gözlem kaynaklarım:
eş: yaygın anksiyete bozukluğu
baldız: yine aynı şekilde yab
komşu: panik atak ve depresyon (çok da detayına hakim değilim)
arkadaş: panik atak
ve rahatsızlık detaylarını tam olarak bilmediğim yakın çevreden bazı kişiler.
Abi sen çok yanlış gelmişsin :)
Örneğin masanın üzerinde çöpe atman gereken bir bisküvi ambalajı var fakat parmağın ağrıdığı için tutup çöpe atamıyorsun
Ağrı kesici aldığında ağrın hafifliyor ve tutup çöpe atabiliyorsun fakat bu iyileştiğin anlamına gelmiyor, ağrının sebebini öğrenmek için başka kontroller tedaviler gerekli
Pskiyatrik ilaçlar da sorunun asıl kaynağını çözmen için duygu durumunu ve düşünme zincirini bir seviyede düzenliyor, sorunun kendisini çözmüyor
Öyle olsaydı ağrı kesici içtiğimizde masadaki çöp kendi kendine yok olurdu
@freebird ben de ayn şeyi anlatıyorum ama sanırım anlatamamışım. bu tür ilaçların ağrı kesici olmaktan öte gidemeğini söylüyorum. süreç boyunca değiştirilen ilaçlar, değişen reçete rengi ve artan dozların dışında başka bir halt görmedim.
Antidepresanlar ve antipsikotikler tedavi edici değil semptomları baskılayıcı ilaçlardır.
tamamen bilimsel olmayan bir yaklaşımla, etrafımdakilerden takiple söylüyorum, trdeki mevcut psikiyatri tedavileri hastaları ilaç bağımlısı yapmaktan başka bir işe yaramıyor sanırım. Tamamen katılıyorum dediğine. Belki kolay yöntemlerle çözülebilecek şeylerde bile (basit takıntılar vs) laps diye ilacı dayıyorlar ve o ilaçları bırakabileni şimdiye kadar görmedim.
bir oranda evet ama o ilaçlar olmadan hayatına devam edemeyecek kişiler de var.