım kendisi. İyi günde kötü günde hep yanımda ama söylediği yalanlara artık tahammülüm kalmadığı için araya mesafe koymak zorunda kaldım. Huylu huyundan vazgeçmez çünkü.
Ya boyle insanlar hep var her yerde var. Benim de hayatimin hemen her doneminde oldu en az bir tane. Su an da var. İsin garibi mesela artik bozuyorum "olum ben de oradaydim lan ne salliyosun haahahah soyle soyle oldu iyi salladin ha" diyorum kafasini cevirip baska bir konuya geciyor asiri garip.
Büyük ihtimalle hayatını çok sıkıcı bulduğu için renklendirmeye çalışıyordur.
benim de var böyle 2 arkadaşım.değişik değişik hikayeler yazıyorlar kafalarında.seviyorum da kendilerini.he deyip geçiyorum artık.
böyle insanlarla direk sonlandırıyorum ilişkimi.
yarın başka birine benim hakkımda bir yalan anlatmayacağının garantisi yok.
Arkadas grubumuzda bir mitoman vardi. Acima duygumuzu kullanarak surekli sempatimizi topluyordu. Isin komigi bize zarar veren bir davranisi da yoktu (Gruptaki bazi kizlara yuruyordu ama o da dert degil herkes yapiyor), sadece surekli onun iyiligi icin endise duyuyorduk. Bir noktada insanlar notlarini karsilastirip yalanlarini detayli bir sekilde cikarinca gruptan attik.
Hala arada acikli mesajlar yaziyor gruptakilere, sallamiyoruz.
Ikinci mitoman baska bir arkadas grubumuzdaydi. O da ilki gibi zararsizdi ama bi ara Amerika'ya gidiyorum diye milletin elektronik siparislerini topladi, paralarini aldi sonra memlekete dedesinin yanina gittigi ortaya cikinca bazi arkadaslar dolandiriciliktan mahkemeye verdiler. Gotum gotum odedi paralari geri.
Kisasi, mitomanla ugrasilmaz. Uzucu ama kesip atmak lazim hayattan.
Yalan derken fikra gibi mi anlatıyor. Ciddi mi ? Ciddiyse selamı sabahı kes.
Yalan söyleyen insanla dost olunmaz . Zorunda değilsem selam bile vermek istemem .