O anlardan birini yaşadım 15 dk kadar önce. Ve dayanamadım ağladım otrudugum yerde. Allah tan evdeyim, evden çalışıyorum. Müdür bi laf dedi çöktüm adeta.
Düşünüyorum, buna bir çare bulmam lazım. Ofiste de olabilirdim ve ofise dönünce bu çok fazla olacak. Eski kız arkadaşım da orada ve yeni ayrılıkdık. İnanılmaz bir boşluk ve özlem var. Gördükçe modum düşecek biliyorum.
Belki de bundan dolayı bu kadar moralim çöktü bu olayda.
Ama bir çşare bulmalıyım. Yani bu yine tekrarladığonda, nokta atışı gibi beni direk bok gibi bi moda sokmayacak bir yöntem var mı önerebileceğiniz. Hemn şumunyap vs gibi. Tavsiyeleriniz. Tşk ederim.
öyle bir durumda sakin kalmaya ve hatanı telafi etmenin yollarını düşünmeye çalış hocam. bugün bu olayı düşünerek geçer ama yarın hiç bir şeyin kalmaz, en azından bende öyle oluyor. iş hayatında bunlar doğal şeyler. özlem mevzularında da yeni hobiler, yeni uğraşlar edin. ilgini başka alanlara yönelt. zamanla o da geçecek.
Aynı sorundan muzdarip olduğum çok zaman oluyor. Genelde bu tarz insanların dediklerine kulak asmamaya çalışıyorum ama tam anlamı ile başarılı olmak için sallamama sınırına ulaşmanız gerekiyor. Son olarak bunun için yakında iş değiştirmeyi de düşünüyorum.
Ayrıca zaman zaman şöyle de düşünüyorum kimse benden daha değerli değil. Değmeyecek insanlar için kafana taktığın şeyler sağlığına zarar verir, bir yolunu bul ve sallama.
Eger is yerinde olsaydiniz isteseniz de cok aglayamazdiniz merak etmeyin. su icip biraz dikkatini dagitacak haber oyun vs bakardiniz 5-10 dk. cokup aglamazdiniz temin ederim
Is yerinde aglamayip servisten iner inmez eve gidene kadar ve evde 6-7 saat araliksiz aglamistim hsjs
sanırım senede 1-2 kez böyle çok şiddetli bir kötü hissetme anım oluyor.
ben şöyle başa çıkmayı öğrendim, ne kadar kötü hissedersen hisset o his geçiyor. e madem geçeceğini biliyorum, o zaman çok da dert etmeye gerek yok. yani o anın nadiren başına gelen, gelip geçici bir durum olduğunu o anda idrak edebilmek.
''Müdür bir laf dedi çöktüm adeta'' da çok tanıdık geldi. bekle bakalım ertesi günü. negatif mi gidecek iletişimin yoksa yarın hiçbir şey olmamış gibi devam mı edecek.
üniversiteyken olmuştu. idealist bir profesörün sınavında boş kağıt verdim diye çok sinirlenmişti. en son koridorda ''öğrencilik bu değil'' diye bağırdığını hatırlıyorum. yiyip bitirmiştim kendimi öyle dedi diye. o ara çalışkan değil ama hocalarına saygılı davranmış hep de saygı görmüş bir öğrenciydim. koymuştu. fakat daha sonra çok samimi olduk o profesörle.
bi kere de deli gibi aşık olmuştum birine. ilk ve son kez. kısa bir birliktelikten sonra ayrılınca mahvolmuştum. bütün insanlar çok sönük geliyordu onun yanında. saçmalığa bak. 2 sene falan geçti. yüzünü bile tam hatırlayamıyorum şu an.
yani özetle, o kötü hissetme hali geçiyor. ne başına gelirse gelsin geçiyor.
lafa bakiyorum laf mi diye sonra adama bakiyorum adam mi diye :D
hakliysa, oturup aglayip, sonra da yanlisimi duzeltmeye calisiyorum. ama genelde kisisel bi problemi olan kisilerden laf duydugum icin sallamiyorum.
kendi bombok hissettigimde, boyle hissetmeme sebep olan ne olursa olsun, atliyorum motosikletime, takiyorum kulakligi pervasizca gazliyorum. eve tek parca halinde vardiysam moralim duzelmis oluyor.
ömrümün ne kadar kaldığını bilmediğimi kendime hatırlatarak kendime bunun için üzmeyeceğimi telkin ediyorum. ve o an o problemi çözemeyeceğim kesin ise o dk o problemi düşünerek anımı kötü etmeyeceğimi söylüyorum ( bazen işe yarıyor bazen yaramıyor :(( )
Bence psikolojik olarak bağışıklığın düşmüş, kendini güçsüz hissediyorsun gibi görünüyor. Belki profesyonel yardım almak çok iyi gelebilir. Şu videolara bir göz atmak da iyi gelebilir: www.youtube.com
İs yerinin yAnındaki otelin tuvaletine girip bir saat hickira hickira aglamistim, resepsiyondan geldiler, eger hakliysan, neden agliyorsun, umursuyorsun dediler, haksizsan da insan hata yapar, duzelir.
Burda is yerindeki insanin huyu onemli, ertesi gun hic bir sey olmamis gibi yeniden baslayabiliyor mu? Genel olarak size saygı duyup deger veriyor mu?
Yoksa bu durumlar icin firsat mi kolluyor? Ikıncisinde nihayetinde degstirmek gerekiyor isi, once veya biraz sonra.
hicbir sey yapmiyorum. bu kadar zorlamaya gerek var mi acaba gercekten?
kötü bir anin, kötü oldugunu ve o günün tatsiz gececegini kabul etmek gerekiyor.
tabii ki sozerim, kizarim, eve gidip bir sarap acarim, yuruyuse cikarim, gereksiz uyurum vs. vs... ama en önemlisi o boktan duyguyu ertelemem. yasarim ve biter. ozellikle takintili bir insan olarak, bu degistirmeye calistigim bir durum, boktan durumlari kabul etmece. yoksa daha uzun süren bir huzursuzluk söz konusu oluyor.
Mekan değiştiriyorum. Evdeysem evi toplayıp duş alıyorum. İşteysem çıkıp kahve içiyorum.
arkadaslar sana kendinden kacis yollarini onermisler. hep yaptiklari sey zaten.
bu soruyu sorman bile kendinden kacisin bir yolunu bulmak istemendir. kendin hakkinda kafanda bir görüntün var, tum keyfin bu görüntne dayaniyor. biri bu dusunce yiginindan olusan görüntüne bir laf ettiginde keyfin kaciyor.
sana onerim yok. bir sey yap ya da yapma demiyorum.
Nefes egzersizleri yapabilirsin.