Arabamın km sayaci disko topu gibi dönmüyor artik.
Evden çalışma hayatında hiç yoktu, hayatıma girdi. Toplu taşıma kullanmıyorum artık, tamamen arabaya geçtim. Maskeyi covid bittikten sonraki dönemlerde de takmayı planlıyorum (milletin gripten kırıldığı dönemlerde).
En önemlisi de kimseyle öpüşmüyorum, tokalaşmıyorum. Mis gibi bir şeymiş, değerini bilmek lazım.
Ah evet kimseyle opusmemek +577
Cesario +1 :)
Metrobüs çilesini çekmemek.
Evde sürekli bir şeyler üretebilmek.
Ve dışarı çıkmayı hiç özlemedim bıraksalar bi üç sene otururum evde.
Engin Günaydın +1 :)
İlk 3 ayda masraflarım baya azalmıştı. Dışarı çıkmayınca, benzin ve yeme-içme de olmuyor. Alışveriş de yapmadım o dönem. Ayda tahminen 1500 cebimde kaldı. Bide yaklaşık 6 aydır şehirdışına çıkmadım diyebilirim. Normalde bi şey çıkar 2 ayda bir bi yerlere giderim.
Selamlaşırken el sıkışmama, öpmeme vs en çok memnun olduğum şey. Bunun dışında arabada kolonya ve maskeler bulunduruyorum. Evin girişinde de maskeler ve kolonya var. Ayrıca kapalı ortamlara pek girmemeye çalışıyorum.
Param birikmeye başladı kendi kendine. Sonra baktım ki kenarda birikmiş para olması keyifli bişeymiş, eskisi kadar çarçur etmeyebilirim bundan sonra.
-Gelirim yarıya indi diyebilirim. KÇÖ takılıyoruz. Evden çalışmaya gelince...zaten Uzakdoğu ile çalışan turizm firması. Daha pandemiye dönmeden Çin'in seyahatleri durdurması ile işler bitmişti zaten. Çok çok telefondan gelen iptal mailleri ile ilgileniyoruz. İyi ki bekarım, annemle yaşıyorum ve çeviri işi falan geliyor. Az bi şey de birikim var ama bunun sonu nereye varır meçhul.
-Hoş evden çıktığım yok, maksimum 1 sokak gerideki babamlara, 2 sokak ötedeki kardeşime falan gidiyorum. Mahalle sınırlarında yürüyorum bir de. Benim gibi bildiğin düz veba olan yere bile giden backpacker adam için işkence.
-Burada yazanların tersine teması, el sıkmayı, öpüşmeyi severim. Bunları yapamamak üzüyor biraz. Yanlış anlamayın, kişisel alan bilmez adam değiliz, hatta milletimizin bu konudaki kayıtsızlığını ben de pek sevmem. Belki bu mesafe alışkanlığı biraz onu sağlar, burası olumlu. Ama insan anasına, babasına, kardaşına, yeğenine falan bi sarılmak istiyor be abi...
-Önce iştahsızlık ve günde 2 öğünle idare etme sonucu kilo vermişken, akabinde gerçek bunalım dönemi yemek alışkanlığına döndüm ve duba gibiyim yeniden.
-İlk başta her şeyi yıkıyordum. Şimdi sadece annemin eline bir şeyi direkt vereceksem dezenfektan sıkıyorum.
Bunun dışında bir gün maskesiz çıkabileceğimiz, arada 1,5 m mesafe bırakmak için kasmamızın gerekmeyeceği, korkmadan kalabalık yerlere girebileceğimiz o kutlu günlerin hayaliyle yaşıyoruz artık, ne diyelim? Kara veba bile 7 sene sürdü, bu günler de geçecek.
Memento mori ve Carpe diem’in aslında klişeden, popi olmaktan uzakta, içselleştirilmesi gereken, yaşanması gereken sözler olduğunu fark ettim.
Korona beni değiştirdi.
kısmen Cesario +1
zaten home office çalıştığım için evet, meğerse biraz karantinadaymışım.
herkes "evden çalışamıyorum ben yea" falan derdi eskiden, çok önemsemezdim.
ama iki gün evde oturup, sıkıntıdan sinirden ne yapacağını bilemeyen, saçma sapan gün sayan, ilk fırsatta kendini ortalığa atan insanları gördükçe bunca zamandır zor bir şey yaptığımı fark ettim.
çok iyi eğitimli, okumuş etmiş, doğru düzgün, bilinçli dediğimiz insanların da en ufak şeyde çıldırıp sürü psikolojisine girebileceğini, hiç bekleneceği gibi sakin ve mantıklı davranamayabileceklerini gördüm.
çevremdeki insanları daha iyi tanımama yardımcı oldu.
biraz da içime döndüm, bir şeyleri değiştirdim.
o kısmı biraz zordu ama iyi oldu.