Uzun süreli bir ilişkiden çıkalı 1 seneyi geçti. Dışarı da çıkınca mutlu çiftleri görünce özeniyorum. Bakıyorum ne güzel gülüp eğleniyorlar. 2 dakika geçiyor başka bir çift görüyorum ya tartışıyorlar ya da ellerinde telefon birbiriyle konuştukları yok. O zaman diyorum kendi kendime, başkasıyla tartışıp canımı sıkacağıma yalnız kalırım daha iyi.

Şimdi iki ucu boklu çubuk gibi bir şey bu. Gülü seven dikenine katlanır kafasına alışmak mı lazım yoksa dert tasa çekemem diyip yalnız mı kalmak gerekiyor?

1 senelik süreç içerisinde 5-6 kişiyle yakınlaşıp flört aşamasındayken bir sonraki aşama adımını atmadım ve uzaklaştım. Sebebi rahatımın bozulması ve anlamsız tartışmalarla canımın sıkılmasını istemememdi.

Haklı mıyım haksız mıyım bu düşüncelerimde? kendi iç savaşımda düşüncelerinizi merak ettim.

yaşım:28

 

Dert tasa çekemem diyip yalnız kalma bence biraz insanın kendini kandırması. Hele o yaşlarda. Hiç bir çift ilişkiye başlarken mutsuz olacağını, kötü sonu hayal etmez.

Ama anlamsız tartışma ayrı, doğru/ sana uyan kişiyi bulamadın demektir.

fezagezgini

belki de rahatınız bozulmayacak, tartışmayacaksınız. belki de tartışmaktan zevk alacaksınız. denemeden bilemezsiniz. mantık çerçevesinde düşünürsek haklısınız ama gerek yok bence böyle düşünmeye. demirden korksak trene binmezdik. denedikten sonra karar verin bence.

golgi aygıtı

Bence bu düşünceler, yeni bir ilişkiye hazır olmayışınızla ilgili olabilir. Kendinize zaman tanıyın.

İlişkiler ille de iki kesin uçta yaşanacak diye genelleyemeyiz. Karşılıklı uyum sağlayabildiğiniz, anlaşabildiğiniz birileri elbette olacaktır.

chihirovekohaku

Dışarıda gördükleriniz belki bir açık ilişkidi ya da günlük takılmacalardır. Artık uzun soluklu ilişkiler zor oluyor

kickboxer
1

mobil görünümden çık