Evden çalışıyoruz, evin içinde bir dünya kurdum kendime, spor aletlerim, çalışma ortamım, terasım bitkilerim vb...
Zaman zaman bunalsam da sanki içten içe memnunum bu yaşam tarzından.
Salgın bitsin bir an evvel tabi ama "salgın bitse de şöyle sokaklara yollara vursam kendimi" demiyorum.
Özellikle büyük kentler için konuşuyorum, dışarı çıkmak, kalabalıkların içine karışmak ciddi bi külfetti ve sırf "dışarı çıkmalıyız" alışkanlığıyla atıyorduk kendimizi dışarı. Şimdi hayat daha sakin, daha dingin.
Siz ne düşünüyorsunuz?
Sıkıldınız mı?
sıkıldım ve iyi değilim
Aynen,ben de çok alıştım. İnsan her şeye alışır dedikleri doğruymuş valla.
Evde güzel bir düzenim oldu. İsimden oldum ama kendi işimi kurdum filan.Onla ilgileniyorum. Her gün yapacak bir sürü şey buluyorum. Belgesel izliyorum sık sık. Dısardaki hayat bir garip geliyor simdi de saatlerce starbucksta oturup ne yapıyor musum eskiden diyorum kendime.
ben ocak ayından beri evdeyim,
gittiğim yerler haftada 1 evime yakın marketler
15 günde bir atm
spontona çıkan ihtiyaçlar için markettir, eczanedir vb ve hastane
ilk başlarda çok bunaldım ben, sonra kendimi üretmeye verdim, müzikle uğraşıyorum.
marketlere bakıyorum önce, kalabalıksa girmiyorum içeri. bazen kaçamadığım durumlar oluyor, ellerim yara oldu yıkamaktan , kolonya, dezenfektan dökmekten. tedbirli davranıyorum.
dediğin gibi kabullenmeye başladım, normal geliyor artık. tabi kendi şehrimde olmamamın, burada tanıdığım insanlar olmaması, arkadaş çevremin olmaması da bu durumun sakin seyretmesini sağlıyor.
öte yandan insanlar hiç olmamış gibi davranıyor, yani virüs hiç olmamış, hani azalmış etmiş değil, komple hiç olmamış gibi.
buna hem hayret ediyorum hem de anlıyorum. böyle giderse virüsten ölmeseler depresyondan, işsizlik yüzünden parasızlıktan ölecekler. bir yerde kaderken kaçılmıyor.
her şeyde %50 şansımız var.
Bir yandan ferahlamış hissediyorum. Ama bir yandan da bu sürecin belirsizliği oldukça canımı çıkıyor. İstanbul'da yaşıyorum, artık trafiğe, kalabalıklara zorunlu olarak karışmıyor olmak çok iyi hissettiriyor.
Ben pek mutlu değildim bu durumdan; ozellikle arkadaslarimi ve sosyal cevremi cok ozledim. Geçen hafta yurtdışına geldim ve burda her şey şu an eskisi gibi olduğundan biraz daha toparladim açıkçası. Dışarıya maskesiz çıkmak, bir yerlerde oturup bir şeyler içmek, burdaki arkadaslarimi gormek vs iyi geldi. Turkiye'deki kaosa, korku durumuna tekrar dönmeye hiç hazır değilim.
Para haracamamak çok iyi. Daha doğrusu para harcayacak bişey bulamamak. Onun haricinde sıkıcı biraz.
cidden çok sıkıldım. arada ben de bunu düşünüyorum. ciddi ciddi 3 aydan fazla oldu be. çok uzun bir süre. en azından bu yıl bu şekilde bitecek gibi.
Süreci kanıksadım, memnunum. Özellikle trafikle uğraşmamak, araba kullanmak zorunda kalmadan para kazanmak, işyerindeki boş muhabbetler, haftasonuna dışarıdaki inanılmaz kalabalıklar, tanımadığın adamların ellerini ellemek zorunda kalmamak (tokalaşma) gibi bir sürü kriterden dolayı gerçekten çok memnunum. Memnun olmadığım tek kısım iş tarafındaki belirsizlik ve umutsuzluklar. Onun dışında bu yaşam tarzına tamamen okeyim.
beni sanırım en çok yoran şey belirsizlik. ailemden ve sevdiklerimden ayrıyım, onları bir daha ne zaman göreceğimi bilmiyorum.
onun dışında bir şekilde uyum sağladım gibi ama eski düzenimi de özlüyorum.
dilerim artık şu sıkıntılı zamanlar artık biraz daha yoluna girer, çünkü herkes için şartlar aynı değil maalesef.
6 ay once isten ayrildim, 3 ay once baska ise girip evden calismaya basladim. Calismadan once de bunaliyordum ama disari çıkıp kafa dağıtabiliyordum ya da kendimi oyalayacak bir seyler buluyordum, su an is stresi bir yandan disari cikamamak aksama kadar yalniz olmak bir yandan iyice kotu hissetmeye basladim, kendimi iyi hissettirecek bir sey yapma imkani bulamiyorum kalk çalıs yat kalk çalışa döndü hayatim depresyona girdiğimi hissediyorum artik.
abartıyorsunuz bence bu iş bitti salın artık