uzuuuun ve sıcak bir komedi dizisine başla. seinfeld olabilir. bir kaç ay kafayı dağıtacak birşeyin olur.
evden mümkün olduğunca uzak durun. çıkın doğa yürüyüşü yapın, olmadı sahilde, sahil yoksa şehir içinde yürüyün.
imkanınız ve zamanınız varsa hiç bilmediğiniz bir şehre gidin. dolaşın.
başınız sağolsun. İnsanın yastan çıkması zaman alıyor. Hele ki ebeveyn kaybı. Atlatmak için biraz daha zamana ihtiyacınız var. Fiziksel temas olmadan nasıl olur bilmiyorum ama sosyalleşmenizi sağlayacak tüm iletişim yollarını deneyin. İnsanlarla iletişim halinde olun.
Yaklaşık aynı zamanlarda kaybetmişiz annelerimizi. Ben mesela döne döne Gilmore Girls izliyorum, huzur veriyor. Son sezondayım şimdi, bitince hop başa döneceğim.
Nasıl biteceğini bildiğim ve sevdiğim film/dizi/kitap gibi şeyleri tekrar tekrar tüketmeyi seviyorum, siz de sevdiğiniz ve huzurlu bulduğunuz bir şeyler izleyin, okuyun, belki iyi gelir.
Hiçbir zaman "tam" atamayacağız bence o hüznü ama giderek kolaylaşıyor.
başınız sağ olsun.
yas sürecini yaşamak önemli.
içinizden ağlamak geliyorsa ağlayın.
normalleşmek zaman alabiliyor.
onun dışında yukarıda herkesin verdiği fikirlere katılıyorum.
başınız sağolsun.
teyzem de ananem vefat edince 1 yıla yakın ağladı. yasin okuyup durdu. sizin de öyle güç alabileceğiniz, içinizi rahatlacak bir şeyiniz varsa kendinizi ona verebilirsiniz.
Ben de 3 ay kadar önce çok sevdiğim birini kaybettim. Hala çok kötüyüm. Geceleri uyuyamıyorum, sabah uyanır uyanmaz aklıma geliyor. Hiçbir şeye odaklanmayı da beceremedim. Sanırım tek çaresi çoook fazla zaman. O da bitsin diye değil yaşantımıza dönebilmek için. Başınız sağolsun.