Başınız sağolsun. Aynı durum bende de var. Burda da yazmıştım: eksisozluk.com
Maalesef acılar geçmiyor. Ailesel kayıplarda ise metanetli olmak çok zor ama çok önemli. Bazen bir bireyin gardının düşmesi herkesi düşürebiliyor.
Öncelikle başınız sağolsun. Burada ben de dahil herkes yazacaktır ama yine sizi en iyi anlayan yakınını kaybetmiş biri olacaktır. Bence şu anda psikolojik olarak sevip sevmeme olayını kıyaslayacak durumda değilsin. Çünkü olay çok yakın olmuş ve duygusal açıdan çok dalgalıdır durum. Sular biraz sakinleşince daha iyi anlarsın. Emin ol yakınlarınızdan biri senden daha çok bu metanet, güçlü olma sorumluluğunu alsaydı sen de daha rahat ağlardın, üzülürdün. Bilinçaltından dik durma, güçlü olma sorumluluğu hissediyorsundur.
başınız sağ olsun, allah sevgisi kadar sabrını versin. benzer süreçlerden geçtiğimiz için (hastalık kısmı vb.) iyi anlıyorum. başlangıçta olayın etkisiyle insan sanki kendi hayatını uzaktan izliyor veya hayal aleminde yaşıyor gibi bir his oluşuyor. olayın ağırlığını,ciddiyetini kavramamak için beyin adeta kendini kapatıyor gibi. ben bu süreçte hata yaptığımı fark ediyorum yeni yeni. doğruca yardım almalıymışım. bunu atlatmak kolay değil. size de tavsiyem "tamam artık, büyüdüm bu acıyla yalnız başıma yüzleşirim, iyi hissediyorum, soğukkanlıyım, bu yükü omuzlayabilirim" demek yerine kendinizi bir uzmana teslim etmeniz. ilerleyen zamanda daha büyük problemler çıkabiliyor zira.
Dostlar sağolsun, destekleriniz için teşekkür ederim, anlaşılan herkesin süreci yönetme yöntemi farklı ve bunun kararını kişi kendi iradesiyle vermiyor. Eğer olağan Şekilde gitmezse Destek almak daha Sağlıklı olacak sanırım.