Merhaba arkadaşlar,
Derdim büyük. 1 yaşında bir yeğenim var ve anne babası çalıştığı ve önceden ona bakan anneannesi 3 aylığına yaşadığı şehre gittiği için abimler yaz tatilinde çocuğu babaannesine getirdi. 3 ay annem bakacak. Onun yanında bir de 9 yaşındaki abisi olan yeğenim geldi. Anne babaları her sabah getirip akşam götürüyorlar. Buraya kadar sorun yok.
9 yaşındaki yeğenim bize geldiği için diğer kardeşimin çocuğu olan 8 yaşındaki yeğenim de gözünü bize dikti. 1-2 haftadır bizde duruyor hiç gitmek istemiyor. Sorun bizde kalmaları değil, sonradan gelen yeğenimin tam bir mağara adamı olarak yetiştirilmiş olması sorun.
Çocuğun her yaptığı hareket fiyasko, her konuştuğu laf falso. Küfürler, geğirmeler, gaz çıkarmalar falan havada uçuşuyor. Doğru düzgün tuvalet eğitimi yok. İlk geldiği zamanlarda tuvaletini yapıyordu, sifonu çekmeden,ellerini yıkamadan tuvaletten çıkıyordu. Biraz bağıra çağıra, uyararak adam ettim. Evet insan evladı değil çünkü. Sonra doğru düzgün yemek yemiyor, sürekli abur cubur tatlı, kek, pasta masta gibi işe yaramaz şeyler yemek istiyor. Sonra yatmaya yakın yemek istiyor, verince de suya abanıp gece altına yapıyor bıktım yeminle. Altına yaparsa diye bebek gibi altına ıslanmaz bez seriyoruz.
Ellerinde sürekli tablet, akşama kadar Brawl Stars mıdır nedir, öyle saçma sapan bir oyun oynayıp duruyorlar. İnterneti kesiyorum az uzak dursunlar diye ama bu sefer de diğer yeğenimle bir olup evde top oynuyorlar. Evin altını üstüne getiriyorlar. Kitap okumak, ders çalışmak falan aklına bile gelmiyor. Zaten kafası da bir şeye basmıyor. Basit bir toplama sorusu soruyorum, yarım saat bön bön bakıp duruyor suratıma. "Sanayiye verilecek çocuk" profiline cuk diye oturuyor. Kafası ancak tablette oyun oynamaya basıyor. Çok klişe olacak ama ben onun yaşındayken haftada kaç tane kitap bitiriyordum. Kitapların biri gidip diğeri geliyordu.
Onun yaşındaki diğer yeğenim öyle değil, çok çalışkan. Çok olmasa da kendisine verilen kitaplarını bitirir. Zaten onun annesi babası çok disiplinli. Ama diğerinin yani esas sorunlu olanın anne babası ebeveynlik ehliyetleri olsa ellerinden alınması gereken türden. Kardeşim işe gidiyor, hafta sonları bile evde kalmıyor bazen mesailer için. Annesi de çocukları gibi. Zaten ondan da ölümüne nefret ediyorum. Annesi neyse çocukları da öyle. Nereye giderlerse gitsinler herkes yaka silkiyor. Millet ayıplayıp duruyor. Onların yüzünden biz mahçup oluyoruz. Her neyse bu sorunlu olanın ondan 3-4 yaş küçük bir kız kardeşi var. O daha beter. Evlerden ırak, öyle böyle değil.
Her neyse daha anlatsam ne rezillikleri var. Şimdi ben bunları yeğenim olarak görmek istemiyorum, hiçbir şekilde tahammül edemiyorum. Ben zaten yaramaz çocuklara tahammül edemezken bunlar beni delirtecek artık. Yakında huni takıp gezeceğim yemin ederim. O kadar çıldırtıyorlar ki beni bağırmaktan yoruluyorum. Günün birinde elimden bir kaza çıkacak diye korkuyorum o derece. Zaten çabuk parlayan biriyim ve öfke kontrolüm iyi değil. Tokat attığım zamanlar bir elin parmaklarını geçmez ama zaten haklı olsam da buraya yazmıştım tokat attığımı, bayağı eleştiri gelmişti, destek de gelmişti yine. Ama çok kızarsam genelde yakasından tutup silkelerim.
Sürekli bağırdığım, çocuklara kötü davrandığım için anneleri babaları beni suçluyor. Kimse kötü yetiştirdiği çocuklarına suç bulmuyor. Bıktım artık. Hadi ben neyse de, annem babam 64 yaşında. Sürekli evi dağıtıyorlar, zaten bakılması gereken 1 bebek var bir de onların dağıttığı evi toplamakla uğraşıyorlar. İkisi birbirinden cesaret bulup anneme babama seslerini yükseltiyorlar. Annelerine babalarına şikayet edince de çocuklarına kızıyorlar dalga geçer gibi onların ağzına laf vermeyin diye. Ya sanki biz mecburuz sizin çocuğunuza bakmaya da üste çıkıyorlar bir de. Anneme babama kızıyorum yüz vermeyin şunlara diye, onlar da bana kızıyor her şeye karışma diye. Sıkıldım artık. Nasıl başa çıkacağız bu baş belaları ile? Görüşlerinizi paylaşırsanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Özet: Abimler yaz tatilinde bakmamız için 1 yaşındaki yeğenimi getirdiler. 10 yaşında da onun abisi olan bir yeğenim var. Doğal olarak o da geldi. O geldiği için diğer abimin çocuğu olan yeğenim geldi bizde kalmak için. Ama onu ve kardeşini annesi babası insan olarak değil, mağara insanları olarak yetiştirdikleri ve hiç terbiye vermedikleri için hayatı zehir ediyorlar. Çocuğunuz olsa ceplerine uyuşturucu koyup polise ihbar edilecek türden. Aynı ortamda olduğunuz süre boyunca hayatı size zehir edecek türden. Bu insan olmayan yaratıklara elimden bir kaza çıkmadan nasıl tahammül edebilirim? Düşünceleriniz benim için önemli. Teşekkür ederim.
@ j r r tolkien hayrani Ev benim olmadığı, annemin babamın olduğu için "Benim evim benim kurallarım" diyemiyorum. Öyle olsa da desem bile onlardan önce annem babam kızar. Bir de bu tarz söylediğiniz şeylerden anlayacak insanlar değiller, arsızlar. Sözlerimden dolayı kaç kere bana küstüler ama sonuç aynı.
Hocam belli ki çocuklardan hiç anlamıyorsunuz. O yaşta bir çocuğu idare etmek, ne kadar şımarık olursa olsun imkansız değil. Ama işi baştan sıkı tutmanız gerekiyordu, artık bağırıp siklenmediğiniz evreye geçmişsiniz, bundan sonra işiniz daha zor.
Burada bir de asıl sorun olaya çocuklar açısından bakamıyor olmanız. Düşünün 9 yaşındasınız, anneniz babanız sizi kendi evinizden götürüp, istenmediğiniz bir yere bırakmış gitmiş. Çok yüksek ihtimal çocuğun fikrini bile sormamışlar, durumu izah etmeye bile çalışmamışlar. Yani şu an canı çok sıkkın o çocuğun, bu tarz bir ebeveynlik ileride de kendisine çok sıkıntı çıkaracak. Şu anda da çıkarmış yani durumdan onu anlıyoruz. Allah kolaylık versin çocuğa ne diyeyim. Siz de bu durumda ona yardımcı olacağınıza tabletini kapatıp kitap okusun edebiyatı yapıyorsunuz. Hem yanlış, hem de hiçbir faydası yok.
Ama anneniz babanız memnun hallerinden, yani onlar şikayet etmiyorsa, karışma diyorsa sizlik bir durum da yok. Çok bunalıyorsanız sabah çıkın evden, akşam olunca gelirsiniz. Ya da odanızda kulaklık takıp izole olmaya çalışın. Yeğeniyle bırakın düzgün iletişim kurmayı, 3 ay bile tahammül edemeyen bir kardeşim olsa şahsen üzülürdüm ben.
@ plutongezegendeğilmi Şu an benim yerimde olsaydınız görürdüm sizi ama olmanızı istemem :) Söylediğinizin aksine çocuklarla aram iyidir ama fırlama olanlarına hiç tahammül edemiyorum. 9 yaşındaki yeğenime de 4 yıl falan biz baktık, o da zamanında çok yaramazlık yapıyordu, ona da kızıyordum ama aramız hep çok iyiydi ve hala da çok iyi. Beraber film izleriz, oyun oynarız, çizgi film izleriz, ders yaparız. Hatta onunla aram iyi olduğu için diğer fırlamanın annesi falan kıskanıyor o derece.
Bizde durması gerekenler 1 ve 9 yaşındaki yeğenlerim. Onlar burada olduğu için diğeri de geliyor. Yani esas sorun çıkaran sonradan gelen. 9 yaşındaki yeğenim diğeri olmadığı zaman akıllıca duruyor bizle. Diğeri yalnızken bile insanın hayat enerjisini sömürüyor.
Böyleyken böyle.
O evde siz de kalıyorsanız abinize söyleyin ama üniversite mezunu biri ya da 22 yaşından büyükseniz başka eve çıkın. Anne babanız kabul ediyorsa siz de artık belirli bir yaşa gelmisseniz evden ayrılma zamanı gelmiş demektir. Tabi cinsiyetiniz kadınsa Anadolu'da yaşıyorsanız durum değişebilir. Kendinizle ilgili de bilgi verin lutfen.
Ama üniversite öğrencisi ya da 22 - 23 yaşından küçükseniz, abinizle konuşun. Ben amcasiyim/halasiyim, bana çok terbiyesizlik ediyor. Birlik olalım saygılı olmayı ogrensin falan deyin. Abinizle de aranızı açmaya gerek yok.
Yanlış anlamışım, ben zorla getirilen sıkıntı çıkarıyor sanmıştım, kusura bakmayın.
Öbür türlü, annesi/babası evdeyken çocuğu size yollayıp tüm gün başlarından atıyorlarsa çok tatsız. Bu durumda çocukla değil anne/babasıyla konuşmanız lazım.
Onun haricinde yaramaz çocuklarla iletişimin temelinde kurallar koyup, çocuğu kurallara uymaya zorlamak yatıyor. Yani sert olacaksınız, sizin otoritenizi tanıyacak, kurallara uyarsa ödüllendirip, uymazsa cezalandırmanız lazım. Mesela sinirlenip bağırmak yerine ciddi bir şekilde "bunu böyle değil şöyle yapacaksın, yoksa x oyuncağıyla oynayamazsın" demeniz daha etkili oluyor.
Eski sevgilimin çok sıkıntılı bir erkek kardeşi vardı, 10-11 yaşlarında hayatımda gördüğüm en şımarık çocuktu. Ama baştan kuralları koyup benim yanımda öyle davranmaya zorladığım için biz hiç sorun yaşamadık. Ara sıra sınırları zorlamak için hamleleri oluyordu tabi, ama sakinliğinizi kaybetmediğiniz sürece sıkıntı olmuyor. Ailesi bile şaşırıyordu, bu çocuk böyle değil ama senin yanında nasıl uysal oluyor vs. diye.
Sizin işiniz tabi daha zor, çünkü ortada tek bir çocuk yok. İkisi arasındaki ilişkiye çok zarar vermeden nasıl dizginleyebilirsiniz bilmiyorum. Ama uğraşmak istemezseniz odanıza kapanın yani, anne babanız da kaç yaşında insanlar, onlar halletsin.
Benim teyzemin iki çocuğu da sizin mağara adamı gibiydi. Tam yazdıklarınızın aynısını yapmakla kalmayıp beterini yapıyorlardı. Evdeki eşyaları pencereden atıyorlardı. Bir tanesi anaokulunda öğretmenine saldırıp dövüyordu, ilkokula başlayınca da arkadaşlarını feci şekilde dövüyordu, en son bir aile gidip darp raporu almıştı. Teyzemle eniştem bile bıkıyordu bunlardan.
Uslu yeğenlerinizin anne babasıyla konuşun, bu mağara adamı sizinkileri kötü etkiliyor evde huzur vermiyor diyin. Anne babanıza da siz zaten yaşlınız mağara adamının annesi gezip tozuyor, çocuğu size baktırıyor deyin. En azından eve çok nadir gelmesini sağlayın. Gerekirse de mağara adamının annesiyle kavga edin. Çocuğunu başkasının evine göndermeden önce nasıl davranacağını öğretsin, terbiye versin.
Merhaba öncelikle
Plutona katılıyorum. Bir sınıf öğretmeni olarak sizin bahsettiğiniz yaş grubuyla ilgili ve her türlü çocuğu gormus geçirmiş biri olarak, öncelikle her ne yapıyorsanız yapın kararlı olacaksınız. Ciddi olacaksınız.
Sözünüzü dinlettirmeye çalışın kurallar koyun, uymazsa ceza alacağını söyleyin. Eğitimde 2 tur ceza vardır. Gayet kullanışlı ve ise yarar. 2. Tip ceza olan hoşuna giden bir durumu elinden alma cezası oldukça etkili.
Sizin ne kadar kararlı olduğunuzu görürse bir daha yapmaz olumsuz davranışı.
Kolay gelsin.
off. bu model kuzenim var. kimse adam edemedi. 20 küsür yaşa geldi. kolay gelsin.
Telefon numaramı özelden yazıyorum, yarın öğlen 1 gibi arayabilirsen uzun uzun anlatayım.
@ howfaristhesky 29 yaşındayım ve üniversite mezunuyum ama iş bulamadığım için ayrı eve çıkma durumum yok. Serbest çevirmenlik yapıyorum ama ondan kazandığım da ancak cep harçlığı olur. Aslında anne/babasına söylemem gerekmiyor. Çünkü çocuklarından rahatsız olduğumu biliyorlar zaten ve zaman zaman kafanı ağrıttık diye laf çarpıyorlar. Anne de baba da umursamaz, uyarsanız bile bir kulaklarından girip diğerinden çıkıyor. Tüm aile sorumsuz yani.
@ plutongezegendegilmi Sorun değil,anladım zaten yanlış anladığınızı, o yüzden daha açık yazdım. Tam dediğiniz gibi annesi/babası bizim üzerimize attı, çocuğa eve gidip gitmeyeceğini soruyorlar, o da hayır diyince bir şey demiyorlar. Öyle dediğiniz gibi cezadan falan anlamıyor maalesef. Böyle durumlarda ağlayıp duruyor, küfür ediyor. Ta ki siz lanet olsun diyene kadar.
Tamamen etkisiz kaldığımı söyleyemem. Çünkü onlar bizim evde olduğunda evde terör estiriyorum, evi açık ceza evine çeviriyorum. Ben olmasam iyice zıvanadan çıkarlar. Annem babam bile bana kızıyor bir rahat ver diye. Ama bu ben varken ki halleri. Tanımadıkları sert biri olursa ancak o zaman tırsıyorlar.
İlgilenmeme durumum da yok. Çünkü çok azdıklarında bazen ben sakin kalmak istesem bile annem çağırıyor. Gerçi annem babam da değişik. Ne istedikleri belli değil. sonra diğer yeğenimin annesi babası çok tabletle oynamalarına izin verme, ders de çalışsınlar diye tembih ediyorlar. Ne yapacağımı şaşırdım anlayacağınız.
@GoodMorningTeacher Valla bizimki de öyle komşularının çocuklarını falan dövdü, sonra anneannesigilin köyüne gittiler komşularının civcivlerini boğmuşlar. Daha neler neler. Bizimkilerini babası falan kötü bir şey yapınca tokat falan atıyor ama 2 dakika sonra yine aynılar. Uslu olanın anne babası da zaten hem çocuklardan hem de annesine gıcık oluyor ama yine de aralarından su sızmıyor. Sadece akıllı olan yeğenime onlar gibi olmamasını, kendini onlara karşı savunmasını tembihliyor o derece.
Annem babam da kardeşim küsmesin diye onun hatrına ses çıkarmıyorlar. Herkes her şeyi biliyor ama huzursuzluk çıkmasın diye kimse ses çıkarmıyor. Sesi en çok çıkan ben olduğum için de herkes oklarını bana yöneltiyor. Zaten çocuklarına bağırdığım için sürekli tartışıyoruz, o derece.
@ kendi düğününe gitmeyen kamber
Valla kimse karışmamı istemiyor evdekilerin. Çocuk 2 gün kalmaya gelmiş, rahat vermezsem annesi babası küsermiş. İnterneti kesiyorum, bu sefer tabletlerine yükledikleri internetsiz oynanan oyunları oynuyorlar. Tablet olmasa evde top oynuyorlar, top yoksa kırlentlerle top oynuyorlar. Yani benim verdiğim her ceza bana daha büyük bir sorun ve daha dağınık bir ev olarak geri dönüyor.
@ kitap arasında kalmış silgi tozu Bizimkinden de bir umut ışığı göremiyorum. Ama umarım sizinki de bizimki de düzelir.
@ antihero Sağ olun. Bir bakalım.
Bence fazla üzerinize almışsınız sorumluluğu, bu kadar sahiplenmeyin boşverin.
Çok tablet oynamasın ders çalışsın diye akıl veriyolarsa kendileri baksınlar çocuklarına.
İşte bunlar hep evlenen insanların toplumumuz üzerinde kurduğu baskı. Önce evlenenin önceliği var, çocuğu olanın çocuksuza önceliği var. 2 çocuğu olanın tek çocukluya vs vs.
Dünya çocuklu ailelerin etrafında dönüyor ve herkes onlara yardımcı olmak zorundaymış gibi bir algı var, nefret ediyorum bundan. Size mi yaptılar çocuğu? Sizin fikrinizi sordular mı? Yoo. Ozaman baktırırken neden bu kadar doğal bu kadar rahatlar?
Muhtemelen annenize babanıza kıyamıyorsunuz, yardımcı olmak istiyorsunuz ama bakın onlar da kıymetinizi pek bilmiyor, çocuklara bir rahat vermedin diyebiliyorlar.
En iyisi odanıza çekilin, veya çıkın evden onlar gidene kadar biyerlerde takılın. Bu yükü çekmek zorunda değilsiniz. Biraz yokluğunuzu hissettirin belki değerinizi anlarlar(en azından kendi anne-babanız)
@ megalomaniac Vallahi tüm dedikleriniz doğru. Dünya premslerinin premseslerinin etrafında dönüyor. İlgilensem bir dert ilgilenmesem başka bir dert. Hepsinde de ayrı bir laf duyuyorum. Dediğiniz gibi anneme babama kıyamıyorum ama onlar da çoluk çocuk küsmesin diye ses çıkarmıyor bir yandan da bana kızıyorlar onları küstüreceğim diye. Ama hepsi de nankör. Zaten genelde odamdayım ama bağırmalarını falan duyduğum için deli oluyorum. Her gün her gün de çıkamam sonuçta gitmesi gereken ben değilim.
Anne babaniz alttan alttan size mesaj veriyor gibi, dogruyu soylemek istiyorum, bence artik o evde pek de istenmiyorsunuz. Hatta abilerinizin esleri de abilerinize bu mesaji siklikla veriyor gibi. Belki ev degil de oda arkadasi isteyen birinin yanina tasinabilirsiniz. Ozel okullarda 2500 lira da olsa bir is bulup 1000 lira kira verip 1500 lira ile de gecinebilirsiniz. Zaten zamanla maasiniz artar. Istanbul'da yasamiyorsaniz 2500 pek de kotu bir para degil iyi olmasa da. Hatta 1000 liraya ev bile kiralanabilir. Kafaniz rahat olur, ayrica 27 yasinda yabanci dil bilip issiz kalkayin. Bir yerden baslamak gerek.
Şu an çok zorlanıyorsunuz ama o çocuklar için aradıkları düzgün rol model olabilirsiniz zamanla. Şimdi sizinle çatisiyorlar ama zamanla sizin onların yanında olduğunuzu hissederlerse yelkenleri suya indireceklerdir. Kesinlikle net olun, bir şeyi yapmayı yasakladiysaniz arkasında durun, geri adım atmayın. Sözlerinizi dinlediklerinde ödüllendirin. Bir de konuşturun çocukları, bayağı büyük adam gibi. Karşınıza alın ve "Sen neden sürekli küfür ediyorsun?" diye sorun mesela. "Okulda en çok hangi arkadaşını seviyorsun, neden?" gibi onunla ilgilendiğinizi, ona değer verdiginizi hissettiren sorular. Kendi çocukluğunuzdan bahsedin. Size alistiklarinda ve benimsediklerinde sozunuzden çıkmazlar, belki de bu çocukların hayatını olumlu anlamda değiştirmiş olursunuz.
@howfaristhesky, arkadas is bulabilseydi zaten girerdi. Ben de dilciyim. Hic de oyle yabanci dil biliyorsun diye kimse kapmiyor cunku bizden once sigortasiz calisan yabancilar var. Yabanci olmasi yetiyor. Arkadasim 10 yillik ingilizce ogretmeni. Lisansi farkli dilden atamasi olmadi. Aldigi para asgari ucret. Ustu bile degil.
@ howfaristhesky Ya aslında annem babamın beni istememe gibi bir durumları yok. Ben 29 yaşında olsam bile hala çocuk muamelesi görüyorum ve dikkate alınmıyorum ailenin en küçük üyesi olduğum için. Annem babam ben gidersem bayağı ararlar beni, zor olur onlar için. Ama mesela dediğiniz gibi yengelerim falan anne babamın başlarının belası olduğumu, bu yaşa kadar onların yanında olmamam gerektiğini düşünüyorlar ve iki elti bir araya geldiğinde bayağı dedikodu malzemesi oluyorum. Kulağıma geliyor çünkü.
Her neyse dediğiniz gibi özel okullarda çalışmak için bile formasyon lazım. En dandik yerler bile formasyon istiyor. Size şöyle söyleyeyim birlikte mezun olduğum arkadaşlarımın neredeyse hepsi formasyon alıp öğretmen oldu, en başarılısı da en başarısızı da. Zaten formasyonu da başlığı açmamla aynı sebepten almadım. Bir tane çocuğa tahammül edemiyorsam onlarca çocuğa nasıl tahammül edebilirim ki? Öğretmenlik benim için bir işkence olur. Her şeye bahane bulduğumu düşünebilirsiniz ama maalesef durumlar böyle.
@ epistemic_regress Sizi temin ederim annelerinin çocuklarına rol model olmasını istediği son kişi benim. Çünkü iki anne de beni sevmiyor, birbirimizden nefret ediyoruz. Çocuklar bana benzeyecek diye akılları başlarından gidiyor. Meraklı değilim zaten. Keşke sizin bahsettiğiniz gibi pedagog edasıyla çocuklara yaklaşacak güç ve sabır ben de olsaydı ve onlarda da bu kibar dilden anlayacak yetenek olsaydı.
@ geçerkenuğradım ile iletişimimiz var zaten. O da ben de evde oturuyoruz. Dediği gibi bulabilseydik bulurduk. Tek başına dil bilmek bir işe yaramıyor zaten. Öğretmen olsaydık bile doğru düzgün ataması yok. Mesela ben Almanca öğretmeni olmak istesem de KPSS'ye girip atanmak istesem ücretli öğretmenlikle birlikte yılda 100 evet yanlış görmediniz yazıyla yüz atama yapılıyor. Ataması yapılmayanlar özelde sürünüyor, belli bir istikrar sağlayamıyorlar.
Hadi çevirmen olalım desek ölü fiyatına çeviri yaptırmaya çalışıyorlar. "Teklif ettikleri düşük ücreti kabul edeyim de boşa gitmesin!" diyenler yüzünden piyasa düşüyor. Geçen sene bana 1400 TL lik teknik çeviriyi 700-800 TL'den çevirmemi istediler. Düşünün artık. @geçerkenuğradım' ın bahsettiği yabancı sorunu çeviri sektöründe de var. Siz 10 TL'ye yapıyorsanız onlar 5 TL'ye yapıyor. Normal çalışmak istesek iş bulamıyoruz. Bilmiyoruz artık, ne yapacağız.
Sonuna kadar haklisin ama hakli olmadigin bir taraf var. 9 yasinda cocuk tabii evde top oynamak ister. Evet Turkiyenin hali malum, guvenilmiyor falan ama yasaklar gevsemisken cocuklari parka salin, apartmanin bahcesine salin. Birakin biraz enerjileri bosalsin.
Onun haricinde evet hayvan gibi yetistirmisler.4 yasinda oglum var. Soylediklerinizin onda birini yapmasina musade etmem. Turkiyeye geldigimizde 2 3 kat buyuk cocuklarin annesi olmadan ayakkabi bile giyemediklerini goruyorum. Kullum yanlis bir kulturumuz var.
herkesin gozunden kacmis ama COCUK CIVCIVLERI BOGMUS. Bu psikopatliga giris dersi gibi birsey. 9 yasinda hatta olay daha erken olduysa daha kucuk bir cocugun elebasligi yaparak boyle birsey yapmasi hayra alamet degil.
@ SevdaliBulut Düşündüğünüzün aksine dışarıya çıkarmıyor değiliz, aksine dışarı çıkarmaya çalışıyoruz ama tablete yapışık oldukları için zorla çıkarıyoruz dışarı. Çıkmak istemiyorlar. Kaç tane topları var. Apartmanın gölge olan kısımlarında oynamalarını söylüyoruz ama sıcağı bahane ederek çıkmak istemiyorlar. Tabi yanlarında da ya annem ya da babam oluyor. Ama dışarı çıkmaları da sorun. Tek gönderdiğimizde komşulara veya yoldan geçenlere bağırıp rahatsız ediyorlar.
Dediğiniz gibi keşke hayvan gibi yetiştirseler ona bile razıyım Allah sizi inandırsın. Hiç değilse hayvanlar sizi anlıyor, sesinizi yükselttiğinizde kızdığınız şeyi yapmayı bırakıyorlar. Ama bunlar hayvandan bile daha beter. Hayvan demek hayvanlara hakaret olur. Gerçek ebeveyn sizin gibi olmalı zaten. Bunlarınki saldım çayıra mevlam kayıra.
Civciv olayına gelirsek de orada civcivleri telef edenin ondan 3-4 yaş küçük kız kardeşinin yaptığını söylemeyi unutmuşum. Civcivleri yıkamak için suya sokup sokup çıkarması sonucunda civcivler boğulmuş.Kovaladıkları tavukları, horozları falan, girdikleri ekili tarlalarda zarar verdikleri ekinlere değinmiyorum bile. Bildiğiniz psikopatlık. Benim 2 yıl öncesinde kaybettiğim bir muhabbet kuşum vardı. 2 psikopat kardeş bir olup hayvancağıza yapmadıklarını bırakmamışlardı. Yüksek sesle bağırıp korkutuyorlardı, sürekli kafesi sallıyorlardı, hatta zavallı kuşa tükürüyorlardı. Onlar gelir gelmez kuşumu odama götürüyordum. Dediğiniz gibi hiç hayra alamet değil. Cidden inceleme altına alınmaları lazım.
Cok sert olacak ama 2 cocuk da ayni yolda ayni sekilde yetisiyorsa sosyal hizmetlere basvurun. Inanin sosyal hizmetlerdeki anneler onlara daha iyi bakar. O sekilde anne olarak sosyal hizmetlerde gorev yapan tanidiklarim var, gercek anneleri oyle bakamaz. Civciv olayini da anlatarak ihmal oldugunu belirtin. Anonim yazin tabi. Belki dikkat ceker ve bir uyari gelir aile ceki duzen verir kendine.
Anneleri ise yaramaz belli ama abinizde de is yok.
SevdaliBulut Haklısınız ama o kadarına karışmam gereksiz olur. Bir de ben böyle şeylerden tırsıyorum. Sonuçta ülkede gizliliğe önem veren yok. Çok iyi bir öneri ama bir duyulursa benim yaptığım kıyamet kopar. Dediğiniz gibi ikisinde de ebeveynlik yeteneği yok. Doğurmak için doğurmuşlar.
Bir de dün akşam gönderdik. Diğer baktığımız yeğenlerim burada olmasına rağmen o kadar rahatladık ki anlatamam. Evde çıt çıkmıyor, sinirlerimiz alt üst olmuyor, evin düzeni bozulmuyor. Dünya varmış ama zorla gönderdik ve haftaya yine gelmek istiyor. İnşallah gelmez.